Avatar - Legenda Aanga

Noemi

Noemi szła lasem z Omashu. Nie przyjechała tam w konkretnych celach. Podążała z miejsca do miejsca. W lesie znalazła gładki pień drzewa. Położyła na nim mapę i zamknęła oczy. Uniosła palec do góry i krążyła nim po mapie. Zatrzymała palec i otworzyła oczy. Wycelowała dokładnie w Ba Sing Se - stolicę Królestwa Ziemi. Tam też postanowiła się udac.

Wędrowała z chłopakiem już kilka godzin gdy nagle uświadomiła sobie, że jest już niedaleko Omashu. Wykończona drogą usiadła pod jakimś drzewem nie zwracają uwagi czy chłopak chce się zatrzymać czy nie po prostu potrzebowała odpoczynku.
- Zatrzymajmy się na chwile. Nie mam siły iść dalej. Nadal mi jednak nie powiedziałeś co chcesz w zamian za transport do Narodu Ognia. Płynę z tobą więc należy mi się jakieś wyjaśnienie nie uważasz? Cały czas nie dawało jej to spokoju.

Popatrzyła się na chłopaka. Zobaczyła jak chłopak wyciąga buteleczkę. Była bardzo zła, że chłopak nie oddał jej wszystkiego w Ba Sing Se.
-Czemu nie oddałeś mi wszystkiego. Przecież bym Ci tego nie wypiła więc jaki miałeś powód.  Jeśli chodzi Ci o pieniądze to byłabym w stanie ci zapłacić.

Spojrzała na chłopaka z wyrzutem była zła wręcz wściekła może dlatego, że po części to co powiedział było prawdą. W końcu nie wytrzymała i zaczęła wrzeszczeć na Kamikaze.
- Wiesz co zastanawiałam się długo na tym co zrobię gdy tam dotrę. A według ciebie kogo miałam prosić o pomoc jeżeli nikogo nie znam. Miałam nadzieje, że chociaż ty nie okażesz się wredną małpom i mi pomożesz. Widać myliłam się. Czy chodź raz w życiu postawiłeś się na miejscu kogoś innego. Szczerze w to wątpię. Mówiąc to łzy stanęły jej w oczach. Wstała i zaczęła biec ocierając łzy. Miała ochotę pobyć sama.

Zaśmiał się. Zaufać najemnikowi to największy ludzki błąd. Jednakże ostatnie słowa dziewczyny uderzyły chłopaka.  Wspomnienia wróciły... nie! To już przeszłość! Wredna dziewucha nic nie wie!
- Starzeję się, zaczyna mnie ruszać sumienie....- powiedział do siebie wypijając jednym haustem resztę swojego alkoholu. Cisnął butelką w ziemię, patrząc jak pęka na setki kawałków. Złapał sie za głowę. Słyszał krzyki...
- Dość- krzyknął machając ręką. Ruszył w stronę dziewczyny chcąc ją odnaleźć. Idąc( prawdopodobnie) od nalawszy dziewczynę zatrzymał się, będąc od niej konkretny dystans, by poczekać aż ochłonie.

Zauważyła, że między tą dziewczyną a najemnikiem (jak wynikało ze słów nastolatki) coś się stało. Coś poważnego. To nie była kłótnia dzieci z wioski, którą można było z łatwością rozwiązać, a później pobawić się w berka lub chowanego. Widać było, że para pokłóciła się nie na żarty. Michiko postanowiła się w to nie mieszać i tylko parzyła się z boku na nich z dziwną miną.

Spojrzała na chłopaka. Nie spodziewała się takiej reakcji. Myślała, że ją wyśmieje albo da jakiś komentarz, który ją urazi.
- Zaczekaj! Ja też Cie przepraszam za to, że byłam trochę nie miła i ogólnie za to, że podniosłam lekko na ciebie głos. Mam nadzieje, że podróż z tobą do Narodu Ognia jest jeszcze  aktualna. Uśmiechnęła się i podeszła do chłopaka nagle zauważyła, że haori które dał jej jeszcze w Ba Sing Se jest lekko rozerwane.
- Za to też Cie przepraszam – wskazała na rozerwany materiał – jeśli chcesz oddam Ci za nie pieniądze. Spojrzała na dziewczynę uśmiechnęła się do niej serdecznie i powiedziała.
- Mogę wiedzieć co tu robisz sama?