Avatar - Legenda Aanga

William

Założył nogę na nogę i rozglądał się co jakiś czas, w poszukiwaniu żywej duszy w parku. Póki co, nikogo nie było, więc to nawet lepiej. Siedział dalej, przymykając co jakiś czas oczy. Nie spał od dłuższego czasu, więc był senny. Przysnęło mu się nawet na krótką chwilę, ale szybko się zbudził, słysząc kroki. Oparł się łokciami o kolana, na splecionych dłoniach podtrzymując głowę. Wlepił wzrok w ziemię, i czekał, aż osoba go ominie.
- Refleks... - Mruknął, gdy kobieta przechodziła obok. Sam nie wiedział, dlaczego to powiedział.

William

Jego głowa nie uniosła się ani centymetra, dalej skierowana była ku dołu. Jedyne co skierowało się w stronę kobiety, były jego oczy, które błysnęły w jej stronę spod kaptura. Jednak mężczyzna nic nie odpowiedział. Pokręcił tylko głową, lecz ciągle się w nią wpatrywał. Wyraz twarzy nie był żadnym konkretnym. Był nijaki, a jego ciemne oczy wypełnione były pustką. Wyglądał, jakby był opętany. Nie kontaktował się ze światem, nie słuchał słów nieznajomej. Wyłączył się.

William

Początkowo nie słyszał słów Kaori, nie słuchał niczego, nawet swoich myśli, które kazały mu się opamiętać. Pytanie kobiety, zadane chwilę wcześniej, dopiero do niego dotarło. Przetarł dłońmi twarz, pokiwał głową i potrząsnął ją.
- Tak, tak... - Mruknął. - Owszem, bardzo. - Odpowiedział i zdjął z głowy kaptur, opierając się całkowicie o oparcie ławki.

William

I dopiero teraz, gdy dziewczyna przysiadła się obok niego na ławkę, odwrócił ku niej całą twarz. Kiwnął lekko głową ponownie i uniósł prawą rękę, a  z tej racji, że głowę miał ustawioną w bok, rękę również musiał podnieść w bok.
- Właśnie, zaraz będzie... - Powiedział. Wyprostował lekko dłoń, na którą zaraz spadło paręnaście kropel deszczu, jedna po drugiej, z niewielkim odstępem czasu. Założył więc kaptur z powrotem.
- William. - Przedstawił się i podał dłoń dziewczynie.

William

Spojrzał lekko podejrzliwie na dziewczynę, a zaraz, ponownie, odwrócił głowę w przód, na stojące na wprost drzewo. Wydał z siebie jakiś niski odgłos, a zaraz po tym odparł:
- Z Królestwa Ziemi.
Wygrzebał z kieszeni swoich ciemnoczerwonych spodni paczkę gum o smaku truskawkowym, otworzył ją i wyciągnął rękę w stronę Kaori. Trzymając ją tak chwilę i zastanawiając się, czy bez zaproszenia, dziewczyna weźmie gumę, poruszył dłonią.
- Proszę. - Powiedział po czym wziął jeden listek dla siebie, odpakował go i zaczął żuć.

William

- Wiem... - Powiedział, słysząc, że i ona pochodzi z Królestwa Ziemi. Spojrzał na to, co wyrabia z gumą. Cóż, nie jego wina, że ma tylko ten smak. Wzruszył więc ramionami, zaczynając ponownie żuć gumę, do której dołączył jeszcze jeden listek. Schował opakowanie z powrotem do kieszeni i splótł palce dłoni za głową.
Uśmiechnął się tylko lekko, niezauważalnie, zamykając przy tym oczy. - Nie ma za co.

William

Pokręcił tylko głową z, już bardziej widocznym, uśmiechem.
- Nie. - Powiedział, po czym zaśmiał się krótko, niezbyt głośno, pod nosem. Było to dla niego zabawne, bo dziewczyna nie wiedziała, czym się różnią ludzie tych trzech, żyjących narodów. - Po prostu, 'mamy' specyficzną budowę ciała, inne cechy charakterystyczne. Każdy ma inne. Dajmy na to... Większość ludzi z Narodu Ognia ma raczej ciemniejsze odcienie włosów, jak i również ci z Plemienia Wody. Więc pozostało tylko Królestwo Ziemi. - Skończył i wypluł za siebie gumę, zakładając po tym ręce na oparcie ławki.