Avatar - Legenda Aanga

- W takim razie tu nasze drogi muszą się rozjejść. Ja ruszam do Omashu może jeszcze się kiedyś spotkamy.- Powiedział schodząc ze statku. Odwrócił się jeszcze na moment w stronę Kiry.
-Do następnego spotkania. Bywaj.- Dodał i odszedł w stronę Omashu.

- Masz rację, mi zawsze chodzi o pieniądze... a teraz poczekaj chwilę.- powiedział idąc w głąb portu....

Najemnik szybko znalazł upragniony statek, jeszcze tylko przez chwilę rozejrzał się po załodze, aż jego oko nie przykuła postać chłopaka liczącego ok. 20 lat. Poszedł do niego od tyłu mówiąc.
- Przewóz dla dwóch osób, do narodu ognia...
- Przykro mi to statek towa...- nie dokończył bo chłopak mu przerwał.
- Daj spokój Tempus- marynarz na dźwięk imienia gwałtownie obrócił się w tył.
- Ke.. Kesuke!? Kesuke- uradowany uściskał starego kompana, co ten drugi odwzajemnił.
- Musimy porozmawiać Tempus... to bardzo ważne...- złapał renegata za ramię prowadząc na jedno z zapleczy.

Kamikaze wrócił do dziewczyny.
- Możemy płynąc wraz z "Szalonym bizonem". Zadowolona?

- Absolutnie nic, odpłacisz mi się gdy wszystko dobiegnie końca.- powiedział tajemniczo. Zaprowadził dziewczynę na koniec portu, pokazując jej "Szalonego Bizona". Był to statek średniej wielkości, zaś cała załoga była gotowa do drogi.- Jest to statek towarowy, ale znaleźli dla nas specjalnie trochę miejsca.

- Nie narzekaj, grunt że dopłyniemy nim do Narodu Ognia.- Wszedł na okręt, załoga nawet nie zwróciła na niego uwagę.- Nie, jeszcze go nie poznasz, póki co odpoczywa po ciężkim dniu. Nie martw się, wie że płyniesz ze mną, marynarze też powinni. Nie zapewniam że będą mili, ale ty raczej dasz sobie z nimi radę.

- Przyzwyczai się, podróż trochę zaj...- nie skończył bo usłyszał krzyk swojego przyjaciela.
- Ach, Kamikaze! Nareszcie jesteście.- bosman podszedł do dwójki mierząc obu wzrokiem.- A to twoja piękna towarzyszka podróży.- Ukłonił się lekko przed dziewczyną.
- Jestem Daisuke, ale w "naszych kręgach...- spojrzał na najemnika- zwą mnie Tempus. Ty jesteś panienka Dorme, prawda?

- Nie, nie wie po co płyniesz, ale wypadałoby by znał twoje imię, czyż nie?- spytał ironicznie.- A więc Tempus, mój stary druhu, czy jesteśmy gotowi do podróży?
- Niedługo wypłyniemy.- Bosman podał chłopakowi klucz.- To klucz do waszego pokoju, mam nadzieję że nie odzwyczaiłeś się od spania na podłodze?- Najemnik zaśmiał się.
- Nie, nie przeszkadza, jednakże przypuszczam że jako dżentelmen dałeś pokój z jednym łóżkiem?- wskazał głową na Dorme, na co marynarz zareagował skinięciem głowy.- Będziemy musieli jeszcze porozmawiać Tempus.- Tempus odszedł od dwójki machając im, i tu można było  zauważyć brak środkowego palca w prawej dłoni.
- Masz jeszcze jakieś pytania?- spytał dziewczynę.

- Nic innego o tobie nie wie.- zapewnił.- A co do pokoju, to mówiłem ci już że prawdziwy z niego dżentelmen.- powiedział z uśmiechem. Poszedł za dziewczyną, o dziwo marynarze się od niego odsuwali.
- Tylko ostrzegam, nie wspominaj Tempusowi nic o najemnikach i pieniądzach, tylko ja mam prawo to robić, jeszcze ważniejsze, kiedy dopłyniemy masz o nim zapomnieć, jakbyście się nie znali, rozumiesz?