Avatar - Legenda Aanga

Kuro

  Płynęli godzinę, dwie. Wszystko dość dobrze szło, szybko. Otworzył busolę i sprawdził kierunek, w który mają się udać. Tak więc przekręcił sterem w tamtą stronę, zamykając po tym busole i schował ją za swoją białą bluzę. Trzymając ster nadal, rozglądnął się po statku. Załoga jak zwykle, gdy nie ma nic do roboty, popijała sobie rum. Oddał ster Smith'owi, który stał obok niego. Owy mężczyzna był nieco mniejszy od Kuro. Nieco grubszej postawy. Mimo tego, że miał tylko 40 lat, na jego głowie było mnóstwo siwych włosów. Był również 'zaopatrzony' w bokobrody. Ubrał swój płaszcz, czarny, podwijając jego rękawy, starając się przy tym, aby nie podwinąć rękawów swojej koszuli. Zszedł po schodach, rozglądając się po pokładzie. Jego wzrok przykuła pewna młoda dama, która znalazła się na statku. Podszedł do niej.
- Kobieta? - Zniżył swój głos, marszcząc jednocześnie brwi - Pasażer na gapę! - Dodał zaraz. Załoga spojrzała się w ich stronę, by zobaczyć, co się dzieje. Od razu ucieszyli się na widok kobiety na statku. Nie prędko taka jeszcze raz na tym statku zawita, przynajmniej na dłuższą chwilę.

Kuro

Mlasnął językiem o podniebienie, przewracając oczami. Niezłą miała wymówkę. Kuro nie miał zamiaru jej wierzyć w pełni, ale wolał ją zapewnić, że załoga przyjęła jako tako jej usprawiedliwienie. Odchrząknął i powiedział, zmieniając swój głos na znacznie przyjaźniejszy.
- No. Uznajmy, że Ci wierzymy, prawda, chłopcy? - Obrócił się w stronę zebranej załogi, rozkładając ręce na boki. Zaraz znów spojrzał na dziewczynę. - Więc dobra, jak się nazywasz? - Kucnął przed nią, opierając ręce o kolana.

Kuro

Podrapał się po brodzie, w zamyśleniu. Skinął głową, gdy usłyszał, że załoga ją wywaliła ze statku.
- To tak... Chętnie bym Cię wywalił z pokładu... Ale niestety, kobiety w pewnych sprawach się przydają... - Powiedział. Nie chciał, żeby źle go zrozumiała, tak więc dodał - Będziesz musiała pomagać na dolnych pokładach, zmywając podłogi. Ostatnio dużo brudu się nazbierało. - Założył ręce i pokazał ruchem głowy na wejście pod pokład.

Kuro

Gdy upadła, gwałtownie obrócił w jej stronę głowę. Podszedł do niej. Podał jej dłoń, by wstała. Wyglądała dość marnie, ale myślał, że to taka nowa moda, że się wygląda jak zombie. Czy jakiś wampir.
- Nic Ci nie jest, czy trzeba wiadra z wodą? - Zapytał, pomagając jej wstać. W takim stanie to dziewczyny nigdzie nie będzie ciągnąć, żeby pracowała. - Zapewne chcesz odpocząć... Zaraz się dla Ciebie znajdzie miejsce. - Powiedział.

Kuro

Weszli na dolny pokład. Na statku nie było kajut, same hamaki, na których spała załoga. Jeden, najdalej położony i odgrodzony należał do Kuro, co było wiadome po "rzeźbach" na drewnie, obok niego.
- Usiądź... - Zaproponował dziewczynie i wziął jakiś kubeł wody, najwyraźniej brudnej i wylał ją na leżącego na hamaku mężczyznę. - Złaź, zrób miejsce, dama chce się położyć. - Powiedział do niego po czym wskazał ręką w stronę wyjścia. Gdy już miejsce zostało zwolnione, pomógł Ri się położyć. Odszedł kilka kroków od niej i oparł się o drewnianą belkę, zakładając ręce. Dopiero co się zorientował, że nie przedstawił się.
- Gdzie moje maniery... - Powiedział pod nosem i zdjął kapelusz i ukłonił się. - Zwą mnie Kapitan Kuro Masaki. - Przedstawił się i wyprostował, zakładając na głowę z powrotem swój kapelusz. - Ale Ty możesz mi mówić Kapitanie. - Dodał.

Kuro

No tak. Został na dolnym pokładzie, bo nie chciał, żeby młoda coś narozrabiała. Z resztą całkiem ładna była, to co tam. Przez szpary w pokładzie  prześwitywało słońce, akurat na leżącą dziewczynę. Uśmiechnął się lekko i rozglądnął. W sumie, nie było aż tak ciemno, ale nie można również powiedzieć, że jasno było. Przydałaby się jakaś świeczka. Podszedł do drewnianego stolika, ustawionego przy wyjściu na górny pokład i wziął z niej nieco już stopioną świece. Zapalił ją dwoma krzemieniami i wrócił się do Ri, siadając na krześle. Postawił świece na podłodze i podparł głowę dłońmi, łokcie kładąc na nogach.
- Czemu Cię wywalili ze statku? - Zapytał.

Kuro

Nie chciał myśleć, co mogli z nią zrobić, skoro nie pamięta, co robiła.
- Gnojki... Zobacz, czy nie masz jakiś ran, czy coś... - Powiedział do niej i zaczął się zastanawiać, czy na statku znajdzie się coś, co mogłaby wziąć na osłabienie. - Lepiej Ci już? - Dodał zaraz po czym się podniósł. On w sumie też nie najlepiej się czuł. Niedawno co prawie wytrzeźwiał. Wskazał ręką na swój hamak, przy ścianie. - Tam będę, jeśli będziesz czegoś potrzebowała. A teraz oddale się. - Zgasił świeczkę i poszedł się położyć.