Avatar - Legenda Aanga

Takeru

Co jakiś czas słyszał szelesty. No niby normalne, ale to się zdarzało teraz dość często. Postanowił poczekać jeszcze chwilę idąc, może ustanie, kto wie. Ale tak nie było. Zatrzymał się w miejscu i złapał za rękojeść miecza. Spojrzał w górę, tam, gdzie znajdowało się źródło dźwięku, o ile dobrze je określił - a tego nie był pewien. Albo to zwierzę, które go śledzi, albo dziwnym trafem człowiek. Uważnie zmierzył wzrokiem koronę, ale niczego ciekawego nie znalazł. Wyjął powoli miecz z pochwy, czemu towarzyszył charakterystyczny dźwięk. Ustawił go czubkiem w stronę korony drzewa, czekając, czy to coś/ktoś go zaatakuje, albo przynajmniej się poruszy.

Takeru

Czyli jednak, ktoś tu jest, nietrudno było się domyślić. I... To nie jest zwierzę, na pewno. Jakaś postać, człowiek... Dziewczyna.
Myślał o schowaniu miecza, ale przecież nie wiadomo co to za dziewczyna. W każdym razie postawę zmienił na bardziej rozluźnioną, jednakże wciąż ściskał w dłoni rękojeść miecza, na wszelki wypadek. Przecież nie wie, kto to, ani nie wie, jak się teraz zachowa.
- Dlaczego za mną podążasz? - odezwał się do niej, gdy przeszedł kawałek bliżej. Nie miał zamiaru iść jak kołek w milczeniu, to na pewno nie.

Takeru

- Aha... - podniósł prawą brew. No, ciekawe dość, nie mając co robić, śledzi jakąś osobę. Jeśli było tak naprawdę, to z lekka dziwne. Równie dobrze mogło być tak, że naprawdę ma jakiś powód do śledzenia go, ale go nie wyjawia. Nie za często spotykał się z tym, żeby go ktoś w lesie śledził - no ale dobra, droga do Ba Sing Se jeszcze trochę zajmie, więc co się guzdrać... Chłopak ruszył spacerem dalej. Nie miał większych pomysłów na zagadanie, prócz przedstawienia się. Jeśli dziewczyna więc za nim dalej będzie... w gruncie rzeczy skakać, bo to robi, to może i powie.
- Wybacz, ale śpieszę się... - powiedział, nie patrząc w stronę dziewczyny, przechylając lekko głowę w jej stronę. - Bywaj! - dodał i ruszył biegiem, bo spieszyło mu się dosyć.

Itami

  Słońce było w zenicie. Itami szedł zdenerwowany przez las, ze spuszczony wzrokiem. Nic nie mogło być gorszę niż ten żar z nieba. Tego dnia nie był w dobrym nastroju. Nawet dobre wino by nie pomogło. Za to co innego... Uśmiechnął się do siebie na tą myśl.
  Było cicho. Jedyna rzecz która mu sprawiała przyjemność. W końcu, zmęczony, oparł się o pień drzewa zapatrzony w krzaki jagód przed nim. Pozwolił sobie na chwilę rozluźnienia. Jagody przed nim mieniły się między fioletem a czerwienia, choć i tak były indygo. Co zrobić, jego wyobraźnia płatała mu niezłe figle. Wtem ujrzał jakąś postać niedaleko jego. Miała jasne włosy, koloru różowego i trzymała w ręku pustą butelkę. Wampir uniósł jedna brew, wstał i powoli zaczął się do niej zbliżać. Może jednak dzisiaj nie jest aż taki zły dzień...
   Gdy Itami był już wystarczająco blisko, chwyciła ją za barki.
- Witaj, piękna. Co za złośliwy dzień dzisiaj, nieprawdaż?- Schylił głowę i spojrzał jej głęboko w oczy swoimi czerwonymi ślepiami.

Ostatnio edytowany przez White (2012-02-07 17:52:12)

Connor

Otworzył oczy, pozwalając, aby światło oślepiło go. Pierwszą myślą po przebudzeniu się było "Gdzie ja, kur*a jestem"... Nawet nie pamiętał za bardzo, aby tutaj szedł. Connor podejrzewał jednak, że się upił albo coś w tym stylu i dlatego nic nie pamięta.
Wstał w końcu z ziemi i otrzepał się. Chciał znaleźć stąd wyjście i to najszybciej jak się dało. A czemuż to? Ano, miał ważne zadanie do wypełnienia i jakoś nieszczególnie mu pasowało, aby je zawalić.
- Gdyby to ona była zastępcą, byłoby znacznie prościej... - pomyślał. - Tylko, że większość osób uznaje ją za pieprz*ną wariatkę i nawet ja mam wątpliwości co do stanu jej zdrowia psychicznego... Dobra, poszukam tego Ryu, niech będzie.
Szedł sobie tak, rozmyślając, a czasami myśląc o niczym, aż w końcu napotkał ludzi. Już zaczął mieć wątpliwości co do tego, że istnieją, bo jego omamy towarzyszyły mu teraz praktycznie wszędzie.
Jednym z ludzi była różowowłosa panna o niezwykle delikatnych rysach twarzy. Jakoś nie miał ochoty jej podrywać, nie była w jego guście - głównie ze względu na kolor włosów. Drugim człowiekiem był jakiś picowany laluś o brązowych włoskach z nienaturalnie długimi kłami.
- Pijany dentysta się biedakowi trafił... - pomyślał. Tak, sarkazm był u niego na porządku dziennym. Jeśli był miły, to znaczyło, że coś złego się dzieje. Złośliwości nie musiał się bać.
- Dobry dzień - powiedział.

Karuki

Dziewczyna spojrzała na Itamiego tępym wzrokiem. Nawet teraz nie zdawała sobie sprawy z zagrożenia. No cóż, niektórzy tak po prostu mają.
- Niee... A powinnam? - Zamruczała po raz kolejny. Pogładziła go palcem po nosie, a potem zwinnie wysunęła z objęć, tek, że wampir nawet nie zdał sobie z tego sprawy. Miała teraz nieco poszarpaną koszulkę, ale nie był to powód do zmartwień. W pobliżu pojawiła się kolejna osoba. Ruki odwróciła głowę w stronę przybysza.
- Dzień dobry. - Powiedziała.

Ostatnio edytowany przez Shizuki (2012-02-07 18:06:36)

Connor

No tak, dzień jak co dzień. Przecież codziennie się spotyka napalonych zboczeńców, którzy włóczą się po świecie w rozchełstanej koszuli w poszukiwaniu seksu. A on kim był? Na pewno nie napalonym zboczeńcem. Określiłby się raczej mianem zadufanego manipulanta, który zawsze dostaje, to co chce.
Miał nadal wątpliwości, czy ta sytuacja nie rozgrywa się tylko w jego oczach. Ostatnio wszędzie widział kształty, których nie powinno być, słyszał dźwięki, których nikt poza nim nie słyszał, po jego ciele łaziły zmyślone mrówki. Jednak sytuacja wydawała się prawdziwa, toteż postanowił w nią uwierzyć.
- A co mogę robić? - podniósł prawą brew do góry. - To nie ja posuwam jakąś przypadkową laskę - dodał po chwili.
Wprawdzie wiedział, że jego ostatnie stwierdzenie jest mocno nad wyrost, ale czuć było w powietrzu tę atmosferę zbliżającego się... No właśnie czego? Coś jednak miało się stać.