Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Zrobił głęboki wdech i dość długi wydech nosem. Spojrzał na dziewczynę, bo poprzednio odwrócił od niej wzrok.
- Czemu niby płaczesz? - odezwał się, starając nie jąkać się z powodu tak niskiej temperatury. - Nie znam Cię i nie chce mieć z Tobą nic wspólnego... - dodał. Jąkać się trochę jąkał tak czy tak.
Usłyszał szczekanie. Jakieś takie... Znajome... Wychylił się do przodu, nieco poza celę, może nieznacznie odpychając dziewczynę w bok. Dotknął pyska wilka.
- Teslin! - krzyknął i uśmiechnął się. Przytulił go do siebie na moment, zaraz jednak puścił i rozczochrał futro na łbie. Wilk zerknął na Asashi i warknął. Również nie wiedział, jakie może mieć zamiary i był do niej raczej negatywnie nastawiony.

Mortred

Warknął, słysząc słowa mężczyzny. Uderzył pięścią w pokrytą lodem ścianę.
- Tknij go, a będzie z Ciebie popiół! - powiedział pod wpływem złości. Nie chciał, by cokolwiek zrobiono jego towarzyszowi, ale najwyraźniej musiał usiłować być w miarę przyjazny dla tej całej dziewczyny... Dlaczego padło na akurat jego? Dlaczego to on musi ją znosić? I dlaczego nie może mu dać świętego spokoju...

Mortred

Ścisnął rękę naczelnika, którą ten złapał go za koszulę. Mógł stawiać o wiele większy opór, gdyby chciał... Ale właśnie na razie nie było większego sensu.
- Tak, tak... - mruknął pod nosem czerwonowłosy. Odwrócił wzrok od mężczyzny i czekał tylko, aż pójdzie.

Mortred

Nic nie odpowiedział naczelnikowi ani nawet nie podniósł wzroku ku niemu. Wolał jednak, by nic nieprzyjemnego nie spotkało jego towarzysza. O siebie się nie bał ani trochę, bo jak zawsze, śmiały, twierdził, że potrafi się obronić. Choć, gdy pomyśleć, że miałaby go chcieć powstrzymać cała armia...
Ech... Nie no, trzeba być miłym dla tej dziwnej dziewczyny, się przemóc... Grunt że na razie dała mi spokój. - pomyślał. - I tak krótko ją będę znosić... Niedługo się ucieknie.
Póki co zostawili go w chłodziarce - miał nadzieję, że go wyciągną. Ale trzeba było jeszcze posiedzieć w tym cholernym mrozie... Usiadł, skulił się, by było mu cieplej i pocierał dłońmi o ręce i różne takie, ogólnie mówiąc robił to, co i wcześniej.

Mortred

Siedział jakiś czas w zimnym, ciasnym pomieszczeniu... Czas wyjątkowo mu się dłużył, więc odnosił mylne wrażenie, że siedzi już tu kilka godzin. Tak naprawdę, siedział jakąś godzinę. W jego głowie pojawiały się różne myśli... Nieraz o tym, co z Shiro i Sam, nieraz o Shinju - wtedy, gdy wyruszał na walkę, pocałował ją, chcąc wyrazić swoje uczucia, które do niej żywił. Teraz jeszcze bardziej był pewien, że było to słuszne... W końcu rzeczywiście. Rozstali się. Niekiedy zaczynał myśleć o tym, jak trzeba będzie zorganizować ucieczkę. W końcu nie będzie czekał na ratunek, który nie wiadomo, czy przybędzie... Chciał go urządzić sobie sam. Nieraz myślał też o swoim towarzyszu... O Teslinie, z którym przed chwilą się spotkał... Jego też musieli przetrzymywać gdzieś w celi.
Po jakimś czasie, drzwi od chłodziarki odsunęły się. Uniósł swą głowę nieznacznie do góry. Zanim zdążył się zorientować, wyciągnięto go na zewnątrz.
Znowu ta cała Asashi, czy jak jej tam... - pomyślał, gdy ujrzał tą samą dziewczynę. - Dlaczego się mnie uczepiła?! Ale przynajmniej wyciągnęli mnie z tej cholernej chłodziarki...
Pocałowała go jeszcze w policzek... Chciał już ją odepchnąć i powiedzieć, co o tym myśli ale przypomniawszy sobie słowa naczelnika... Wolał, by z jego wilkiem nic się nie stało złego.
- Mogłabyś przestać...? - mruknął pod nosem, patrząc na dziewczynę. Próbował się zdobyć na jak najmniej nieprzyjemny ton. I chyba się udało...
Tym bardziej irytował go fakt, że strażnicy się jeszcze na to gapili.
Spokojnie... - uspokajał sam siebie w myślach. Głęboki wdech nosem i długi wydech ustami nieco temu sprzyjały, co właśnie zrobił.

Mortred

Leżał na łóżku - wciąż dość twardym ale nie tak, jak w poprzedniej celi. Ta dziewczyna go irytowała... Ale i plusy były. Takie jak ta cela, nieco lepsza, niż poprzednia. Gdy usłyszał jakiś głos, ręce, wcześniej położone za głową, położył na głowie, łokcie trzymając w górze.
- Nawet nie g... - urwał, orientując się, że jest to bardzo znajomy głos, co było istotną sprawą.
Nie, to niemożliwe... - pomyślał. Gwałtownie oderwał ręce od twarzy, podniósł się, a nimi oparł o łóżko. Prawą nogę postawił już na ziemi, a lewą miał wciąż na łóżku.
- ...gadaj... - dokończył, wpatrując się w przybysza. Przetarł lewą ręką jedno oko, oba zamykając.
- Co Ty tu robisz? - powiedział, czemu towarzyszył zdecydowanie większy entuzjazm niż w poprzedniej wypowiedzi. Na jego twarzy zaczął malować się uśmiech. Choć sam nie był pewien, czy to powód do szczęścia, czy nie, gdy głębiej o tym myślał...
- Jak w ogóle tu przyszłaś? - dodał jeszcze. Pytań było bardzo dużo, ale sama ona powinna wyjaśnić o co chodzi w ogóle.

Mortred

Cóż, Mortred nie miał pojęcia o tym, co zrobiła - w końcu, zanim cokolwiek się stało, zanim Sam zrobiła cokolwiek, on pędził za Styx'em a następnie z nim walczył. Wierzył jej - zapewne nie tak, jak wtedy, gdyby wiedział o jej czynach - i podobało mu się, że udało się jej oszukać Styx'a. Ale Shiro...
No cóż. Trzeba działać. Złapał nóż, który Sam "wysłała" w jego stronę. Podszedł do wyjścia z celi i spojrzał na lewo i prawo. Nikogo nie było widać. Cofnął się.
- W porządku... To jaki jest plan? - spytał dziewczyny, kręcąc w dłoni nożem.

Mortred

- Jasne, rozumiem - powiedział i skinął głową. Uśmiechnął się lekko, patrząc już w górę, na wejście do szybu. - Nawet go wcześniej nie zauważyłem, geniusz. No nic, dobry plan, oby się udało - dodał i wskoczył za Sam.
Rzeczywiście, w szybie nie było przyjemnie, ale to jakaś odmiana po chłodziarce, w której temperatura była, no... Dość niska.