Avatar - Legenda Aanga

Odwróciła głowę przed siebie, wkładając ręce w kieszenie. Z jej policzków zszedł już rumieniec, który wielokrotnie psuł jej każdą konwersację z Toshiro.
-Powinnam jednak zachowywać się lepiej. Ostatnio odbija mi, więc jak powiem coś co będzie już grubą przesadą to mi powiedz- dodała po chwili z małym uśmiechem. Nie lubiła zbyt bardzo manier i grzeczności, ale w końcu trzeba się zdecydować. Shiro był dla niej miły, a ona dla niego ma nie być? Nielogiczne.
-Ty wiesz jak się zachowywać, a ja zostałam ogołocona ze wszystkich zarodków grzeczności już jakiś czas temu.

Sigma

Zatrzymałam się, by chłopak mógł dorównać mi kroku. Gdy jednak szliśmy obok siebie nie odezwałam się ani słowem. Chciałam zadać pytanie, lecz tylko otworzyłam lekko usta, by wydobyć z siebie dźwięk i zawahałam się. Teraz milczałam. Nie lubiłam iść w takiej ciszy. Zebrałam się na odwagę i  odparłam ze spuszczoną głową:
- Dlaczego mi pomogłeś? Nie wiedziałeś, że jestem księżniczką... Nie wiedziałeś w ogóle kim jestem. Dziwi mnie twa ufność. Nie znasz mnie...

-Jesteś dziwny... Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu- uśmiechnęła się zupełnie bez okazji, z powodu że była otoczona swoimi przyjaciółmi którzy w pewien sposób nadawali jej życiu sens.
-I właśnie to że masz niezwykły dar poprawiania ludziom humoru sprawiło że mam do ciebie słabość- tutaj zamyśliła się przez chwilę. Nie tylko to sprawiło że ją po prostu przyciągał.
-Nie martw się jednak. Masz też sporo innych dobrych cech, jesteś szarmancki, wiesz kiedy możesz przesadzić i... Jesteś przy mnie, to chyba najważniejsza- uśmiech z jej twarzy zniknął, a zamiast tego zamyśliła się bardziej niż potrzeba.

Do tej pory jeszcze nie zgadłeś? Toshiro, tobie ktoś musi uświadomić o czym myślę.
-Ostatnio często się zamyślam. - jej oczy spojrzały na horyzont, na słońce które paliło się różowo jak pochodnia.
Mam nad czym myśleć. Czy jakoś uda mi się przekonać księżniczkę do swojej osoby, czy odbudujemy Ba Sing Se i czy dopadnę wszystkich którzy będą próbowali grać w kości o stolicę Królestwa Ziemi? O pozostałe rzeczy nie muszę się martwić, ostatnimi czasy nawet rodzina i list gończy stały mi się obojętne. Ale i tak pójdę do piekła. Jeśli oczywiście ono istnieje.
-Zastanawiałam się co będę robić jak to wszystko się skończy... Jak Ba Sing Se zostanie odbudowane i pozostałe sprawy zostaną załatwione. Póki co nie zapowiada się jednak żeby się cokolwiek skończyło jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki- westchnęła głęboko Sam. Nie wierzyła w cuda, były zbyt głupie żeby w nie wierzyć.

Nie odpowiedziała, ale szczerze mówiąc tylko to zaprzątało jej głowę.
-Jeszcze nie wytrzeźwiałam, więc wybacz mi moją głupotę- powiedziała Sam. Tak jej się przynajmniej zdawało, piła piwo jakiś czas temu, ale czuła się wciąż dziwnie. To był chyba dzień przed wyprawą do tego lasu z domkami na drzewach. Nie przejmowała się bynajmniej tym że wypiła je, o jedno za dużo, ale była mocno zdenerwowana więc nie pomyślała. Było nawet dobre.

-Wypiłam jakiś podejrzany napój, piwo ściślej mówiąc i nie jestem pewna czy właśnie dlatego tak głupio się zachowuje- odparła po chwili. Cała Sam, jak zwykle szalona i nieokrzesana. Miała nadzieję że Toshiro wybaczy jej głupie maniery i nietakt w wielu sytuacjach i jakoś z nią wytrzyma. Myślała, ale czy było to prawdą? Nie była tego w stu procentach pewna.

-Tak, jestem dziwna i mam taką etykietkę przypiętą do pleców od początku swojego życia- uśmiechnęła się lekko.
-Wytrzymywałam twoją paranoję na punkcie swojego wzrostu więc ty też z pewnością potrafisz wytrzymywać moje dziwne zachowanie- dodała po chwili. Była taka zawsze i jakoś jej się to nie odmieniło. Nie sądziła że takie coś może się wydarzyć. Nawet jeśli to będzie jedno z urodzinowych życzeń.