Avatar - Legenda Aanga

Akunai/Layer
- Idiko... Ja nie chciałem...- Akunai nie zdążył jej zatrzymać.
- Kobiety. Nigdy ich nie zrozumiem...- Akunai walnął się na łóżko.

   Tymczasem, w innym domku, Layer z Taki, przy świetle świec, rozmawiali o przeszłości... Dobra, pominiemy ten wątek, a skupmy się na Akunaiu właśnie. Bo gdy tak leżał, zdał sobie z czegoś sprawę... Z czegoś silniejszego niż tęsknota, co narodziło się między nimi...
Może zrobię coś dla Idiko żeby ją pocieszyć... Akunai wstał z łóżka. Zauważył w wazonie kwiaty.
- Kobiety lubią kwiaty, nie?- Akunai bez zastanowienia wyrwał kwiaty z wazonu. Po chwili wybiegł przed chatkę.
- Idiko! Mam dla ciebie prezent!- Akunai zaczął podskakiwać, żeby go zobaczyła...

Zip
Westchnął. Ponownie odrzucił włosy z oczu. Spojrzał na Hrodnosa. Kiedy znajdowali się już w domku...
Zip złożył miecz i sakiewkę. Wyjrzał przez okno. Zobaczył Idiko leżącą na jakiejś ławce. Wziął ze sobą miecz i sakiewkę,  spoglądając spodełba na Hrodnosa wyszedł. Podszedł do Idiko.
-Cześć. Wybacz, że przeszkadzam w twoim, jakże luksusowym miejscu do spoczynku, ale chciałbym ci to oddać.-oddał jej dzieło.-I życzę, dobrej nocy.
Uśmiechnął się i wystawił rękę w geście pokoju. Zatrzymał się jeszcze.
-Nie wiem, czemu masz zamiar spać tutaj, ale domyślam się, że chodzi o Akunaia, hm? Powodzenia.-uśmiechnął się jeszcze raz sczerze. Po chwili zaśmiał się. I ruszył w stronę swojego wyznaczonego miejsca. ''Ciekawe jak sobie radzi Layer. No cóż, nic mi do tego. Muszę mieć oko na naszego nowego towarzysza, którego imienia chyba nigdy nie zapamiętam.'' Wszedł powoli. Znowu popatrzył na Hrodnosa. Usiadł na łóżku. Zamknął oczy i trzymał dłoń na swoim mieczu.

Akunai
  - Jak nie... To nie!- Akunai zabrał kwiaty i pomaszerował na plaże.
     Fale cicho odbijały się od piaszczystej plaży, a niebo spowijało tysiące pięknych chmur. Dało się poczuć zapach soli morskiej, dobiegającej zza morza. Pustelnik usiadł na piasku, trzymając w rękach kwiaty.
  - Co jest ważniejsze? Obietnica czy uczucie? Obowiązek czy marzenie? Już sam nie wiem...- Akunai odłożył bukiet, i nasłuchiwał się. Wtem usłyszał głos Layera.
  - Ciebie też, co?- Akunai spostrzegł Layera z podbitym okiem.
  - Co się stało?
  - To samo co z twoją, tylko ze moja mnie dobiła. Dosłownie.- Layer nie wyglądał najlepiej... Miał podbite oko i poszarpane włoy.
  - Siadaj, Lay... Powiedz: O co poszło?
  - Wolałbyś nie wiedzieć... Eh te wredne kobiety...- Akunai zamyślił się. Po chwili dostał olśnienia.
  - Ale gdyby nie kobieta, mężczyzna byłby nieużyteczny. Niby po co powstały domy? Bo kobieta kazała, by mąż zrobił jej jakiś schron. A potem chciała, żeby był ładny... Tak samo jest prawie ze wszystkim. No oprócz wojny.- Layer machnął ręką.
- Ale i tak jędze są wredne...- Akunai i Layer zaczęli się śmiać,
- No cóż, mamy jeszcze siebie... Idziesz popływać?
- A co mi szkodzi...- Layer podbiegl do wody i wskoczył w nią. Akunai to samo. Tylko zapomnieli o jednym. Mieli małe towarzystwo...