Avatar - Legenda Aanga

Ri

Na pokładzie rozpętała się jakaś bitwa, toteż był to idealny moment, by wypełznąć ze śmierdzącej rybą szalupy. Dziewczyna zaczęła wspinać się w kierunku pokładu, lecz przychodziło jej to dosyć powoli. Starzejesz się. Pomyślała i uśmiechnęła się sama do siebie. W końcu dotarła na pokład, po czym wtopiła się w tłum i zaczęła przemykać między tłukącymi się w amoku żeglarzami. Znalazła w końcu kilka beczek i stwierdzając, że nikt nie zwrócił na nią większej uwagi, starannie się za nimi ukryła.

Kuro

Jego walka z tępym głupkiem nie trwała zbyt długo, bo Kuro wypchnął go całkiem sprawnie za burtę. Rozglądnął się po statku...
Chwile później, wyrzucił drugiego, ale nie nasapał się przy tym bardzo, bo tylko kopnął go w zadek, a on poleciał do wody, z głośnym pluskiem (chyba spadł na "dechę"). Kuro nie był jakoś bardzo zdenerwowany,  czy przejęty tym wszystkim, więc tylko rozglądał się i przechadzał po statku, nieraz wymachując szablą, by nie zostać pociachanym przez jakiegoś członka załogi tego drugiego statku. Nie dało się nie zauważyć, że nie był to statek pasażerski. Przypominał go, jednak roiło się na statku od żołnierzy Narodu Ognia. Ku szczęściu Kuro, żaden z nich póki co nie atakował magią, przynajmniej w jego kierunku.
Dopiero teraz zauważył, że Sam walczy z o wiele silniejszym przeciwnikiem od niej samej, postanowił jej pomóc, choć wiedział, że nie będzie z tego zadowolona.
Chwycił więc jakiś nożyk, który komuś zwinął niedawno i rzucił nim w niego, mając nadzieję, że to odwróci jego uwagę. Kuro całkiem nieźle rzucał nożami, jednak nie przykładał się do tego, bo nie było mu to potrzebne właściwie. Tak czy inaczej - do dużego celu trafiać umie. 
Teraz przyglądnął się owemu przeciwnikowi i.. Nieco się zdziwił, gdy rozpoznał kim był owy przeciwnik zielonookiej. Był to Takeshi, jego kompan starej daty, którego od kilkunastu lat nie widział, który zniknął bez śladu... Albo nie - to Kuro zniknął bez śladu. Tak czy inaczej.. Mógł się mylić co do tego, kim jest ten mężczyzna... Ale jest sposób, aby się przekonać.
- Wielki płomień... - Powiedział tylko oczekując dokończenia zdania przez tego mężczyznę.

Sam

Była zdezorientowana, gdy nagle jej przeciwnik kazał przerwać walkę swoim kompanom i sam również to zrobił. Jeszcze przed chwilą nacierał na nią z zabójczą szybkością, a teraz nastał koniec walki.
- Co się tu dzieje, Kuro? - wypowiedziała te słowa powoli i z naciskiem. Przysłuchiwała się często takiemu tonowi głosu, Connor go używał, kiedy rozmawiał ze swoimi podwładnymi.
- Moi ludzie nie lubią krzyków. Zacznę wypowiadać słowa ostrożnie i z władzą - wszelki opór znika. Stają się grzeczni jak owieczki. Tacy ludzie nadają się na sługusów, bo nie umieją się postawić. - przypomniała sobie słowa swojego ojca, najlepszego mentora, jakiego mogła spotkać.

- Faktycznie sporo czasu minęło z tego co pamiętam ostatnio byłeś kapitanem na statku Narodu Ognia, a teraz widzę zmieniłeś barwy. Co było aż tak źle? Czy po prostu mieli dość takiego darmozjada.- Zażartował Takeshi
- Spokojnie mamy czas na opowieści. Bosmanie. Wytoczcie najlepszy rum jaki macie Kapitan Kuro, i jego znajomi będą naszymi gośćmi. No i powiedzcie reszcie że mogą wyjść z ładowni.
- Rozkaz.- Powiedział bosman natychmiast biorąc się za wykonanie rozkazu.

