Avatar - Legenda Aanga

Witam,
zawitałam tu po dość odległej przerwie. W między czasie udało mi się napisać dwa opowiadania, jedno krótsze, drugie dłuższe, ale nie rozdrabniając się w takie małe szczegóły, powiem, że mojej pani od polskiego drugie moje dzieło bardzo się spodobało. Jestem zadowolona również z tego, że pierwsza moja "powieść" została przez nią skrytykowana, lecz w bardzo delikatny sposób i tak, by mi pokazać, jak lepiej i zrozumialej dla czytelnika pisać. Teraz tworzę trzecią z kolei opowieść; Nie długą, bo nie mam za dużej weny, ale taką, by z pewnością nie nudziła przez jej przebieg. Bo jeśli książka ma, dajmy na to, 520 stron, i jest opisana ciężkimi, mądrymi słowami, w połowie (przynajmniej tak zdarzyło się w moim przypadku, z książką "Lśnienie", Stephena Kinga) zaczyna się nudzić, chyba, że ktoś lubi taki sposób pisania. Nie przeciągając tegoż wstępu, ogłaszam, że pierwsze moje opowiadanie zamieszczę tutaj, by inni użytkownicy (których, niestety, mało pozostało od mojego ostatniego wejścia) sobie przeczytali, bardzo dobrze by było, gdyby skrytykowali, napisali na jego temat, co myślą. Nie ominie się jakieś złe sformowanie, gdyż ponieważ, mogę przy korekcie tego nie wyłapać.

Teraz może lekki spojler:

Książka ta opowiada o mężczyźnie Tiziano Aurora De Aversa, pochodzącego z Włoch, oraz o dziewczynie, Leneale Cartier. Spotykają się na studiach, które o dziwo zaczynają się dość wcześnie, niż dla innych; Oboje wówczas mają po 16 lat. Ludzie uważają, że są nadzdolni. Uczą się szybciej, więcej umieją... Ukrywają również coś niezwykłego... Umieją umysłem wywołać różne, niemożliwe dla normalnych ludzi, rzeczy. Tizi umie na przykład wywołać ogień, przenosić przedmioty; Lena natomiast przywołać stwory znane z horrorów i książek. Co dalej? Przekonacie się!


Opowiadanie zostanie umieszczone niedługo, niech tylko je przerobie