Avatar - Legenda Aanga

- Postaram się - odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy, ponieważ bardzo cieszyłam się,  że nie powiedział czegoś podobnego do ,,To nie jest wyprawa dla dziewczyn!" Nienawidzę takiej dyskryminacji!

Masaki po przybyciu od razu zaczął szukać miejsca w którym można się położyć i odpocząć.Jednak po paru minutach szukania znudziło mu się to i położył się na ziemi.Gdy tak sobie leżał nagle mu się przysnęło.

Podróż nie była wcale długa. Można śmiało powiedzieć, że zaskakująco krótka. Pierwszym miejscem, które  jako pierwsze zobaczyła była Wyspa Ember. Nie bywała w tej części zbyt często, albowiem nie lubiła plaż. Bo gdzie plaże tak i kostium kąpielowy. Tego dnia wyspa wydawała jej się wyjątkowo pusta. Zbyt pusta. Rozejrzała się dookoła. Zauważyła jakiegoś mężczyznę. Krzyknęła w jego stronę wolno zmierzając w jego kierunku. Ciekawość po raz kolejny wzięła górę. A może tym razem była to nuda...?

Podeszła do niego wolnym krokiem. Czuła się dziwnie swobodnie. Może dlatego, że plaża była praktycznie pusta. Po chwili stanęła i przyjrzała mu się uważnie. Miał bardzo oryginalne ubranie. Jednakże nie zdziwiło ją to. W tych czasach ludzie eksperymentowali ze swoim wyglądem, w tym i ona. Choć niewiele.
- Co tutaj robisz? - zapytała prosto z mostu od razu przechodząc na "ty".

- Ależ oczywiście, że można. - uśmiechnęła się lekko - Jestem Kira. Właściwie Kira Kurosu. I nie przybyłam tu w celach prywatnych a wręcz przeciwnie. - skierowała wzrok w niebo, a po chwili znów na niego. Uśmiechnęła się - Wiesz, w sumie wydajesz mi się jakoś znajomy. Jakbym cię kiedyś widziała, choćby przypadkiem. - powiedziała po chwili.

Włożyła ręce do kieszeni. Wzrok skierowała w całkiem innym kierunku.
- Wiesz. Szczerze, to rzadko. Nie lubię takich miejsc jak te. Chodzi mi głównie o plaże. - powiedziała spokojnie. Spojrzała na niego - Poza tym niezbyt lubię przebywać w Narodzie Ognia. A ty? Jakoś nie wydaje mi się, żebyś lubił się opalać. - zaśmiała się cicho.

- Podpadli. A raczej ja im. - odpowiedziała nadzwyczaj spokojnie - Teraz to nie jest miejsce dla ludzi takich jak ja. Kiedyś to było coś. - uśmiechnęła się na myśl o swoim beztroskim dzieciństwie - A teraz... To już wolę zostać zamknięta za wszystkie swoje "wyskoki" niż śmiać się jak głupia do sera z przesłodzonymi, zbyt dobrze wychowanymi osóbkami, dla których popełnienie faul pax to koniec świata. - prychnęła - Ale ciebie pewnie zbyt nie obchodzi moja przeszłość. Ba! Zapewne w ogóle. I dobrze. Nie mam się w końcu czym chwalić. Przynajmniej niczym, za co mogłabym dostać pochwałę. - uśmiechnęła się łobuzersko.

Zaśmiała się cicho. Po chwili jednak spoważniała.
- Co tu dużo mówić... Zabiłam swoją rodzinę, kilku całkiem ważnych osób i szefów mafii, a teraz podróżuję. - wzruszyła ramionami - Tak w wielkim skrócie. Nic nadzwyczajnego. A teraz wiele amatorów z całego świata próbuje znaleźć mnie i dostać nagrodę za żywą bądź martwą, przy czym ja sama nie poznaję się na zdjęciu z listu gończego. - uśmiechnęła się lekko - A co z tobą? Nie pochwalisz się jakąś mrożącą krew w żyłach historią ze swojego życia? - uniosła jedną brew ku górze.