Avatar - Legenda Aanga

-A to niby czemu? A jeżeli przypadkowo bym coś wspomniała o pieniądzach albo najemnikach to co zrobił byś mi coś? Gdy dopłyniemy nie obiecuje, że nic o nim nie wspomnę czasami może mi się coś wymsknąć na jego temat oczywiście nie chcąco. Chciała jak najprędzej odbić od brzegu. Nie za bardzo lubiła podróże statkiem. Były dla niej nużące i nigdy nie wzbudzały u niej zachwytu.
- Wiesz może kiedy wypływamy. Nie zamierzam spędzić na tym statku wieczności jasne.

-Dobrze to nie będę się pytać o jego przeszłość zadowolony? W końcu odpływamy nie miałam zamiaru już czekać ani chwili dłużej. Szum morza i powolne kołysanie się statku zaczęły na nią działać usypiająco. Oczy zaczęły jej się kleić. Przecieranie ich ręką nic nie dawało. W końcu zasnęła. Jej głowa sunęła się na ramie chłopaka. Zasnęła bardzo twardym snem. Nie budziły ją nawet głośne zachowywanie marynarzy.

Mortred

Mortred wraz z wilkiem u boku dogonił obojga. Założył obie ręce za głowę, splatając przy tym palce. Odetchnął powietrzem. Dobrze być na lądzie, to na pewno. Jeśli chodzi o szukanie, sam nie miał większych pomysłów na to, gdzie rozpocząć poszukiwania, ale nie zatrzymywało go to. Mieli cel - znalezienie go, więc znajdą.
Po jakimś czasie spaceru, wkroczyli do portu. A przynajmniej wiedział, że on i Shinju.
- Zawsze jest możliwość, że zatrzymał się w porcie - powiedział.

Sam
Była całkowicie roztargniona, więc wpadała na ludzi zupełnie bez przyczyny. Naprawdę, to całe poszukiwania nie najlepiej na nią wpływały.
- Przepraszam. - powiedziała już kolejny raz. Nie pamiętała który, ale w każdym razie dużo razy już to powiedziała.
Westchnęła ciężko i rozejrzała się dookoła.
- Jak śliwka w kompot. - dodała po chwili.

Marihito wszedł do portu kulejąc.Po długiej podróży z Ba Sing Se, wyglądał jak gdyby dopiero co wyszedł z miejscowego szamba.Pachniał z resztą podobnie...
Jedyną częścią jego ubioru, która zachowała swój prawdziwy kolor, był słomiany kapelusz.Dodatkiem tego niecodziennego widoku był piękny, czarny kot, leżący na wielkim plecaku podróżnika.
  Zmęczony Marihito rozglądał się za jakimś noclegiem.Jedynym miejscem przypominającym gospodę, był przybytek "Pod Lwiożółwiem".Natychmiast chciał biec do budynku i jak najszybciej wykupić nocleg, jednak w tej chwili obok siebie ujrzał żebraka. Natychmiast sięgnął do sakiewki aby dać trochę drobnych staruszkowi, lecz w tej chwili zorientował się, że nie ma przy sobie ani grosza. Dopiero teraz przypomniał sobie, jak 3 dni wcześniej za ostatniego miedziaka kupił zczerstwiały chleb.
  Zrezygnowany usiadł obok staruszka, poczęstował go marnymi resztkami prowiantu i podobnie jak on zaczął oczekiwać na łaskę przechodzących ludzi...

Sam
Usiadła przy stoliku i usłyszała słowa Shinju... Cóż, w sumie dobrze było by jej powiedzieć, jak on wygląda.
- Mojego wzrostu, szopa szarych włosów na głowie, zielone oczy. Blizna pod lewym okiem... Jeśli chodzi o ubiór, to będę musiała się zastanowić. - wyjaśniła.
Cóż, test wiedzy ze znajomości Toshiro... Myślę, że w końcu go znajdziemy. - pomyślała. Wyszła z tawerny, mówiąc,że chce się rozejrzeć. Zobaczyła jakichś dwóch żebraków. Zbliżyła się do nich, ale skrzywiła się, kiedy poczuła zapach jednego z nich. Zasłoniła nos ręką i wyjęła z sakiewki kilka złotych monet. Gdzieś z sześć iskrzącym złotem monet.
Co mi tam szkodzi rzucić kilka monet. - powiedziała do siebie w myślach. Rzuciła je do żebraków.

Ostatnio edytowany przez Skorka (2010-10-13 07:45:14)

Shinju

Kiedy Sam odeszła od stolika z zamiarem wyjścia na dwór, chciała za nią krzyknąć, żeby też się nie zgubiła, ale nie zdążyła. Siadała z powrotem z na swoim miejscu i rozejrzała się po sali. Raczej nie było nikogo odpowiadającego rysopisowi. Westchnęła i powiedziała:
- Zakładam, że waszego kolegi tutaj nie ma? Trzeba by się wypytać karczmarza tyle, że wolę się za bardzo nie pokazywać, bo raczej ludzie mojego zawodu nie są zbyt popularni w takich miejscach...

Shinju

Było tak jak podejrzewała, tamtego chłopaka tutaj nigdy nie było... Oparła głowę na dłoni i chwilę rozmyślała nad całą sytuacją. Statek miał nad nimi prawie 12 godzin przewagi a przez ten czas spokojne można było dojść do Omashu i pewnie jeszcze wrócić.
- Wiesz... Nie chciałam mówić tego przy Sam, ale jakoś czarno widzę znalezienie tego całego Toshiro... - powiedziała dotykając ramienia Mortred'a. - Przez ten czas, który nam zajął na dotarcie tutaj, on mógł już dawno dotrzeć do Omashu a nawet dalej... Chyba najlepiej będzie popytać się ludzi w mieście i ewentualnie szukać gdzie indzie...