Avatar - Legenda Aanga

Nie spodziewała się takiej reakcji chłopaka. Zdębiała na jakiś czas po czym uśmiechnęła się i pomachała mu na pożegnanie ręką. Zaczęła biec w stronę rodzinnego domu. Kiedy już dobiegła wspięła się na wysoki porośnięty roślinami płot. Wślizgnęła się do środka omijając przy tym kilku strażników. Zaczęła chodzić po budynku jakby nigdy nic. Mogła się natknąć w środku jedynie na służbę, którą można było ogłuszyć jednym uderzeniem. Cały czas szukała komnaty swojego ojca gdy ktoś pojawił się  zza rogu schowała się za jakąś kolumną gdy okazało się, że to jej ojciec czekała aż podejdzie wystarczająco blisko. Kiedy już to zrobił wyszła zza kolumny z lekkim szyderczym uśmiechem mówiąc.
-  Dawno się nie widzieliśmy co? Ale wiesz co, moja wizyta długo nie potrwa.- Przystawiła mu nóż do gardła. W tedy poczuła mocne uderzenie w brzuch i została rzucona o ścianę.
- O widzę, że ktoś ma na Ciebie zły wpływ, ale twoje cierpienie niedużo się skończy.- Powiedział z lekkim uśmiechem i tym razem chwycił ją za włosy i rzucił o podłogę i kopnął ją w brzuch i wziął od niej nóż i zamachnął się żeby go w nią wbić w tedy przeturlała się kawałek dalej ledwo co wstała z podłogi. Spojrzała na swoją lewą rękę była w niej dość głęboka rana tak że, nie mogła nią w cale ruszać lała się z niej powoli krew.
- Może ktoś ma na mnie zły wpływ i co z tego? Zakończmy w ogóle tą zabawę .-powiedziała i powaliła go na ziemie za pomocą magii ognia wzięła leżąc na ziemi nożyk, który najwidoczniej wypadł mu kiedy się przewrócił. Klęknęła na ziemi i zamachnęła się jej ręka zatrzymała się tuż nad jego sercem. Zamknęła oczy i zamachnęła się ponownie. W tej chwili krew trysnęła jej w twarz. Schyliła się nad nim jeszcze na chwilę otarła twarz ręka i wyjęła z jego jednej kieszeni woreczek złotych monet.
- Zawsze je masz przy sobie.- powiedziała po cichu. Zaczęła biec, kiedy już wybiegła z budynku zaczęła powoli wspinać na płot z jedną sprawną ręka szło jej to dość powolnie, ale w końcu udało jej się to i zaczęła biec w stronę portu. Wbiegła na jakiś statek, który w jej oczach nie wyglądał na „tutejszy”. Rzuciła w kapitana kilka złotych monet mówiąc.
- Zabierzcie mnie do Królestwa Ziemi i żadnych pytań. Kiedy kapitan to zobaczył pokiwał tylko głową a ona w tym czasie zaczęła opatrywać sobie rękę. W końcu zaczęli płynąć.