Avatar - Legenda Aanga

Shinju

Mortred znalazł sobie idealne miejsce na trening. No i dobrze, tyle, że teraz wyraźnie wymagał, żeby ktoś z nim ćwiczył... Shinju zrzuciła torbę na ziemię i usiadła koło niej, opierając się plecami o pień jakiegoś drzewa.
- Sam może zacząć pierwsza... Jakoś nie odczuwam wewnętrznej potrzeby trenowania... - powiedziała obojętnym tonem. - I tak nie wiele potrafię, że i trening mi nie pomoże... Ale będę sędziować i sprawdzać czy nie oszukujecie!

Mortred

Jego uśmiech zmniejszył się, ale wciąż widniał na jego twarzy. Zaraz jednak pojawiło się na niej w większości skupienie - usta były tylko lekko rozszerzone. Ustawił się w postawę bojową, prawą rękę zacisnął mocno w pięść i pokrył ją ogniem, po czym zaczął szarżować na Sam. Gdy znalazł się na odpowiedniej odległości, odbił się od ziemi nogami, by siła uderzenia była mocniejsza. Celował w jej twarz.

Mortred

Uderzył z całej siły w ścianę z ziemi, która rozkruszyła się na większe i mniejsze kawałki. Odwrócił się bokiem do będącej już w innym miejscu Sam. Spojrzał na nią.
- Przymknij się, dziewczynko - powiedział do niej - Nie gadaj, tylko walcz! - dodał i zaczął ponownie biec w jej stronę. Gwizdnął na palcach, a wilk, który poprzednio skrył się z jednym z drzew, skoczył od tyłu na Sam. Mortred miał zamiar walczyć z pomocą Teslin'a - w końcu wilka nie miał po to jedynie, żeby przy nim chodził i tak dalej. Korzystając z tego, choć nawet jeśliby to nie zadziałało, próbował w każdym bądź razie kopnąć ją pokrytą płomieniami nogą w lewy bok.

Mortred

- Ech, Sam... - powiedział, mając wciąż na twarzy jakby złowieszczy uśmieszek. Kopniak się nie udał, no cóż, toteż odskoczył kawałek w tył. Dodał zaraz - To przecież dopiero rozgrzewka.
Kiedy ziemia zaczęła się mocno trząść, przyjął bojową postawę, stał w nieco większym rozkroku, niż zazwyczaj, by go nie przewróciło. Numer z Teslin'em nie udał się, toteż wilk wskoczył na ścianę, ale mniej więcej wiedział, co ma robić. Skoczył na Sam z boku, a zaś czerwonowłosy wciągnął ile mógł powietrza w płuca i wypuścił je, nieco nachylając się, szeroko rozdziawiając usta. Wypuścił je oczywiście w postaci ognia, jak to miał w zwyczaju często atakować. Właściwie nigdy nie wypuścił aż takiej ilości ognia z ust, teraz po prostu czuł, że może i że umie, a właśnie podwójna była to ilość płomieni niż zazwyczaj zionął.

Mortred

To zapadanie się pod ziemią było strasznie kłopotliwe. Człowiek nie wiedział, kiedy i skąd wyłoni się mag ziemi, którego wcześniej straciło się z oczu... Jeżeli samemu się nim nie było, nie sposób wykryć, gdzie się on przemieszcza. W każdym bądź razie, przewidując, że pojawi się obok niego, odskoczył w przód i rozglądnął się gwałtownie.
Cholera, w ostatniej chwili - przeszło mu przez myśl, widząc Sam z podniesioną nogą. Najwyraźniej ledwo uniknął ataku. Uśmieszek z jego twarzy nie znikał. Z racji, że był niedaleko Sam, mógł szybko wykonać pewien ruch. A mianowicie, w szybkim tempie stanął na rękach, mając nogi w szerokim rozkroku, próbował obracając się kopnąć ją gdzieś na wysokości głowy obiema nogami, które dodatkowo były pokryte płomieniami. Wilk zaś, gdy poprzednio spadł w miejsce, w którym Sam zapadła się, stał w postawie bojowej i czekał na kolejny ruch dziewczyny. Gdy ta wyłoniła się spod ziemi, zaczął na nią biec, próbując ugryźć w nogę. Cóż, miał naprawdę mocne i ostre kły, toteż gdyby ją złapał pyskiem, nie miał zamiaru go nazbyt mocno zaciskać. Gdyby miał to zrobić, no to rany od kłów mogłyby być dosyć głębokie.

Mortred

Jedno kopnięcie się udało, drugiego już i tak nie mógł wykonać z powodu błota w miejscu, w którym stał na rękach. Zgiął się, zbliżając w innej już pozycji nogi do ziemi i stanął na niej. Trwało to bardzo krótko, no ale ile można wykonywać takiż ruch. Teslin'owi ciężko było uniknąć tej skały, bo była zbyt szybka. Położył się szybko na ziemi jak najbardziej nisko umiał, by skała przeleciała nad nim. Otarła się co prawda o jego grzbiet, ale jednak nie uderzyła. Oboje, Mortred i Teslin ustawili się w postawie bojowej w oczekiwaniu na ruch dziewczyny.

Mortred

Próbował uniknąć, ale magia metalu to magia metalu, więc tak czy tak udało się dziewczynie "przybić" go za ubranie do drzewa.* Mocne trzęsienie utrudniało wyciągnięcie ostrzy, ale jednak się udało. Sam była naprawdę silna, co wiedział, ale nie miał najmniejszego zamiaru z nią przegrać. Zaczął biec w jej stronę, a podczas biegu podskoczył i obrócił się w locie, a robiąc nogą taki ruch, jakby chciał kogoś przed nim kopnąć. Miał jednak na celu co innego, mianowicie z pokrytej płomieniami nogą wystrzelił ogniem w stronę Sam w kształcie przekrzywionego ostrza.

*Założenie że to zrobiła, mam nadzieję że może być:]