Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Rzeczywiście - o czym Mortred zresztą zdążył przez chwilę pomyśleć - już nie krępował się tak, mówiąc o sobie i Shinju. Tak, kochał ją, i aż tak kłopotliwe wyrażanie tego, że brązowowłosa mu się podoba, już dla niego nie było. Nabrał większej pewności siebie, choć ciągle nie wiedział, czy może w stu procentach zapewnić, że jest ona jego dziewczyną. Z pewnością bardzo by chciał. Cóż, może przestało dla niego mieć sens podobne zachowanie, jakoś wziął się w garść...
Wypowiedź Toshiro zdecydowanie nie napełniła go pozytywnymi emocjami, co częściowo wpłynęło na jego ton, poza tym, że jego ogólny nastrój też nie skłaniał go zbytnio do szczerzenia się, śmiania, żartowania i tym podobnych.
- Styx Cię chyba ostro trzepnął czymś w łeb, młody... I jak się ułożyło, tak już zostało - powiedział pod nosem, acz dosłyszalnie dla białowłosego i Sam zresztą również. Założył ręce za głowę i odchylił się wraz z krzesłem do tyłu w taki sposób, że stało już tylko na dwóch tylnych nogach i opierało się o ścianę. Poprawił pozycję swoich nóg na stole, których ściągać nie miał zamiaru, póki na stole nie zawita jedzenie. Raczej coś takiego nie stanowiło szczególnie wygodnej pozycji do jedzenia.
- Pff... Ładna może i jest... Zgrabna może i jest... Ale nie ruszają mnie tak czy tak, może ładne, ale o wiele młodsze, dziewczyny - dodał. - Bo jak to już kobieta, to ja lewmur* jestem... No nijak nie mam powodu żeby się przy niej pocić i ślinić jak Ty, chyba bym jakiś dziwny był... - mówił złośliwie. - No chyba, że Cię nie nauczyli liczyć, też niewykluczone. Zresztą przed kim ja się tłumaczę... - dokończył.
Widocznie wzięło go coś na różne dogryzanie i złośliwości. Zerknął pod stół, na wilka, który zwinął się tam w kłębek, by nie wystawać poza szerokość blatu. Najwyraźniej z przyzwyczajenia - niejeden raz wchodząc do karczm i innych restauracji trzeba było jakoś się ukrywać, gdzie zwierzęta były niekoniecznie mile widziane.
- Noo, gdzie to żarciee... - mruknął jakby do siebie, mając wzrok skierowany już w sufit. Jego brzuch wyraźnie nie chciał, by o nim zapomniano i dawał to do zrozumienia. Zresztą, jak tak patrzeć w górę, sufit nie był jednolity. Nie brakowało tu paru pajęczyn - zresztą to dość nieodłączny element "krajobrazu" wielu karczm. Jakiś średnich rozmiarów pająk, który świetnie się tu najwyraźniej już zadomowił i urządził piękne mieszkanie, czyhał na jakąś muchę. I najwyraźniej już parę było złapanych w sieć.

*Off: Nie, to nie literówka ;p

Mortred

Noo... W końcu - przeszło mu przez myśl. Ściągnął nogi ze stołu, żeby zrobić miejsce na sporego, porządnego kurczaka. Bez zbędnych, zresztą, dodatków - jak chciał. Nie wiadomo w końcu, co tutaj zapchają - jakiś kawałek jabomarańczy czy czegoś innego dla uroku, a tego zdecydowanie nie chciał. Raczej nie przepadał za połączeniem owoców i mięsa. Przysunął się nieco do stołu, bo z takiej odległości, na jakiej się znajdował, ciężko było mu jeść. Garbiąc się trochę, oderwał kawałek kurczaka i rzucił go pod stół Teslinowi, który ślinił się już wcześniej na widok potraw dopiero niesionych przez kelnera, ba, nawet czując zapach unoszący się z kuchni, przez co podłoga częściowo straciła swoją suchość.
- No niesamowite - wtrącił ironicznie podczas wypowiedzi Sam o tym, że będzie miła.
Zamknij się może, idioto... - powiedział do siebie w myślach. Z takiej gadaniny może wyniknąć coś nieszczególnie przyjemnego, czego nie chciał, ale jednak nad tym nie zapanował.
Mortred nie czuł za bardzo wstydu jedząc bez użycia sztućców. Zresztą to był kurczak, którego często się je rękami. Choć nie wstydził się także tego, że niekoniecznie robił to jakoś schludnie. Kiedy Sam skończyła mówić, szczęśliwie się złożyło, że akurat przełknął to, co przeżuwał - może próbowałby mówić podczas jedzenia. Choć w sumie z takim kawałkiem mięsa ciężko byłoby tego dokonać.
- Straciłem trochę orientację w czasie, ale najwyraźniej za jakieś parę dni - odparł, po czym wziął kolejnego gryza z udka, które trzymał w ręku.

