Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Tak łatwo by się nie dała. Gdy wytworzyła ścianę, ogień natarł na nią, ale zaraz zgasł. Gdy jeszcze gasnął, on już zaczął biec w stronę ściany. Zacisnął prawą dłoń w pięść i gdzieś tak dwa metry od "skalnej zapory" odbił się nogami od ziemi, a prawą pięścią, pokrytą płomieniem uderzył z całej siły w ścianę z nadzieją, że ta się rozpadnie. Raczej powinno się to udać.

Mortred

Odwrócił się, a wtedy katana przylgnęła do jego szyi. Na jego twarzy pojawił się łobuzerski uśmieszek. Odbił się nogami do tyłu, wyginając się w tył. Podparł się obiema rękami, nogami starał się kopnąć katanę i wyrwać ją tym samym z rąk Sam. Wilk leżał na boku. Czasem obserwował sytuację, a czasem zamykał oczy i leżał sobie w cieniu przyjemnie.

Mortred


Magia metalu to magia metalu. Przydatna i naprawdę silna rzecz. Pokrewieństwo Magii Ziemi. Przeleciało mu przez myśl - błyskawica. Błyskawica była pokrewieństwem magii ognia. Ale nie chciał jej zastosować - wolał ją używać w naprawdę niebezpiecznych sytuacjach, bo sama ona jest bardzo niebezpieczną magią. Zrobi co innego, ale trzeba podkręcić akcję. Kilka szybkich ruchów ręką, poziome, niektóre pionowe. W stronę Sam zaczęły lecieć liczne ostrza z ognia. Nie oczekiwał, że tym zdoła ją pokonać - a gdzie tam. Nie o to chodziło. W między czasie zaczął biec na prawo. Między nim a Sam wytworzył ścianę z ognia. Biegł tak, jak najszybciej umiał.  Wybiegł za Sam, zza ściany z ognia i próbował ją uderzyć w plecy, prawy bok a na końcu podciąć.

Mortred

Zniknęła, zapewne zapadła się pod ziemię. On takiej możliwości nie miał, ale teraz byle się nie dać podejść z żadnej strony. Ostrza z ognia, które wytworzył, przeleciały więc w powietrzu lecąc na niego. Ale jego ogień go nie skrzywdzi, wiedział że leci, więc jednym ruchem ręki, wytwarzając płomień sprawił, że już groźne nie były. Zaraz wszystko zgasło. Ale na to nie czekał. Mocno napiął prawą pięść i pokrył ogniem, aż do łokcia. Podskoczył, a gdy spadał na ziemię, zanim jeszcze nogami dotknął niej - uderzył mocno prawą dłonią, napiętą i zaciśniętą w pięść w ziemię. Przez to wytworzyły się w niej szpary, które tworzyły się, tworzyły, ale w końcu przestały. Ziemia w tej okolicy skruszyła się na cztery, pięć wielkich kawałków. Rozglądnął się gwałtownie, czy nie ma tu gdzieś Sam. Odskoczył w tył i przyjął bojową postawę, czekając na Sam, by móc zaatakować. Jednak lepiej się trochę bardziej ubezpieczyć, żeby nie być tak bardzo narażonym na atak. Wykonał szybki, pełny obrót, wkoło jego wytworzył się ogień, sięgający mu nieco ponad głowę. Ogień zaczął się ściskać, zbliżając się do chłopaka, aż pokrył go całego.

Mortred

- Tak ci nudno? - Spytał retorycznie, nie odwracając się w jej stronę. To lecimy z akcją! Tego jednak nie powiedział. Zacisnął mocno obie dłonie w pięści, a płomień który go pokrywał zwiększył się. Powinna odsunąć się kawałek. Ogień jakby "buchnął" i utrzymał się w większej wielkości kilka sekund, za moment zmniejszył się do poprzedniej wielkości. Zaraz po tym odwrócił się gwałtownie, płomień z niego stopniowo schodził podczas jego ruchów. Starał się ją uderzyć w prawy bok, potem lewy, zaraz w prawą rękę.

Mortred

- Cholera... - Powiedział. Założył prawą rękę za głowę, przejechał nią po tyle i nachylił się nad Sam. - Przepraszam -  Podał jej rękę. Nie celował w jej brzuch, na którym miała niemałą ranę. A tymczasem, cóż, przypadkiem to się stało. Genialnie. W każdym razie, ból na jego głowie nie znikał. Zacisnął zęby i prawe oko, bo nagle poczuł tam ból. Ale trudno. Zacisnął obie powieki, ale zaraz otworzył oczy i rozluźnił zęby.

Mortred

- Ta... - Powiedział, przeciągając nieco ostatnią literę i nieznacznie uśmiechając się kącikiem ust. - To może odpoczywamy? - Zaproponował, ze względu na zdarzenie, które zaistniało przed chwilą. Głównie przez to, ale on w sumie też odniósł niewielkie obrażenia. Co nie zmienia faktu że jeszcze trochę je odczuwał. Walka z Sam była ciekawa i zdecydowanie na poziomie.

Toshiro

Wzruszyłem na to ramionami. Zsunąłem się po korze drzewa. Usiadłem pod nim po turecku. Łokieć lewej ręki oparłem o lewe kolano, dłonią podtrzymywałem swoją głowę. Zamknąłem oczy do połowy. Prawą dłonią "jeździłem" po trawie. Westchnąłem i powoli wstałem. Lewą rękę trzymałem na kolanie, a prawą trzymałem się drzewa. Wyprostowałem się, bo byłem nieco zgięty. Lewą rękę włożyłem do kieszeni, a prawą dalej trzymałem się drzewa.
- Jakby mi na tym zależało, to bym wziął udział w tej szarpaninie, ale jakoś tak... Słabo mi zależy. - Powiedziałem. Wzruszyłem ramionami i popatrzałem w niebo.