Kuro

Podniósł jedną brew, na pytanie Takeshi'ego.
- No ten... Znudziło mi się... - Wzruszył ramionami. Nie lubił się dzielić powodami, dla których już nie służył w marynarce ognia, bo to już zamknięty rozdział z jego życia a wtedy był młody i głupi. Choć lubił myśleć, że był najmłodszym kapitanem w historii floty Narodu Ognia. O taak... Westchnął w myślach po czym założył ręce za głowę i uśmiechnął się na wieść, że będzie darmowy rum.

Takeshi zrobił kilka łyków rumu, i zmyślił się na moment.
- Nauczył mnie tego Styx nie wszystkiego oczywiście on pokazał mi podstawy resztę musiałem opanować samemu. Twierdził że znając podstawy reszta przyjdzie sama jeśli odpowiednio się do tego przyłoży. No i jak widać miał rację. Swoją drogą też nieźle walczysz chociaż pewnie gdybyś była w pełni sił było by pewnie trudniej ci zaimponować. Swoją drogą poznałem kiedyś na Kyoshi pewną dziewczynę. Nigdy nie widziałem żeby ktoś się tak ruszał.- Jednak Takeshi przerwał bo mógł przez przypadek powiedzieć więcej niż by chciał, a było co opowiadać. Spojrzał na Kuro.
- No i jak ci się powodzi? Bo chyba nie możesz narzekać na nudę?- Zapytał opierając się o ścianę. Jednak jego uwagę zwrócił hałas rozbijanego szkła.
- No ładnie. Kuro to ktoś z twojej załogi? Dość niezdarna dziewczyna więc pewnie raczej nie.- Wzruszył tylko ramionami. Bo pasażer na gapę był zmartwieniem Kuro.

Ostatnio edytowany przez Agrael (2011-11-05 12:26:10)

Kuro

Gdy usłyszał dźwięk tłuczonego szkła, gwałtownie obrócił się w tamtą stronę powtarzając sobie w myślach "oby to nie był rum...". No bo co innego może taki koleś jak on sobie pomyśleć?
Co do tej rozbijaczki rumu... Był to nikt inny, niż Ri.
- No kogo my tu mamy! Że też na to nie wpadłem! - Warknął do niej przez zęby. Kuro miał zdanie o Ri takie, że gdzie się nie pojawi, musi rozbić mu rum... Do tego specjalnie. - ZNOWU ROZBIŁAŚ RUM!! - Na jego twarzy nie malowała się wściekłość, prędzej smutek. Westchnął tylko i podbiegł do butelek, które jakimś cudem nie zostały zbite. Wziął jedną i wrócił na swoje miejsce, otwierając ją i biorąc kilka łyków, na uspokojenie.

Toshiro/Azael

   Stali tak i przysłuchiwali się każdym słowom wypowiedzianym na drugim statku. Ogólnie było cicho, bo wszyscy robili to co ci dwoje - słuchali. Gdy padło imię "Styx", źrenice Toshiro zmniejszyły się do granic możliwości, a jego białe, zaciśnięte kły odsłoniły się. Dawno nikt nie wymawiał tego imienia... Przynajmniej w jego obecności.
Chwycił się liny i spojrzał na Azu.
- Trzymaj się... - Powiedział tylko i przeskoczył trzymając się liny na drugi statek, konkretniej na barierkę, z której o dziwo nie spadł, choć lekko się zachwiał. Zeskoczył więc na pokład i ściągnął malca ze swych ramion, stawiając go na nogach. Następnie podszedł do Takeshi'ego
- Mówiłeś coś o Styx'ie... Kim Ty, do cholery, jesteś?!