Mortred

Przez tą chwilkę ciszy próbował się opanować. Dałby może radę, ale po zdecydowanie dłuższym czasie. Nie dał rady z racji, jak sprawy się miały. Uderzył prawie że z całej siły pięścią w stół, czemu towarzyszył głośny huk. Mebel zachwiał się tak, że jeszcze trochę i spadłby. Napój, a przynajmniej ten Mortred'a, rozlał się. Jednakże nie dbał o to. Na jego twarzy widniała wyraźna złość, która stopniowo przeradzała się w coś większego, czyli wręcz wściekłość.
- Ryj w kubeł, cherlawa panienko - warknął, patrząc na niego spod kaptura. - A jeżeli aż tak chcesz oberwać w tą swoją mordunię, to proszę bardzo - mówiąc to, wstał nagle, odsuwając tym samym krzesło z głośnym szurnięciem. Pod koniec wypowiedzi rozłożył nieco ręce. - No zapraszam! - dodał.
Tak się zachowując zwrócił na siebie uwagę co najmniej klientów karczmy. Przynajmniej paru odwróciło ostrożnie swoje głowy w stronę stolika, przy którym siedziało troje towarzyszy.
Ta część jego myśli, która mówiła, by się choć trochę opanował i uspokoił albo po prostu wyszedł, usiłowała się przebić na wierzch. Niestety, było to trudne zadanie z powodu nastroju Mortreda, pogorszonego jeszcze przez to, co mówił Shiro.

Sam

Zerwała się z krzesła, stając między chłopakami. Wiedziała, że musi zrobić tak, aby usiedli na swoich miejscach i nie wszczynali bójki ponownie. Obydwaj, Toshiro i Mortred, byli jej przyjaciółmi. Nie chciała więc, żeby coś im się stało.
- Najśmieszniejsze jest to, że osoba, którą nikt by nie posądzał o kompromisowość, stoi między dwoma osobami, które z natury są miłe. - pomyślała. Otrząsnęła się jednak prędko z rozmyślań, a zaczęła próbować przemówić im do rozsądku.
- Chłopaki... Myślę, że to nie jest dobry pomysł. Mogą nas wyrzucić stąd, więc lepiej by było, gdybyście przystopowali. - powiedziała dziewczyna. Wprawdzie miała niemalże stuprocentową pewność, że jej nie wysłuchają, ale zawsze było warto spróbować.

