Avatar - Legenda Aanga

Sam
- Dobra, przegrałam... Czy to jest ważne? - spojrzała w ziemię. Okropnie nie lubiła przegrywać, a porażka w walce z Toshiro była wręcz upokarzająca. To jednak był jedyny sposób na naukę u Styxa.
- Z Wrzącej Skały da się uciec... Nie sądzę jednak, żeby Mortred był na to zdolny. Swoją drogą, nie zamierzam tam iść. Znów dostanę kolejną porcję kazań o sprawiedliwości. - powiedziała dość zrezygnowana.
Spojrzała na Admez, która znów straciła przytomność. Trąciła ją nogą w ramię. Uśmiechnęła się szyderczo.

Admez

Wciąż była nieprzytomna. Nie ocknęła się. W jej umyśle toczyła się walka z samą sobą.
- O co tu chodzi? - spytała młodszą siebie.
- O ciebie - odrzekła dziewczynka jednoznacznie.
- Co jest ze mną nie tak? - rzuciła do niej.
- Musisz się do cholery zdecydować, albo wypełnisz ostatnie polecenie, albo nie - te słowa zabrzmiały dziwnie w ustach małego dziecka.
- Ale ja nie chcę - rzekła szeptem.
- Tu jest pies pogrzebany - warknęła mała. Wydało sie to Admez nielogiczne. Przez myśl jej przeszło, że podświadomie jej były mistrz wciąż ma na nią wpływ....

Ostatnio edytowany przez Ibuki (2010-11-24 21:02:03)

Podeszła i wsiadła do wozu.
- No to jedźmy, ale nie uważasz, że powinniśmy mu pomóc. W końcu nic złego nie zrobił. Raczej na to nie zasłużył.- Uśmiechnęła się lekko. Choć zastanawiało ją parę kwestii. Chciała wiedzieć co miał zrobić dla Styx’a. Może tym razem jej powie zawsze warto spróbować.
- Wiesz co ty właściwie dla niego zrobiłeś?

Toshiro

    Zamknął oczy w zastanowieniu. Podniósł brwi do góry.
  - Nooo, tak jakbyyyy... - Otworzył oczy. Szturchnął ją w ramię. - Jasne że nie... Wcześniej tak myślałem ale jak odrobinę pomyślałem to już tak nie myślę. W końcu jesteś silna i w ogóle. Lubie Cię. Nawet jeśli jesteś kulą u nogi to przywiązaną do mnie! - Uśmiechnął się ukazując nieco swoje zęby.
Westchnął głęboko i założył ręce.

Toshiro

    - Co do nauki... Mogę Cię teraz tego wszystkiego nauczyć. A czy się nauczysz to Twoja sprawa. Powinny Ci wystarczyć same słowa jak i to co zobaczyłaś gdy ze mną walczyłaś. - Powiedział po czym spojrzał na ziemię patrząc w bok.
   - A więc, podstawą jest... Łoaa! - Wywrócił się o wystający kamień.
Poleżał chwilę po cichu. Usiadł na ziemi. - Musisz przywołać złe wspomnienie. Staraj się kontrolować gniew kierując swoje uderzenia w przeciwnika, nie w swojego sprzymierzeńca. To kwestia opanowania. Gdy już to posunie się za daleko... - Zawiesił głos - Pomyśl o czymś miłym dla Ciebie... Albo o tym co ta osoba dla Ciebie znaczy. - Położył prawą dłoń na klatce piersiowej, gdyż bolała go nieznacznie ponieważ spadł na nią. Syknął z bólu, wstając.
     - To powinno Ci wystarczyć. - Uśmiechnął się patrząc na dziewczynę kątem oka.

Toshiro

    - Nikt z tych ludzi nie wymaga zabicia. Tej mocy trzeba używać tylko w wyjątkowych sytuacjach. A... Zapomniałem powiedzieć Ci o czymś: Gdy będziesz w furii, nie będziesz czuła bólu... Nawet jeśli ktoś przebije Ci brzuch. Oczywiście kiedy już wrócisz do poprzedniego stanu z pewnością to odczujesz. - Jego uśmiech zszedł z jego twarzy. Spuścił wzrok, na jej rękę, swoją spuszczając.
    - Taa, powinienem... - Spojrzał jej w oczy. - Czy to dziwnie by wyglądało...? - Pocałował ją w usta.

Toshiro

    - Jasne, wiem! - Uśmiechnął się ukazując swoje zęby. - Właśnie miałem Ci to zaproponować bo ludzie się na nas gapią... Powinnaś założyć jakąś czapkę czy coś... - Powiedział szeptem, rozglądając się na boki.
  - Tak czy inaczej, się rusz. - Zaczął iść w stronę murów. - Hm... A tak w ogóle to po co byłaś na tej Wyspie Słońca, hm? - Zapytał tylko przez chwilę patrząc na nią kątem oka.

Ostatnio edytowany przez Devil (2010-11-26 19:08:34)

Admez

- Musisz przestać Admez - odrzekła mała.
- Co? - zdziwiła się.
- Przestać wciąż to wszystko rozpamiętywać. To tylko twoja wina, że oni Cię prześladują. Tylko i wyłącznie twoja. Twojej psychy - wyjaśniła dziewczynka.
- Moja wina?! - dziewczyna się oburzyła.
- Musisz o tym zapomnieć. Zacząć żyć chwilą. Znalazłaś przyjaciół i ich porzuciłaś. Oj nieładnie - skarciła starszą Admez.
- Masz rację - westchnęła ciężko.
- Teraz zbudź się i pamiętaj o tym co Ci mówiłam. I cholera więcej nie daj się zwieść władczym, szowinistycznym dupkom - dziewczynka zachichotała głośno.
Rudowłosa panna Kiro przebudziła się. Przetarła oczy. Wciąż była nieco słaba, ale udało się jej wstać.
- No, to teraz muszę poszukać tych dwóch kretynów - uśmiechnęła się do siebie i ruszyła w drogę.

Ostatnio edytowany przez Ibuki (2010-11-27 10:36:26)