Avatar - Legenda Aanga

Spojrzałam na chłopaka gniewnie. Zdenerwowana jego ignorowaniem mnie, wzięłam zamach i uderzyłam go z całej siły ręką w twarz tak, że chłopak osunął się na ścianę.
- Masz mi odpowiedzieć jak Cię pytam! - Wzięłam zamach i... Powstrzymałam się. Jakaś siła mnie zatrzymała. Opuściłam rękę i zapytałam groźnym tonem - Więc? Jak mogłeś sobie pozwolić, by mnie pocałować!?

Uśmiechnęłam się ze współczuciem. Obawiałam się, że czuję to samo co chłopak... To uczucie do niego... Zbliżyłam się i usiadłam obok niego opierając się również o ścianę. Subtelnie objęłam go ręką i położyłam głowę na jego ramieniu.
- Spokojnie... Nie chcę Ci robić najmniejszej krzywdy. Popełniłam już ten błąd przy Twoim bracie - spojrzałam na niego czule - Może to mało dla Ciebie znaczy, ale przepraszam... Za wszystko. Akira zrobił coś co mnie odmieniło i cieszę się z tego. Ta blizna przywiązała mnie do mego pana, ale teraz jestem wolna. Taka, jaka byłam kiedyś... Dlaczego chciałam też coś Tobie dać. - tutaj delikatnie odwróciłam jego twarz w stronę swojej - To dla Ciebie... - po tych słowach namiętnie go pocałowałam. Pocałunek trwał długo. Chciałam go przerwać, ale nie mogłam. Był taki przyjemny. Jak balsam na ranę mego lodowatego serca... Dopiero teraz uświadomiłam sobie jak bardzo krzywdziłam ludzi... Me ustach trwały przy ustach Ariki. I ani na chwilę nie oderwały się od nich...

Westchnęłam. Chłopak zaczynał mnie poważnie irytować. Ale... Miał rację. Artur mnie kocha, a ja kocham jego... Ale czy na pewno? Przecież to ja go(Arisia) pocałowałam, a nie on mnie... A ten chłopak wziął to na siebie. Przecież to nie jego wina... Powoli podeszłam do szafki stojącej obok łóżka i wyciągnęłam z niej niewielkie, ale bardzo mocne kajdany. Zaraz po tym podeszłam do chłopaka, a usiadłszy obok niego ujęłam jego dłoń i zakułam ją w jedną kajdanę(?), a w drugą zakułam jedną z nóg mojego łóżka.
- Śpisz na podłodze, a te kajdany to żebyś mi nie zwiał - odparłam do chłopaka a zaraz po tym wyciągnęłam z kieszeni zabezpieczoną strzykawkę z zielonym płynem. Odbezpieczyłam igłę i wstrzyknęłam chłopakowi płyn w żyłę - To też byś nie uciekł. Spokojnie... Nic ci nie będzie. To tylko płyn paraliżujący. Za jakieś 10 minut nie będziesz mógł się ruszać. A i jeszcze jest straż. Więc nie masz jak uciec... Ale wątpię byś chciał. - po tych słowach pocałowałam chłopaka w policzek i podeszłam do szafy. Wyciągnęłam z niej piżamę i przebrałam się. Usiadłam na łóżku.
- Dobranoc. - szepnęłam, zgasiłam lampkę i położyłam się zasypiając.

Nastał świt. Powoli otworzyłam oczy. Leżałam na lewym boku. Było mi bardzo niewygodnie... Przekręciłam się na drugą stronę i... Łup!! Spadłam z łóżka. Ale upadek nie bolał, gdyż poczułam pod sobą ciało. I dobrze wiedziałam kogo to ciało. Upadek nie bolał... Na pewno nie mnie. Podpierając się rękoma, uniosłam ciało nad ziemię.
- Cz-cześć Eig... Cześć Ariko... - powiedziałam niepewnie z lekkim, głupawym uśmieszkiem.

- To nie narkotyk... - powiedziałam wydymając usta i wstając - Ale rzeczywiście. Bardzo mało boli - to powiedziawszy wzięłam zamach i mocno kopnęłam siedzącego(Off: Siedzi na ziemi, bo jest nadal przykuty do łózka) - Ale nie zupełnie. Wyjść z kryjówki? Pff... - parsknęłam - Niby, że gdzie miałabym pójść? Teraz mam na głowie jednego płaczka... A co do miejsc to tak, słyszałam... Ale nie chcę opuszczać Laogai. - na chwilkę zamilkłam. Nastała chwila ciszy. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam z niej mundur Dai lee. Szybko się przebrałam, a podchodząc do chłopaka powiedziałam:
- Słuchaj, Eigo... - zimny głos wypełnił pokój, a me brwi zbliżyły się do siebie - To co się stało wczoraj ma pozostać tylko i wyłącznie między nami. Jeśli komukolwiek piśniesz choćby słówko, ukarzę Cię... - przy ostatnim zdaniu zasmuciłam się i lekko odwróciłam wzrok - Od dzisiaj jestem Twoją panią. Każde zdanie masz kończyć tym wyrazem. Jeśli choć jeden raz odezwiesz się do mnie po imieniu, na "ty", spotka cię kara, jasne? - rzuciłam już zimnym tonem.

- Od razu lepiej - odparłam, a na mych bladych ustach pojawił się cień szyderczego uśmiechu. Uniosłam ręce do góry jak najwyżej i ziewnęłam. Gdy już opuściłam kończyny i skończyłam się przeciągać odparłam:
- Tobie też, Ariko, spało się tak źle? Mi okropnie... Ty to chociaż miałeś pewne znieczulenie. Au, cały kark mam obolały... - tutaj położyłam dłonie na karku i poruszałam głową, by go trochę rozluźnić, lecz dało to mierny efekt. Następnie spojrzałam na chłopaka i uśmiechnęłam się pod nosem - Dobrym jesteś masażystą? - zapytałam, a podchodząc do niego, odkułam jego rękę od łóżka. Następnie, usidławszy na krześle, odgarnęłam włosy z pleców i rozkazałam - Chodź, Eigo. Sprawdzimy Cię - uśmiechnęłam się - Zrób mi masaż. Ale proszę, bądź delikatny...

- Ohh! - jęknęłam i poruszyłam ramionami, by rozluźnić kark - Jesteś w tym niezły, oh. Wreszcie nie boli. Dzięki - odwróciłam lekko wzrok i spojrzałam na chłopaka uśmiechając się nieznacznie. Wstałam i przeciągnęłam się.
- No to najwyższa pora na śniadanie. Dai lee!
- Tak, panienko? - odezwał się mężczyzna gwałtownie wpadający do mego pokoju.
- Skocz do Ba Snig Se i... Albo nie - uśmiechnęłam się i odwróciłam do Ariki - Masz ochotę na spacer? - zapytałam.