Sam

Próbowała jeszcze wepchnąć się między chłopaków, ale najwyraźniej poniosła porażkę, Szczęście w nieszczęściu, jak to pomyślała sobie dziewczyna, ponieważ zjawiło się dwóch postawnych mężczyzn, którzy złapali dwójkę awanturujących się chłopaków za karki.
- Co z nimi zrobimy, Miazga? - spytał basowym głosem jeden z mężczyzn. Tamten drugi, Miazga zaczął wodzić wzrokiem po pomieszczeniu, jakby szukał miejsca, gdzie mogli by ich wrzucić.
- No nie wiem, Chi-Chi. Myślałem, że to ty coś wymyślisz? - powiedział Miazga. Twarz Chi-Chi zaczęła zmieniać wyraz z obojętności aż do wściekłości. Nie cierpiał swojego imienia i starał się, aby nikt o nim nie wiedział.
- Nie jestem Chi-Chi! Jestem Gniew! Zapamiętaj to sobie, ośle! - dodał rozjuszony mężczyzna. Wyrzucił Toshiro, którego trzymał za kark na zewnątrz lokalu i wykrzykując kilka obelg pod jego adresem, dał mu do zrozumienia, że odtąd jest w tym lokalu niemile widziany. Odebrał Mortreda z rąk Miazgi i czerwonowłosego potraktował równie brutalnie.
Sam wyszła sama, ponieważ naprawdę nie chciała, aby Gniew wyrzucił ją z lokalu. Była dosyć lekka, jak na trzynastolatkę, więc mogła polecieć dalej i wpaść na ścianę jakiegoś domu.
- No się doigraliście. - powiedziała Sam, patrząc zdegustowanym spojrzeniem na chłopaków. - Wstawać teraz! Jeden z prawej strony, drugi z lewej! Jak tylko będziecie się tłuc, to wam flaki powypruwam! - podniosła głos, tak aby zabrzmiało to jak bardzo wyraźne ostrzeżenie.

Mortred

- No niech się dzidzia nie popłacze, że jej szalik gniotę! - powiedział do białowłosego. - Jak? No lepiej jakoś spróbuj, albo... - warknął i urwał, bo ktoś, kto niewątpliwie dysponował sporą siłą podniósł go za kark. Złapał rękę, która go trzymała, próbując się wyrwać. Niewiele to jednak dało - szczególnie, że zaraz został złapany przez drugiego mężczyznę i wyrzucony z budynku. Warczący i agresywny wilk również nie został potraktowany łagodnie i także wylądował na ziemi, niedaleko reszty. Zaskomlał tylko cicho. Mortred potoczył się kawałek po ziemi, na której dodatkowo leżało parę kamyczków. Zdecydowanie nie było to uczucie, zaliczające się do tych przyjemnych.
- Szlag... - mruknął pod nosem, podpierając się na łokciach. Splunął i przetarł usta dłonią, powoli się podnosząc. Najwyraźniej, wpadł mu do nich piasek, który czuł jeszcze między zębami. Podpierając się koniuszkami palców jednej ręki i nogą, spojrzał na Sam niezbyt przyjemnym wzrokiem z zamiarem mówienia czegoś. Ostatecznie jednak udało mu się powstrzymać i spojrzeć gdzieś indziej. Powolnymi ruchami podniósł się z ziemi całkowicie. Teslinowi również się to już udało. Warknął jeszcze z łbem odwróconym w kierunku karczmy, po czym podszedł do czerwonowłosego, który rozczochrał mu futro przy uszach. Głowę miał odwróconą gdzieś indziej, właściwie nie patrząc na nic konkretnego.

Toshiro

Patrzył, co też Sam wyczynia. Najwyraźniej i ona zorientowała się, że pieniądze zostały w środku. Po chwili z lokalu i ona została wyrzucona. Shiro zmarszczył brwi, patrząc, na kolesia, który to też uczynił. Zacisnął dłonie w pięści i podbiegając, do zamykających się już drzwi, uderzył w nie i rozłamał.
- Gościu... - Zaczął oddychać głęboko, nerwowo, patrząc na umięśnionego faceta, Miazgę, chyba. Odkrył swoje zaciśnięte zęby, starając się zwolnić tępo swojego oddechu. - Dziewczyna jest w złym stanie, a Ty, dupku, nią rzucasz!? - Uderzył mężczyznę mocno w brzuch, głową. Odleciał na wolny stolik, łamiąc go i tracąc przytomność. No cóż... Mimo tego, iż wyglądał na twardego, takowy nie był. No ale, pozory mylą. Zaraz pod Miazgą zaczęła zbierać się krew, także Shiro postanowił się wycofać. Na twarzy miał niezbyt zadowolony ze swojego wybryku, wręcz przerażony, myśląc, iż tamten nie żyje. Podbiegł do Sam i podał jej rękę.
- Zmywamy się. - Powiedział i rozglądnął się.