Avatar - Legenda Aanga

Minato

Minato poklepał kamień, na którym siedział. Był bardzo twardy, jak to kamień - czego innego się spodziewać. W niektórych miejscach był nieco ostrawy, a na krawędziach - całkowicie.
Spojrzał na pole. Deszcz był bardzo gęsty.
- Tak, najwyraźniej... No niestety.
W grocie nie było zbyt przytulnie, miło, ciepło - ale trzeba było jakoś sobie poradzić. Lepsze to, niż spanie na mokrej, grząskiej trawie, podczas deszczu...

Minato


- Dowiesz się o mnie? W takim razie i ja może co nieco o tobie.. - Powiedział, również uśmiechając się. Patrzył wciąż na pole, na krople, opadające gęsto, szybko z nieba. Ręce oparte miał na kolanach. Odwrócił głowę w stronę płomieni. Ciepło ogarniało i jego. W tym miejscu, dzięki ogniu, zdecydowanie było cieplej, niż na zewnątrz. Przesiadł się tak, że siedział w stronę ogniska, dzięki czemu zrobiło się mu jeszcze cieplej.

Minato

Minato patrzył na płomienie, zmieniające swoje kształty i połyskujące na kolory jasnej czerwieni, żółci i pomarańczy.
- Nie tak długo. - Powiedział Mortred. - Dwa, może trzy miesiące.
Poprawił swoje włosy, opadające na twarz, gdyż przez deszcz za bardzo przylegały do niej.

Minato

Z twarzy Minato uśmiech nie schodził ani na moment.
- Cóż, nie przepadam za rozmowami na ten temat. - Powiedział. Nie chciał bym smutasem tak zwanym. - Jednakże... Nie miałem zbyt miłego otoczenia, jeśli chodzi o upodobania. - Ostatnie słowa wypowiedział z lekkim śmiechem. Lubił przeobrażać rzeczy w żart, by nie tworzyć smutnej atmosfery, mrocznej. Spojrzał na swoją skórę. Nie przeszkadzało mu jak wygląda, choć możliwe, ze innym tak.

Minato

Chłopak był nieco zdziwiony. Bardzo ta dziewczyna ciekawska... No ale co tam. Podparł podbródek na ręce, opartej na prawej nodze. Nie miał jednak zamiaru opowiadać dłuższych historii.
- W wiosce, w której mieszkałem kiedyś, ludzie zajmowali się... czarną magią. - Zaczął chłopak. Mówiąc to, jego twarz nie miała praktycznie wyrazu. - Uczono tam obrzydlistw, przeróżnych... - Urwał na chwilę, przypominając sobie co nieco. Zacisnął oczy i otworzył je. - Nie chciałem tego robić. Nie wiem, czy tylko ja, czy ktoś jeszcze... Opuściłem pewnego dnia wioskę i nie mam zamiaru do niej wracać.
Skończywszy mówić, uśmiechnął się jednym kącikiem ust. Tak, cieszył się, że nie został tam na dłużej.
- Tak to było. - Powiedział z lekkim śmiechem. Dziewczyna głównie zadawała jemu pytania, a on odpowiadał. Niech teraz ona coś o sobie opowie...
- A Ty, dlaczego podróżujesz?

Minato

Jego głowa zwrócona była w stronę płomieni. Kątem oka spoglądał jednak na dziewczynę. W jego oczach można było wyczytać zastanowienie, lekkie zdziwienie również w nich gościło.
- Nikt nie... nauczył Cię płakać? - Powiedział nieco ciszej niż normalnie. Współczuł dziewczynie, nie miała bowiem miłej przeszłości... Była ona bardzo smutna i nieszczęśliwa. Strach może paraliżować, przez strach można się po prostu patrzeć, to rozumiał. Jedynie jej ostatnich słów nie pojmował.

Minato

- Rozumiem... - Mruknął cicho Minato. Nikt nie zajmował się nią, nikt nie interesował... Nim przynajmniej w jakimś stopniu interesowano się. Smutna przeszłość dziewczyny wprawiała, przynajmniej jego, o współczucie. Patrzył w strzelające płomienie. Deszcz wciąż mocno, gęsto padał. Robiło się coraz później. On sam również stawał się lekko senny, co można było zauważyć w jego oczach. Złapał się za czoło, osunął je lekko w dół i zaraz znów podparł sam podbródek ręką.