Avatar - Legenda Aanga

Samuel Doyle

Uśmiechnął się, taka Sam o wiele bardziej mu się podobała. Konkretna a nie zajmująca się głupotami...
- W zeszłym roku? - zastanowił się przez chwilę. - W sumie to nic specjalnie ciekawego się nie działo... Jak to w szkole, w której wszystkie dzieciaki mają różne dziwne zdolności... Wybuchy, pożary, ataki nietoperzy, tornada i inne takie drobiazgi. Z ciekawszych rzeczy można wymienić, że twoja współlokatorka i Benton prawie się pobiły o chłopaka - roześmiał się. - Do dziś panny ledwo ze sobą gadają...

Samuel Doyle

Uśmiechnął się pobłażliwie.
- Niech ci będzie, że nie pobijesz - pogłaskał Sam po policzku. - Christine i Vicky strasznie się przyjaźniły a potem, bam, pojawił się przewodniczący na horyzoncie i tyle z przyjaźni... Tylko...- przerwał na chwilę. - Nie gadaj Vicky, że ci to powiedziałem, bo znowu się wścieknie... A co mi teraz Sam opowie? - zapytał się.

Ostatnio edytowany przez Shady Eyes (2010-11-07 23:36:57)

Samuel Doyle

Nie odsunął się ani nie zabrał ręki dziewczyny ze swojego policzka. Częściowo dlatego, że lepiej chorej nie drażnić, ale też dlatego, że było to całkiem przyjemne. No i nawet jeśli by wróciła Victoria to trudno by nazwać to 'mizianiem się'. Zrobił minę jakby myślał nad pytaniem.
- No, nie wiem... Może rozwiniesz temat skąd wiesz, że miłość robi z ludzi idiotów? Bo mam nadzieję, że to nie chodzi o mnie...

Samuel Doyle

Najwyraźniej Sam nie chciała drążyć tematu. No cóż... To w sumie całkiem naturalne. Wstał na chwilę i przyciągnął sobie krzesło. Może i siedzenie na brzegu łóżka było w jakiś sposób romantyczne, ale na pewno było też niewygodne. Siadł na krześle, podparł brodę dłońmi i przyjrzał się Sam. Przez dłuższą chwilę nic nie mówił, tylko uśmiechał się lekko.
- No i co dalej? Kontynuujemy nasz mały zakład? - zapytał się. - Co rozkaże moja pani? A może ma jakieś pytania do swojego pokornego sługi?

Samuel Doyle

Roześmiał się. Spodziewał się różnych pytań, ale na pewno nie "czy ja cię nudzę?". W każdym bądź razie nie od Sam. Jak na razie ich krótką znajomość można było opisać różnymi słowami, ale na pewno 'nudna' nie było odpowiednim...
- Zdecydowanie nie! - zapewnił ją stanowczo. - Jak na razie dostarczyłaś mi dość wrażeń na tydzień a nie na dwa dni!

Samuel Doyle

- A mnie cieszy, że ciebie cieszy! - uśmiechnął się do niej. Kiedy wstała z łóżka, odprowadził ją wzrokiem.
- Sam! - zawołał, gdy upadła i zerwał się z krzesła. Podniósł dziewczynę z podłogi i przeniósł na łóżko. Otworzył szeroko okno a następnie znowu namoczył kompres. Ułożył go na czole Sam.
- Sam... Ocknij się do diabła... - mruknął bardziej do siebie niż do niej. - Bo cię zaniosę do doktorka a tego chyba nie chcesz...

Ostatnio edytowany przez Shady Eyes (2010-11-08 21:44:35)

Samuel Doyle

Odetchnął z ulgą, ponieważ Sam się ocknęła. Wprawdzie nie wyglądała najlepiej, ale na początek dobre choć tyle. Potarł dłonią czoło i powiedział:
- Napędziłaś mi stracha, nie ma co... Zemdlałaś w drodze do łazienki. - przyłożył jej dłoń do czoła, ale nie wyczuł żadnych zmian. - Mam cię zaprowadzić do lekarza? Bo coś mi się zdaje, że ta twoja choroba to trochę ponad moje siły...