Avatar - Legenda Aanga

Nagle do herbaciarni wszedł Kenji wraz z częścią swojej gwardii przybocznej (4 ludzi) na ich widok większość zamarła. Gwardia Kenjiego może nie była najliczniejsza ale służyli z w niej tylko najlepsi ich obecnoś dała do zrozumienia robotniką którzy migali się od pracy do szybkiego opuszczenia lokalu tak też uczynili. Po chwili Kenji zuważył znajomą twarz była to dziewczyna którą wysłał do Ba Sing Se podszedł do niej zostawiając swoich strażników przy wejściu.
- Jesteś nareszcie myślałem że będę musiał wysłać tam kogoś za tobą. Widzę jednak że nie będzie to konieczne i że prócz wiadomości przybywasz z kimś jeszcz.
Po chwili namysłu Kenji powiedział.
- Twoja towarzyszka wydaje mi się znajoma chyba o niej słyszałem a może o kimś do niej podobnej.
Ale do rzeczy jakie wieści przynosisz?

Zachowałam powagę albowiem byłam przyzwyczajona do takiego reprezentowania Dai lee. Wstałam, gdyż uczono mnie, by nie przedstawiać się siedząc.
- Nickia, przedstawicielka Dai lee oraz wysłanniczka mego Pana, Long Feng'a. Powierzono mi zadanie przekazania odpowiedzi na list, którego treści mi nie zdradzono, aczkolwiek jestem wtajemniczona w ogóły wiadomości. Mój pan jest świadom wagi sprawy i dobrze wie, że posłanniczka, którą jestem ja, może nie odpowiadać wymogą odpowiedzi, lecz nie jestem tu tylko po to, by ów papier przekazać, lecz po to by porozmawiać. Nie zawódź się jednak, że nie możesz, Panie, rozmawiać z nim, gdyż Long Feng ma do mnie bezgraniczne zaufanie, a rozmowa ze mną to jak negocjacja z samym Panem Dai lee. Więc... mogę prosić o wtajemniczenie mnie w treść listu?
Usiadłam i zamilkłam nie spuszczając wzroku z mężczyzny. Sama dziwiłam się moją wypowiedzią, Nickia którą znałam nigdy by się tak nie wypowiedziała, lecz po tej tyradzie uświadomiłam sobie jak bardzo lojalna jestem wobec Long Feng'a.

- Tak, rzeczywiście do mnie. - odparłam spokojnie, raczej do siebie niż do mężczyzny, po czym wyciągnęłam zwój dany mi przez Long Feng'a. Rozwinęłam go, spojrzałam kontem oka na mych towarzyszy, spokojnie i bacznie zaczęłam przyglądać się papierowi. - Jest tu napisane... - zaczęłam cicho - ...że mój Pan... - tutaj zawiesiłam głos. Nie często mi się to zdarza, lecz to co przeczytałam aczkolwiek mnie zaskoczyło. Złożyłam zwój z poważną miną. Bardzo chciałam zachować powagę lecz zbytnio mi to nie wychodziło. Zmarszczyłam brwi i rzuciłam gniewne spojrzenie w stronę Kenji'ego.
- Nie znasz potęgi Dai lee! Nie przeceniaj siły swych oddziałów, gdy nie wiesz do czego są zdolne me. - wyprostowałam się i bardzo stanowczo oraz pewnie powiedziałam - Mój Pan nie będzie walczyć, aczkolwiek nie będzie tolerował twojego ultimatum. Nie zrozum mnie źle, Panie. Long Feng po prostu nie widzi potrzeby wojny. Uważa, że nie musimy wdawać się od razu w konflikt... - przełknęłam ślinę po tym stosie kłamstw. - Dlatego właśnie wysłał mnie - żeby porozmawiać. Nie chciał odpowiadać w liście gdyż taki rodzaj wiadomości mógłby nie zmieścić wszystkich jego myśli. Jego polecenie dla mnie to negocjacja, a że ufa mi bezgranicznie, to dobrze wie, że nie zawiodę go. - tutaj pozwoliłam sobie na lekki uśmiech. - Powiedz, Panie, dlaczego tak zależy Ci na władzy w Ba Sing Se?...

