Avatar - Legenda Aanga

-Cieszyłbyś się, gdybym umarła... Zgadłam? - spytała go dość cynicznie. Tak, nie była chyba zbyt mądra. Głowa ją bolała i nie miała najmniejszej ochoty myśleć. Jak zwykle nie miała najmniejszej ochoty myśleć, to nie było niczym dziwnym. W każdym razie miała jakiś mały odsetek nadziei na to, że Toshiro zaprzeczy. Jakby on umarł... Nie, nie mogła sobie wyobrazić. To było ciutkę za straszne.

-Nie wiem, czy mnie boli głowa czy nie... Sam zgadnij- mruknęła. Faktycznie, po tym incydencie z osą gadała jak potłuczona. Wydawało jej się dziwne rzeczy, za plecami Toshiro skakały różowe króliczki, a obok niej były węże. Jeden wąż przemknął i zjadł w iście bestialski sposób różowego króliczka... Jupi! Jeden zero dla węża. Zaczęła z nudów liczyć króliczki.
-Jeden, dwa, trzy... - i sobie tak liczyła.

Off: Bo ona jest chora psychicznie xD
Przestała liczyć... Faktycznie, zapomniała o tym żeby wyciągnąć żądło. Zrobiła to dosyć szybko, więc nawet nie zdążyła pisnąć. Omamy zaczęły mijać, ale łeb nadal bolał ją jak cholera. Spojrzała na odchodzącego Shiro.
-Ej, no weź. Czemu idziesz? Ja nie jestem aż tak chora psychicznie jak Ci się wydaje- próbowała go słowem zachęcić, aby wrócił do siedzenia obok niej.

Miała ochotę powiedzieć "Cóż, nie tylko ja jestem chora psychicznie", ale ostatecznie się powstrzymała. Mogła przecież znowu pokłócić się z Toshiro, znowu musiałaby go całować i znowu powtórzyłaby się scenka jaka miała miejsce niedawno. Nie żeby miała coś przeciwko całowaniu i klękaniu przed nią na kolanach, bo wtedy poczuła się jak bogini, ale... Musiałaby z nim walczyć(znowu...), dostawać w łeb(znowu...) i płakać przed nim(znowu...). A płakać nienawidziła, nawet przed swoim... Przyjacielem, chłopakiem, kolegą. Było mnóstwo opcji, kim Toshiro jest dla niej. Wzięła owoc niechętnie w swoją dłoń i ugryzła. Było nawet dobre, ale nie gryzła więcej, aby nie zaryzykować omamów w postaci różowych króliczków i węży. Ta... Ona była tym wrednym wężem, a Shiro tym biednym słodkim króliczkiem, którego śmierć spotkała z byle powodu. Biedny króliczek... Poje***y wąż.

Ostatnio edytowany przez Skorka (2010-07-08 20:18:14)

-Będziesz mi trzepał koszulkę, Shiro. I oddasz mi swoją na czas trzepania. - powiedziała, opierając głowę o drzewo. Tak... Nie dość, że będzie jej koszulkę, to jeszcze bez swojej własnej. Czy można sobie wyobrazić coś lepszego od takiej formy odpoczynku? Słodko, teraz tylko zmusić chłopaka do uległości. Ona już na to znała kilka świetnych sposobów.

-Owszem, tak myślę... Mam teraz pełno zielonego zielska w bluzce, a ten mi mówi, że tego nie zrobi. Poza tym ty jakoś przeżyjesz bez koszulki, dziewczyny cię co najwyżej "napadną". - próbowała go pocieszyć, ale kiepsko jej to wychodziło. Próbowała naśladować "Co najwyżej umrzesz". Wtedy to jej naprawdę odbiło... Spytała, czy Toshiro by się cieszył, gdyby umarła. Nie wiadomo, ale ona nie cieszyłaby się, jakby Shiro umarł.

-Ja będę zazdrosna? O Ciebie? Przyśniło ci się coś- skwitowała to z uśmiechem na twarzy, który pokazywał jej śnieżnobiałe zęby. Zęby też miała w miarę ładne, ale kto by się przejmował takimi bzdetami.
-To zdejmiesz tą koszulkę, czy mam czekać cały dzień? - powiedziała, spoglądając od czasu do czasu na ziemię. Mogła być o niego zazdrosna, jakby się do niego przywalała jakaś różolubna pindzia, która co pięć minut pyta czy jej się makijaż nie rozmazał(Off:Zbawienny wpływ Nonsensopedii xD). Wtedy osobiście wybiłaby jej wszystkie zęby. Jednak jeśli Toshiro by ją lekceważył, to obyłoby się bez wybijania zębów. Jeśli byłaby lepsza od niej samej- nie byłaby zazdrosna aż tak bardzo. Potrafiła sobie przecież wyjaśnić, że wszystko to wina tego, że ma pełno wad. Jest złodziejką, cierpi na multum chorób psychicznych, nie jest ani trochę miła i cały czas chodzi znudzona... I gada jak potłuczona. Wad znalazłoby się dużo więcej, tylko jeszcze mogłaby je rozpisać.

-Nie wychowałam się w buszu- powiedziała krótko. Dobra, niech będzie. Powie, że będzie zazdrosna i będzie miała spokój. Będzie fajnie i wszyscy będą szczęśliwi.
-Dobra, będę zazdrosna. Tak trochę... Bardzo. - dodała po chwili. - Zadowolony? - spytała dość niedbale. No niech on do cholery jasnej zdejmie te koszulkę, bo jej się nie chciało czekać. Będzie teraz robił wykłady, a nic pożytecznego nie zrobi.