Avatar - Legenda Aanga

Ichigo

Po pewnym czasie stanie przy kapitanacie zaczęło mu się nudzić. Wprawdzie klienteli było całkiem sporo, ćpunów z każdym dniem przybywało, pieniędzy w kieszeniach też, ale on się wciąż nudził.
Uśmiechnął się lekko, dostrzegając jakąś dziewczynę. Miała długie, czarne włosy i właśnie zjadała sobie jabłko. Stwierdził, że raczej nie w takich gustuje, ale popatrzeć też można? Podszedł do niej, zakładając torbę na ramię.
- Mogę się przysiąść? - spytał, rzucając jej miłe spojrzenie.

Ichigo

Nie rozumiał ludzi nieśmiałych. Jasne, świat bardzo często bywa zły, ale bez przesady... Poza tym - im bardziej się boimy świata, tym bardziej on nas zastrasza. Trzeba więc stanąć w nim zapasy i nie dać się zniszczyć.
- Niestety, nie wszyscy to rozumieją... - pomyślał.
Zaczął się uważnie przyglądać jej szarym oczom, wyłapując w nich strach. Jeszcze czego, pomyślał. Ja rozumiem: jestem wysokiej postury, moje zajęcie nie przysparza mi sojuszników i wyglądam czasami nieco zbyt strasznie. Ale żeby aż tak się bać?
Postanowił jednak nieco ośmielić dziewczynę, jakoś nie lubił patrzeć na wystraszonych ludzi. Uśmiechnął się szerzej i powiedział:
- Nie masz się czego bać. Przecież krzywdy ci nie zrobię - jego uśmiech był wiarygodny, nie sposób było mu nie uwierzyć. Nie kłamał jednak, nie był przecież takim sukin*ynem, aby bić dziewczynę.

Ichigo

Chłopak wyjął z małego opakowania, które miał w kieszeni, papierosa. Tak naprawdę to był kawałek gazety, a w środku zawinięty tytoń, ale taką nazwą można też to określić. Wsadził go sobie w usta i przykładając palec do tytoniu, podpalił.
Spoglądnął na gazetę, w którą zawinął tytoń. Miał naprawdę pecha do wybierania stron, bo kawałek przedstawiał bardzo niewybredny rysunek o tematyce erotycznej. Westchnął ciężko i stwierdził, że zabawnie będzie z czymś takim w gębie wyglądał.
- Shintaru. Ichigo Shintaru. Możesz mnie znać jako Ognistego Lisa - powiedział. - Bywam także nazywany Niezrównanym Ichigo, przez kilka dziewcząt - dodał i uśmiechnął się szerzej.
W końcu - Ichigo od czasu do czasu przygrywał na gitarze i śpiewał do tańca na różnych imprezach, więc trudno byłoby go nie znać. A jak się zajmuje takim intratnym zajęciem, jakim jest muzyka, od czasu do czasu ma się swoje... Fanki.
- Kłopotliwy bagaż, ale ile radości sprawia! - pomyślał.

Ichigo

Nie lubił takich wiecznie wystraszonych ludzi i nawet nie rozumiał. Życie przecież wcale nie było straszne, tylko czasami bardzo lubiło się droczyć. Może nawet nie "czasami", a "bardzo często".
Spojrzał w torbę, którą trzymał na ramieniu i zorientował się, że jest ona pusta. W sumie to już wcześniej była podejrzanie lekka. A co to znaczyło? Że będzie musiał załatwić dostawę.
- Przepraszam, Megari, ale mam bardzo ważną sprawę do załatwienia... - powiedział Ichigo. - Miło się rozmawiało, ale obowiązki wzywają - powiedział, po czym odszedł w swoją stronę.

[z/t]