Na mych ustach pojawiła się nieznacznej wielkości szpara, a me źrenice zamieniły się w dwie, czarne, ledwo zauważalne kropki mało widoczne na zielono-błękitnej tarczy zwanej tęczówką. Jego słowa brzmiały w mych uszach jeszcze kilka długich chwil i wydawać by się mogło, że nigdy nie dotrą do mej świadomości. Wydawały mi się bardziej sensowne niż wszystkie mądrości wpajane mi przez całe życie. Poczułam nieprzyjemne kłucie w sercu, coś na kształt tych wszystkich męk i tortur, które przeżywałam, lecz to nie był ból fizyczny, bardzo podobny lecz jednak... nie.
Spuściłam głowę. Czułam się głupio. Niby przygniatana przez potężny kamień bezsilności i wstydu. Co ja bym teraz dała za ogień w dłoni... nic. Nie jestem magiem, więc tylko żałośnie, dyskretnie i zupełnie bezszelestnie zgniotłam zwój dany mi przez mojego Pana. Mogę się w pełnej szczerości przyznać, że brzydzę się już tak go nazywać. Za tyle zła ile wyrządził moim bliskim mogę nazywać go moim wrogiem!
- Dziękuję Ci. - zawiesiłam głos i spojrzałam na Katasuki - Pewnie zapytasz za co. Otóż za otwarcie mi oczu... - wciąż zwracałam się do mężczyzny - Za otwarcie oczu na wszystkie krzywdy, które wyrządził pan Dai lee. - Pokazałam mu pognieciony papier - Oto odpowiedź, lecz nie jest do Ciebie, panie. Jest dla mnie. Long Feng pisał, że się nie podda, że będzie walczył, lecz mam bardzo przykre traumy z przeszłości - tutaj rzuciłam porozumiewawcze spojrzenie Kata -  i wiem ile szkód może wyrządzić wojna. Long Feng tego nie pojmował. Proszę, zabij go, ale wiedz, że ja nie będę w tym brała udziału. Oto Twoja odpowiedź.

Ukryłam twarz w dłoniach, lecz gdy mężczyzna zaczął mówić lekko uniosłam wzrok, jednak gdy skończył pokręciłam wolno, aczkolwiek nerwowo głową.
- Nie. - stanowczo i poważnie odparłam, wykrywając w jego wypowiedzi niezrozumienie. - Chyba, Panie, nie zrozumiałeś mych słów. Ja NIE będę w tym brała udziału. Zrozum mnie: nie chcę przyczyniać się do czyjejkolwiek śmierci. Teraz gdy już jestem niezależna od Long Fenga, mogę odmówić walki po jego stronie, lecz wiedz, że nie pomogę go zgładzić. Rozumiem twą prośbę o pomoc do mnie, gdyż jestem jedną osobą, do której Long Feng ma tak wielkie zaufanie i tylko ja mogę wprowadzić Twego człowieka nie wzbudzając podejrzeń, lecz muszę odmówić. Jeśli nadal nie rozumiesz, Panie, powód mojej odmowy to powiem tylko tyle, że nie mogę tego zrobić, gdyż... - zawiesiłam głos i zaraz tego pożałowałam - ...gdyż było by to wbrew mojej naturze. Nie jestem mściwa. - Tutaj rzuciłam porozumiewawcze spojrzenie Katasuki. On mnie najlepiej znała i prawdopodobnie teraz wyczuła me kłamstwo, lecz przy tak obcym mi człowieku mogła pozwolić sobie na nie.

- Katasuki... - szepnęłam do dziewczyny, a ta momentalnie się odwróciła - I co ja mam teraz zrobić?! Long Feng zginie, a Ba Sing Se zostanie podbite. Z tego co powiedział Twój znajomy pewnie życie polepszy się po kapitulacji Longa, ale zawsze będzie na mnie ciążyła jakby wina tego. Znaczy śmierci pana Dai lee. Wiem ile Long Feng wyrządził zła, i mi, i ludziom w Ba Sing Se, więc może ile lepiej, żeby miastem rządził... - tu zawiesiłam głos - Właśnie! On mi się nie przedstawił. Mniejsza o to. Tak czy inaczej dobrze, że właśnie od będzie miał pod władanie Ba Sing Se, ale nawet sam Long Feng nie zasługuje na karę śmierci. Ale to ta jego desperacja. Ona go zgubiła... - westchnęłam - A co ty o tym myślisz?...

- Nie... - powiedziałam z nagła - Gdy tylko powiem o planowanej śmierci Long'a - zginę. Albo zabije mnie Kenji, dlatego, że go zdradziłam i poinformowałam ofiarę, albo zabije mnie Long Feng, że to jego zdradziłam i nie doniosłam odpowiedzi taką jaką była planowana. - zamilkłam i spuściłam głowę - Chociaż... - moja twarz się rozjaśniła, a na mych bladych ustach pojawił się bardzo złowieszczy uśmiech - Mam plan! Powinien się udać, jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli. Niestety nie mogę Cię wtajemniczyć, no chyba, że będziesz skłonna mi pomóc...