Avatar - Legenda Aanga

Uśmiechnęła się lekko. A więc się nie myliła, to był on. Nie wiedziała, czy się cieszyć, czy też nie. Szczerze powiedziawszy, to kompletnie nie przyszłoby jej do głowy, że może on tutaj zawitać. W dodatku o tej samej porze i w tym samym miejscu! Widocznie tak miało być, chyba... Za dużo o tym wszystkim myśli. Przeznaczenie jest doprawdy zadziwiające i przekonuje się o tym już nie pierwszy raz.
Jeszcze raz spojrzała w jego stronę. Był z nim chłopiec, co ją uradowało. A więc nic mu nie jest, pomyślała, a kamień spadł jej z serca. Martwiła się o niego bardzo, czy wszystko z nim w porządku, ale może nie powinna? Był przecież w dobrych rękach, nie mógł być w lepszych. Była pewna, że się nim zajmie jak należy - po raz kolejny miała rację. Widocznie, jeśli chodzi o chodzi o sprawy życiowe, to może być nawet niezłą wróżbitką, ot co.
- Dawno Cię nie widziałam - powiedziała, chcąc jakoś zacząć rozmowę.

Coś czuła, że Toshiro chce z nią porozmawiać, najlepiej na osobności. I dobrze zdawała sobie sprawę na jaki temat chce z nią pomówić. Sama chciała też co nieco wyjaśnić... usprawiedliwić się, być może. Ale nie chciała wyskakiwać z tym aż tak nagle, w dodatku nie w takim zatłoczonym miejscu i chyba nie przy chłopcu.
Ma skłamać? Nie będzie kłamać, bo to było oczywiste, że go poznała. Nie mogła go nie rozpoznać. To głównie dzięki niemu dostrzegła Toshiro w tłumie tych wszystkich ludzi obecnych na porcie. I to nie tylko dlatego, że rzucali się nieco w oczy.
Kiwnęła tylko głową - to miała być jej odpowiedź, jak na razie. Nie wiedząc, co dokładnie powinna odpowiedzieć, po prostu milczała. To była najlepsza postawa w takich przypadkach, niż pleść głupoty lub też rozgadać się niepotrzebnie o mało istotnych rzeczach.
Uśmiechnęła się do chłopczyka, który wyciągnął w jej stronę rączkę. Delikatnie uścisnęła ją i pogładziła chłopczyka po główce.
- Hej - przywitała się z nim. - Z Tobą też dawno się nie widziałam... - ściszyła nieco głos, spojrzawszy dyskretnie na Toshiro.

Wyglądało to z pewnością co najmniej dziwnie, bo ją też zdziwiło ich zdziwienie. Ach, no tak. Pewnie jej nie zauważyli. Kiedy jest dużo ludzi, to zawsze kryje się w tłumie - zawsze niepozorna. Nigdy specjalnie nie wyróżniała się, więc pewnie i wtedy, kiedy ich ostatnio widziała nawet nie zwrócili na nią uwagi. Ale jak mogli, nawet do nich nie zagadała.
- Całkiem niedawno - odpowiedziała. - Widziałam was gdzieś razem, tylko nie pamiętam gdzie... - zamyśliła się, próbując sobie przypomnieć czas i miejsce, ale w ogóle nie mogła sobie tego przypomnieć.
Westchnęła. Cóż, szczerze powiedziawszy, to nie wiedziała, co ma jeszcze powiedzieć. Najlepiej by było nic już nie mówić, ale to też nie "zabrzmiałoby" dobrze w zaistniałej sytuacji.
- Wy mnie chyba nie zauważyliście, na to wygląda - zaśmiała się. - Ale to tylko z widzenia.
Zamyśliła się po raz kolejny. Cóż mogła jeszcze dodać? Nie będzie usprawiedliwiać się ze swojej głupiej odpowiedzi, każdemu może zdarzyć się palnąć jakieś głupstwo.
- W sumie... to ostatni raz rozmawiałam z Tobą z jakieś pięć lat temu - uśmiechnęła się lekko.

Ostatnio edytowany przez Aruchi (2012-01-22 09:56:01)

Takeshi po długiej podróży dotarł w końcu do Narodu Ognia. Schodząc ze statku był w dobrym nastroju ponieważ w końcu widzi coś poza bezkresnym morzem mimo to jednak nie może on ani na chwile zapomnieć że oficjalnie nie żyje. Na szczęście w pobliskim mieście było coś na kształt garnizonu w którym było dokładnie 14 osób którzy pracowali dla Styxa dłużej niż Takeshi w zaistniałej sytuacji byli jedyną opcją aby jakoś się tu ustawić i nie przyciągać niechcianej uwagi. W porcie miał się spotkać z człowiekiem o imieniu Vali cel Tradat który był  ich przywódcą wiadomo o nim tylko że to młody szlachcic wyjątkowo dobrze wyszkolony w walce zarówno za pomocą magi jak i wręcz. Takeshi usiadł na jednej ze skrzyń w porcie i czekał. Dookoła krzątało się dużo ludzi dzięki czemu nie rzucał się w oczy chociaż większość z tych ludzi to byli jego rodacy prawdopodobnie źle się dzieje w stolicy jednak teraz Takeshi nie był wstanie nic z tym zrobić.

