Avatar - Legenda Aanga

Gdy wyszłyśmy z namiotu wraz z agentami, rzekłam:
- Nie wiem po co byłam Ci ja, ale wiedz, że wracam do siebie! - usta miałam zaciśnięte, a brwi zmarszczone.
- Nie ma pojęcia z jakiego to WAŻNEGO powodu zaciągnęłaś mnie tutaj, aż z innego kontynentu !! Mam dość. Wracam.

Wyrwałam się z uścisku patrząc dziewczynie z zawiścią w oczy.
- Nie! - krzyknęłam - Nie chciałam widzieć Lorda! Nie wiesz ile przez niego wycierpiałam! To tak jakbyś miała zobaczyć największego wroga. Zawiodłam przyjaciół. Mój ukochany czeka na mnie, nie wiedząc gdzie jestem. Pewnie zamartwia się na śmierć! Straciłam czas. Po co i dlaczego ciągnęłaś mnie tutaj, na tę cholerną górę, tylko po to, żeby mnie zlekceważyć. Rozmawiałaś z Lordem, a ja?! Co dała Ci tu moja obecność?! Mało tego! Narażałam życie, bo Long Feng jeden wie do czego Kenji jest zdolny. Wyjeżdżam! Radź sobie sama, bo jak domniemywam Lord nie zaopiekuje się Tobą, jak tatuś... - gdy skończyłam, odwróciłam wzrok.

(Off: Mój tysięczny post ^^ !! Musiałam to napisać ! )
- Tak. - odparłam zimno po czym razem z mężczyznami udałam się na statek.

-  Przecież ja panuje nad emocjami... - powiedziałam zakładając ręce - a mam pytanie tylko wiesz...jest troche dziwne...

- więc chciała bym wiedzieć...czy ja dostanę...mundur... - powiedziałam szybko patrząc na ziemie i czekając na odpowiedź.

- co biegać kara za co przecież to nie było głupie pytanie - powiedziałam urażona - eh...no dobra już ide - mówiąc to wywróciłam oczami.

Gdy biegałam w około obozu zastanawiałam się jak będzie wyglądał mój trening i jaka jest najsurowsza kara za nieposłuszeństwo:
- Chyba powinnam zmienić ton jakim się do wszystkich odzywam - powiedziałam do siebie robiąc ostatnie okrążenie.