Avatar - Legenda Aanga

-Chyba...Cię uleczyłem.- Nagle zemdlałem. Arika też. Z naszych ust zaczęła wypływać woda, tworząc kałuże, przypominającą symbol Yin-Yang. Kałuża zaczęła się świecić na niebiesko, po czym zgasła.

Postanowiłam zostać pod jeziorem. Weszłam więc po nie, a następnie udałam się do pokoju, który przypominał salon. Usiadłam na dosyć wygodnym fotelu, a przede mną stał średnich rozmiarów stolik. Kiedy tak siedziałam, pomyślałam, że ten wystój w ogóle nie przypomina dawnej bazy Long Fenga. Miejsce, w którym było torturowanych tyle osób teraz było na swój sposób przytulne. I tak rozmyślając czekałam kiedy będę mogła porozmawiać z Nickią.

Do salonu weszła Nickia i się ze mną przywitała.
- Cześć. Tak sobie pomyślałam, że dawno się nie widziałyśmy i nie rozmawiałyśmy, więc postanowiłam Cię odwiedzić. Po za tym nie miałam żadnych planów. Wstąpiłam też po drodze do Jet'a i Garey'a, ale ich nie było. - Odpowiedziałam dziewczynie i wtedy zauważyłam coś dziwnego.
- Nie masz blizny! - Powiedziałam bardzo zaskoczona. - Co się stało?!

- Nie nie wiem. Może poszli do miasta? - Powiedziałam. - Dużo się tu zmieniło. Ciągle nie mogę się przyzwyczaić do tego nowego wystroju. A właściwie, jak ty możesz tu mieszkać? Nawet okien tu nie ma. {off: o LuL nie umiałam nic ciekawszego wymyślić}

Akira
Powoli budziłem się. Byłem zmęczony, nic nie pamiętałem. Siedziały przy mnie dwie dziewczyny. Jednej nie znałem, drugą znam doskonale. Odkaszlałem, potem mówiąc: -Gdzie ja jestem?- Mój brat spał jak ta lala, a ja czułem się jak po pyle nasennym.

Ostatnio edytowany przez Akira (2010-06-17 22:03:53)

-Ja cię uleczyłem, a ty nazywasz mnie więźniem...- Wstałem powoli z łóżka. Potrząsłem Ariką.- Eigo, wstawaj...- Ziewnąłem, a potem usiadłem na łóżko. Było tu ciemno, jednak przyzwyczaiłem się już do niej.

Arika
  Obudziłem się. Powoli otworzyłem oczy. Wszystko mnie bolało. Ślamazarnie próbowałem poruszyć na łóżku. Byłem w bardzo ciemnym pokoju.
               Po przeciwnej stronie stał Akira. Na krześle obok zauważyłem tamtą osobę z jeziora. Koło niej znajdowała się jeszcze dziewczyna. Wstałem i dotknąłem twarzy. Oświeciło mnie. Poczułem na niej chi. Wtem do mojego ciała przypłynęły wiadomości o niej i o tych, których znała. Zacząłem przejeżdżać palcem po jej głowie.
  - Nazywasz się Nickia, masz 15 lat...- Dotarłem do czoła.
     -Dowodzisz Dai Lee i...- Zaciąłem się.
- Więc dlatego tak się zachowujesz...-
          Nagle mój brat złapał mnie za rękę i zabronił jej dotykać.

Ostatnio edytowany przez Akira (2010-06-17 22:04:38)

Arika
- Moje imię to...- Skłamałem.- Eigo.-
      Strasznie mnie korciło dotknąć jej twarzy. Ale ostatecznie Akira mnie powstrzymał. Fakt, że jest jego bratem, za bardzo go nie dziwił. Jak się okazuje, teraz w życiu wszystko może się stać.
         Nagle się wściekłem.- Czemu stale jesteś taką egoistką? Musisz się mścić na innych, bo ktoś kiedyś zrobił krzywdę tobie?!- Zacząłem się strasznie wiercić.- Ale co ty wiesz... Widocznie na niektórych już nie da się liczyć...-

Ostatnio edytowany przez Akira (2010-06-17 22:10:05)