Toshiro

Uśmiechnął się na słowa dziewczyny. Jakoś tak zrobiło mu się lżej, kiedy usłyszał że u niej wszystko w porządku. Ale nie mogło być w końcu inaczej, niż tak. Białowłosy włożył ręce do kieszeni, stanął na piętach a potem na palcach. Zrobił tak parę razy, zanim się namyślić, co jej odpowiedzieć. Podniósł ramiona.
- U mniee... No, jakoś leci... - Spuścił ramiona, w tym czasie wydychając powietrze z płuc ustami - Ale w sumie, prócz paru szczególików, znacznie lepiej niż było wcześniej, w każdym razie nie brakuje jedzenia i wszystko prawie okej. - Podrapał się prawą dłonią w tył głowy, z nieco głupawym uśmieszkiem na twarzy.
- A powiedz... - Zamyślił się - Chciałabyś wpaść na herbatę, albo kawę, pogadać? No wiesz... - Zapytał zaraz.
Edit Niestety, chwilę potem Shiro usłyszał głośny skrzek, ptaka, najwyraźniej, więc obrócił się gwałtownie, kierując swoją głowę w górę, na niebo. Wielki ptak zasłonił słońce, po czym siadł na jego ramieniu; Nie był w sumie taki wielki, jak się wydawało wcześniej. Owy ptak zaczął go natarczywie dziobać w głowę, nie mając zamiaru przestać ani na chwilę. Chłopak próbował go odgonić, machał rękami w jego kierunku, ale to go nie odstraszyło, a bardziej w sumie zaszkodziło Toshiro - wbił mu mocniej pazury w ramię, rozrywając trochę, już i tak rozdartą, bluzę. Chwilę później zauważył wiadomość, przywiązaną do jego łapy.
- Przepraszam, muszę... - Podniósł lekko list dając do zrozumienia, że musi przeczytać. Odszedł nieco dalej, zostawiając Angel z Azaelem, nie obawiając się, że coś mu się stanie; I tak w sumie daleko nie odszedł, zaledwie trzy metry, może mniej. Przeczytał list... A potem znowu i znowu... Zgniótł go a potem spalił, by nikt go nie przeczytał. Wziął szybko Azu na ręce, spojrzał na Angel. - To bardzo ważna sprawa, przepraszam bardzo... Chciałbym pogadać, ale nie mogę... Postaram się tu przybyć jak najszybciej, byśmy mogli dokończyć... Powiedział i pospiesznie udał się na statek. Kazał go odcumować i wypłynąć... z/t

Po długim oczekiwaniu Takeshi w końcu wypatrzył Vala który podszedł do niego i ukłonił się.
- Witam w Narodzie Ognia.
- Bałem się że już nie przyjdziesz.- Odpowiedział Takeshi.
- Wybacz mistrzu ale mieliśmy pewne komplikacje którymi trzeba się było zająć.
- Mistrzu?- Zapytał zdziwiony Takeshi.
- Tak z racji że mistrz Styx jest niedysponowany to ty jako jego prawa ręka oficjalnie przejmujesz jego obowiązki.
- Zaskoczyłeś mnie Val. No nic na początek przydała by się jakaś wycieczka po mieście, i kilka informacji o sytuacji.
- Dobry pomysł znam miejsce gdzie możemy pogadać.- Powiedział Val i razem z Takeshim ruszyli w kierunku miasta <zt>

Meg

Rozglądała się uważnie. Wszystko tutaj wydawało jej się podejrzane. To jak ludzie się poruszają, ubierają, mówią, a już nie daj Bóg któryś na nią spojrzał, to miała ochotę zwiewać gdzie pieprz rośnie. Tak, cały czas bała się, że ktoś ją obserwuje i że schwytają ją gdy tylko przyjdzie okazja. Ona sama starała się nie wzbudzać żadnych podejrzeń. Jak wielu ludzi przed nią złapano, jak wiele z nich już zabito? Nie wiedziała. I nie chciałaby się dowiedzieć. Bądź co bądź, była by to nieco makabryczna informacja.
Przysiadła sobie gdzieś i zaczęła zajadać jabłko, które kupiła przed chwilą. Z tego wszystkiego zrobiła się strasznie głodna.