Avatar - Legenda Aanga

-Jakiś miesiąc? Może dwa?  - odpowiedziałam. A ciebie co do tego portu przyniosło?

-Dobrze. Moja rodzina zaginęła,  nic o nich nie wiadomo. Ja zostałam sama i zostałam zdana sama na siebie. Miałam wtedy 10 lat. Przygarnęła mnie daleka rodzina, ale i nasze drobgi się rozstały. Gdy od jakiegoś ulicznego sprzedawcy usłyszałam, że moja siostra jest tu, wyruszyłam w podróż statkiem. Tak trafiłam tu. - Opowiedziałam Nickii swoją historię, jakby była moją dobrą przyjaciółką.

Zauważyłam, że Nickia szepnęła coś pod nosem, ale nie usłyszałam tego. -Wiesz może, gdzie można tu przenocować? - spytałam rzeczowo.

Spytam się kogoś innego - z uśmiechem odparłam. Wyjęłam dużą kanapkę z plecaka i zaczęłam ją jeść. Popatrzyłam się wtedy na Nickię, jakbym też chciała ją zjeść. - Napiłabym się czegoś. Do tej pysznej kanapki. - Powiedziałam po kilku sekundach jedzenia. W ogóle chciałabym się ruszyć z tej ławeczki.

- Do miasta, przejść się, na spacer, może do jakiejś herbaciarni? - zasugerowałam. Przełknęłam ostatni kawałek kanapki i wstałam. No to co?

- Co to za przyjaciel? - zapytałam - No ale dobrze, jeśli on będzie chciał, to zgadzam się - i po tym uśmiechnęłam się. Chodźmy.

Jako Kin
Ściągnęłam brwi ku górze i zasmuciłam się, chociaż był to smutek mieszany z zakłopotaniem.
"Skłamać czy zostać szczerą?" - zapytałam siebie w duchu. Choć dotychczas moja gra nie była najgorsza.
- Ach... - westchnęłam po chwili zastanowienia. Spuściłam głowę i przekręciłam ją trochę w prawą stronę. Patrzyłam na ziemię jeżdżąc nerwowo językiem po zębach.
"Jak skłamię to potem będą konsekwencję..." - myślałam pochopnie. W końcu musiałam coś odpowiedzieć, choć wcale mnie to nie zmuszało do odpowiedzi. "Mam prawo milczeć!" - myślałam uparcie.
- Słuchaj... - postanowiłam skłamać, i ciągnęłam swoją "aktorszczyznę" dalej - Nie mogę.

Piszę jako Katsuki

,,...Nareszcie w domu..." - pomyślałam wysiadając z statku po bardzo wyczerpującej podróży, po czym od razu ruszyłam do domu mając nadzieję, że nikogo nie będzie i będę mogła sobie odpocząć, bez wcześniejszych ,,przesłuchań".