Avatar - Legenda Aanga

Takeru

- Uah! - mało co się nie przewrócił, ale zdołał odbić się od skały pod nim i wylądować kilka metrów dalej. Znowu ruszył na dziewczynę. Teraz miał zamiar podcięcia jej, robiąc ślizg. Gdy był już na odpowiedniej odległości - trochę ponad metr, wykonał ślizg w stronę jej nóg. Temu ruchowi dodatkowo sprzyjałaby pewnie rosa, ale ostatnio nie padało, poza tym pewnie przeszkadzałaby w walce - człowiek się ślizga i wywraca przypadkowo przez gwałtowne ruchy. No i się moczy.

Takeru

Gdy był w ślizgu, nie mógł już się zatrzymać. Gdyby nie było przed nim skały, to może by się wyratował rękami. Ale po trawie sunął szybko i miał naprawdę małą odległość.
Cholerka - pomyślał i zrobił niezadowoloną minę. Nie wiedział, jakie to będzie uczucie, uderzyć rozpędzonemu stopami w skałę. Ale myślał, że nieprzyjemne. I miał rację. Niezbyt fajne to uczucie, tak przeszło po nim od stóp do głów... Uh. Ale nieważne. Pozbierał się z miejsca i zaczął szukać wzrokiem czarnowłosej. Gdy zauważył ją, zaczął na nią szarżować. Nie miał tych wygód, żeby zrobić przy niej jakieś coś z ziemi, albo coś wyczarować. Nie był magiem... Ale był dumny, że jest wojownikiem.

Takeru

Gdy ściany pojawiły się wokół niego, nie miał możliwości ucieczki. Uderzył w jedną, ale była bardzo mocna. I tak nie zdążył zrobić za dużo ruchów, bo zapadł się dość... nisko. Grunt że ziemia go nie pochłonęła. Jedna ze ścian zniknęła. Szybkim ruchem wbił miecz jak najwyżej mógł, podskoczył, na chwilę skoczył na niego i szybko odbił się. Po tym wszystkim był już na zewnątrz. Wyjął ostrze z ziemi i podjął kolejną próbę podcięcia dziewczyny.

Takeru

Chciał ją podciąć, ale ta przed tym zapadła się pod ziemię. Szybko pozbierał się do pozycji stojącej, bojowej. W ostatniej chwili zauważył pędzące na niego błoto. Zdążył ochronić jedynie swoje lewe oko - błoto pobrudziło mu tym samym lewą rękę, prawe oko i kawałek twarzy z prawej strony. Oko to więc zacisnął i widział tylko lewym. Zaczął biec w stronę May'i i wykonał ruch, jakby chciał ją podciąć, ale tak naprawdę usiłował skierować ziemię w stronę jej oczu.

Takeru

Dziewczyna uniknęła ziemi, która posypała się w górę. Prawdopodobnie dosięgnęłaby jej oczu. Był jakiś metr, dwa za nią, ale już w lesie. Wspiął się na jedno z drzew, starając się bezszelestnie. Przeskoczył na drugie. Odbił się od jednego konara i wylądował przed May'ą. Ustawił się w postawie bojowej i czekał na atak.

Takeru

Widział ruchy dziewczyny i spodziewał się jakiegoś ataku, kamienia, skały, ale niczego nie zauważył. Jednakże poczuł coś pod nogami. I to "coś" zaczęło go powoli wciągać. Bardzo ciężko było się wydostać. Ale pamiętał, co mu mówiono - nie ruszaj się gwałtownie w ruchomych piaskach, to cię nie wciągną. Ale dopiero co się zapadał, więc udało mu się wydostać. Szybko pochylił się w tył, robiąc figurę "pająka", tym samym unikając ciosu skałą. Dziewczyna była naprawdę niezła w magii ziemi. Podniósł się do pozycji stojącej. I cóż miał robić innego? Z dystansu nie zaatakuje, więc zaczął biec w stronę dziewczyny z zamiarem ataku, cięcia gdzieś na wysokości ręki.

Takeru

Rozluźnił się. Przetarł oczy lewą ręką. Spojrzał w górę.
- Ale ten czas leci... - powiedział. Oczy miał nieznacznie podkrążone. - W ogóle nie spałem tej nocy - dodał. Był skupiony na walce i w ogóle nie odczuwał najmniejszej senności. Zaś gdy skończyli i zaczął o tym myśleć, dopiero ją poczuł. Podniósł ręce do góry rozciągając się.
- Kiedy indziej się prześpię. - myślał na głos. Ruszył do ogniska, które już się wypaliło. Usiadł na ziemi, żeby odpocząć. Zaczął grzebać w plecaku, czy ma tam coś zdatnego do jedzenia, bo brzuch się głośno domagał.