Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Lewą rękę założył za głowę.
- Hah... No to nie miałby zbyt miło. - Powiedział, śmiejąc się lekko. Dziwny był jej ton, zabrzmiało to tak, gdyby chciała tak zrobić naprawdę. Znając Sam może i tak.
No ale nic. Byli coraz bliżej Ba Sing Se. Jeszcze tak niecały kilometr i będą na miejscu.

Off: Najlepiej będzie. Czyli wychodzi na to że o dojściu piszę ja - choć możesz już i Ty. ^^

Mortred

- Taa... - Powiedział i spuścił lewą rękę wzdłuż tułowia. Zbroja mężczyzny rysowała się trochę pod wpływem kamieni, ale co to ma za znaczenie? Mortred wykopał gdzieś daleko kamyk i zaczął kopać inny. Kiedy już mu się znudziło, kopnął go mocniej i szedł normalnie. Teslin podbiegł trochę do przodu zainteresowany konkretnym miejscem na trawie obok. Wykopał niewielki dołek i obwąchał go, brudząc sobie nosek i łapki. Gdy skończył znów wyrównał kroku z Mortred'em.

Hidoi/Hikari

Szli krótko. Jak zwykle Hidoi'owi nie chciało się iść, więc zrobili postój. Znajdowali się na jakiejś łące. Ładnie nawet było. Hidoi usiadł pod jednym z paru drzew, po turecku. Dmuchnął w swoją grzywkę, opadającą mu na lewe oko. Nie wiele to dało, grzywka tylko się unosła i zaraz opadła, znów na lewe oko.
- Jestem zmęczony. - Położył ręce na kolana Hidoi i popatrzył na brata. Ten stał, z założonymi rękami jakieś 3 metry od Hidoi'a.
- O, Hikari, jesteś zmęczony? Może usiądzesz? Nie, braciszku, nie jestem zmęczony, ale dziękuje, że spytałeś. - Powiedział do siebie, ale tak, żeby brat usłyszał.
- Jak jesteś zmęczony, to siądź, nikt Ci nie broni. - Wzruszył ramionami Hidoi i oparł głowę o chropowatą nawierzchnie drzewa. Ręce położył na ziemi. Lewą ręką wyrywał pojedyńcze źdźbła trawy, a prawą nic nie robił.
- Ale sam fakt, że nie zapytasz... Ale na co ja się produkuje. Po moich słowach i tak się nie zmienisz, zawszę będziesz taki. Trzeba będzie Ci usługiwać, jak będziesz stary. Ale wiesz, ja wyjadę, zostaniesz sam i będę się śmiał, że nie umiesz sobie poradzić. - Rzucił do niego przez ramie. Oczy lekko przymknął.
- Mogłeś mi od razu powiedzieć... Postaram się. - Powiedział cicho.
- Nie, nie musisz. Wiesz... Przyzwyczaiłem się do Twojego charakteru, ale możemy skończyć z naszymi głupimi bijatykami. - Podszedł do niego z lekkim uśmiechem na twarzy Hikari.
- Zgoda. - Kiwnął głową i wstał.
- Kocham Cię. - Powiedział, a raczej wyjękał Hikari i przytulił brata, przyciągając go lekko od siebie. Nogi miał dalej od niego.
- Ja też. - Powiedział i odsunął się od swojego brata Hidoi. - Za dużo czułości, jak na dzisiaj. - Dodał otrzepując bluzę. Hikari dostrzegł jakąś niską sylwetkę, białowłosego chłopaka. Uśmiechnął się niezauwarzalnie, bez żadnego powodu.
- Patrz. - Kiwnął głową, co miało pokazać pozycje owego białowłosego chłopaka. Hidoi popatrzył na niego. Ugładził swoje bląd włosy i odwrócił wzrok od niego. Wyglądało to tak, jakby podziwiali zwierze w zoo,

Hidoi/Hikari

Hikari odwrócił swój wzrok od białowłosego, na swojego brata. Tak na prawdę nie miał nadzieji, że jego brat postara się zmienić, tak samo jak w tedy, gdy mówił, że nie złapią ich, kiedy weszli do wielkiej fabryki z jedzeniam, by je ukraść. Wtedy to jeszcze mieli mamę, która z karzdych kłopotów ich wyciągała, bez żadnych trudności.
- Cześć! - Odkrzyknął mu Hidoi, robiąc "tunel" wookół ust. Hikari tylko podniósł prawą dłoń na wysokość swojego ramienia. Lewą rękę schował do kieszeni. - Co Cię tu sprowadza? Nie siedzisz już ze swoimi przyjaciółmi? - Zapytał, gdy tylko chłopak do nich doszedł.

Hidoi/Hikari

- No tak, to prawda. - Powiedział Hidoi i założył lewą rękę na biodro. Rozglądnął się. Wiatr który wiał był ciepły, lekko targający blond włosy bliźniaków. Było przyjemnie tak posiedzieć sobie przy szeleszczącym drzewie i wyciszyć się. Jednak to było niemożliwe, przy takim bracie jak Hidoi, wszystkie rzeczy związane ze spokojem odpadają. Nawet głupie siedzenie w ciszy. Zawszę musiał przerwać coś odprężającego. Hikari prawą dłoń położył z tyłu głowy. Popatrzył w niebo. Było piękne. Dużo chmur, w niektórych miejscach nieco zlewających się z niebem.
- Gdzie teraz zmierzasz? - Zapytał Hikari spoglądając na białowłosego. Był od nich niższy, i to bardzo, co było bardzo śmieszne. Oni mają po 168 wzrostu, a on około 140. Chłopcy starali się nie zwracać szczególnej uwagi na jego niski wzrost. Ale nigdy nie widzieli nastolatka tak niskiego wzrostu. Mógłby się nieźle wkurzyć.

Hidoi/Hikari

Oboje wzruszyli ramionami.
- Jesteś magiem, prawda? - Zapytał Hidoi. Jeśli nie ma przy sobie żadnej broni, to pewnie jest magiem. Oni zawszę mieli przy sobie miecze. Na wszelki wypadek. Ktoś może ich napaść, w pomieszczeniu, gdzie nie ma ziemi, a nad metalem panować nie umieją. Hikari nie miał zamiaru wdawać się w tą rozmowę. Oparł się o drzewo. Prawą nogę położył na nim. Lewą miał wysuniętą na przód. Założył ręce na siebie i przyglądał się ruszającym i szumiącym liścią na drzewie.

Hidoi/Hikari

- Miecze nosimy na wszelki wypadek. - Powiedział Hikari i uśmiechnął się, pokazując przy tym swoje białe zęby. -Jeśli nie jesteś magiem, to dlaczego nie masz miecza? - Zapytał drapiąc się prawą ręką w głowę. Przecież musi się czymś bronić. Jakby ktoś go zaatakował, pewnie nie miałby szans. Spuścił dłoń luźno. Lewą trzymał na biodrze. Jego uśmiech jak na razie nie znikał. Hikari odepchnął się lewą ręką od drzewa. Stanął normalnie, gdyż prawą nogę miał nieco dalej niż lewą. Założył obie ręce za głowę. Wiatr nie stawał się większy, lecz zimniejszy. Obaj chłopcy mieli bluzki na krótki rękaw, a więc zimno im nieco było. Przy krzaku, obok plaży zostawili swoje rzeczy.
- Idę po nasze bluzy. - Powiedział Hikari i ruszył w kierunku lasu, a raczej plaży. Hidoi kiwnął lekko głową, patrząc na brata.