Avatar - Legenda Aanga

Nasłuchując się wyzwisk i obelg postanowiłam odejść. Zanim to zrobiłam ujrzałam chłopaka. Opuściłam powieki do połowy oczu, zacisnęłam wargi i stanęłam w rozkroku. Za nic nie chciałam się odezwać, a nawet wymienić z nim spojrzenie. Coś mnie jednak do tego zmusiło. Podniosłam głowę, zmierzyłam wzrokiem cały okręt i zatrzymałam go na piwnych oczach kapitana. Otworzyłam swoje szeroko, a zaraz po tym zmrużyłam je znowu przekręcając głowę i nie spuszczając wzroku z chłopaka. Przekręciłam ramiona w lewą stronę przygotowując się do odwrócenia ciała i opuszczenia tego miejsca. Tak też zrobiłam. Odwróciłam się i zrobiłam parę kroków w przód. Jednak po chwili przystanęłam i odwróciłam głowę by zobaczyć czy chłopak nadal śledzi mnie wzrokiem.

Odwróciłam się do niego całkowicie.
- Czy uważasz, że czegoś szukam? - zapytałam retorycznie po chwili - Tak, szukam, ale nie tutaj... - dodałam jak zwykle spokojnie. Tak też się czułam.. Zawiesiłam głos. - Szukam spokoju, ale tu go nie znajdę. - zmierzyłam wzrokiem okręt, kapitana, załogę, jakbym chciała to wszystko połączyć w jedno. Dałam mu do zrozumienia, że mam rację. - Spokoju tu nie ma za wiele... A bardzo mi zależy na znalezisku. Żegnam. - Dodałam. Zacisnęłam pięść, a drugą dłonią objęłam ją. Podniosłam obie na wysokość piersi i skłoniłam się pasie z poważną miną. Odwróciłam się i zaczęłam powoli iść. Jednak przystanęłam na chwilę.
- Czy to jedyny okręt z żaglami w tym porcie? - zapytałam stojąc plecami do chłopaka - Chodzi mi oczywiście o narodowe okręty... - mówiąc to odwróciłam głowę.

Agrael dotarł razem z Katasuki do portu. Zaczął się rozglądać za statkiem który wynajął po chwili dostrzegł swój statek. Idąc razem z Katasuki w kierunku statku minął jakąś dziewczynę i kogoś kto wyglądał na jednego z dowódców marynarki Narodu Ognia. Kiedy już dotarli do statku zauważyli że załoga dopiero zaczęła gromadzić zapasy. Agrael złapał za ramię jednego z marynarzy.
- Co tu się dzieje? Ten statek miał być  gotowy na wczoraj!- Powiedział zdenerwowanym tonem do marynarza.
- To nie nasza wina 5 dni temu zaskoczył nas sztorm który uszkodził nasz statek. Dopiero wczoraj ukończyliśmy naprawy.- Odpowiedział marynarz.
- Trudno jeszcze dziś chcę wyruszyć do królestwa ziemi. Więc pośpieszcie się z załadunkiem.
- Rozkaz!- Odpowiedział marynarz i popędził swoich towarzyszy aby pośpieszyli się z załadunkiem.
- Teraz nie pozostaje nam nic innego jak czekać. - Powiedział Agrael wzruszając ramionami. Po czym usiadł na jednej ze skrzyń i czekał aż załoga skończy załadunek.

Wzruszył ramionami w odpowiedzi. Spodziewał się wymijającej odpowiedzi, choć brak komentarza na temat "przedpotopowości" okrętu nieco go zaskoczył. Zwykle ludzie nie doceniali "Czarnej Owcy" z powodu jej wieku. Zwykle trwało to do czasu, gdy spotkali ją na morzu. Uśmiechnął się pod nosem spoglądając na uwijającą się załogę. Był z nich naprawdę dumny. Od starego marynarza usłyszał kiedyś powiedzenie: "Być częścią załogi to być częścią statku." Wobec tego jego okrętowi nic nie mogło się równać.
Drugim okiem patrzył na odchodzącą dziewczynę. Kiedy się zatrzymała myślał, że chce o coś jeszcze zapytać, ale chyba się pomylił. Wtedy usłyszał za sobą chrząknięcie i głos:
- Proch zabezpieczony, kapitanie. Wciąż czekamy na węgiel.
Odwrócił się i spojrzał na bosmana. Surowy człowiek spoglądał na niego hardo, choć z szacunkiem. Odetchnął głęboko i odparł spokojnie.
- Dobra robota. - klepnął go w ramię. - Chodźmy się czegoś napić, chłopcom też każ rozdać porcję rumu. - uśmiechnął się lekko. - Należy im się.
Twarz bosmana rozjaśnił uśmiech, ruszyli ramię w ramię w kierunku trapu na statek. Do ich prawdziwego domu.

- Ponieważ na pokładzie jest sporo ładunku który będzie mi potrzebny w Kraju Ziemi.- Odpowiedział Agrael.
W tym momencie podbiegł do niego jeden z marynarzy i powiedział.
- Załadunek gotowy jesteśmy gotowi odpływać w każdej chwili.
- Dobrze w takim razie w drogę.- Powiedział wstając Agrael a marynarz wrócił da statek.
- Jeśli jeszcze się nie rozmyśliłaś to wskakuj na pokład czeka nas długa droga!- Krzyknął do dziewczyny Agrael a sam udał się na statek.

- A któż to wie. Zresztą nie ważne. Kapitanie odpływamy.- Powiedział Agrael i statek ruszył na pełne morze w kierunku królestwa ziemi.

Zauważył szyderczy uśmiech intruzki oraz sposób w jaki mu się przyglądała. Odpowiedział na jej wzrok, patrząc jej prosto w oczy. Nie rozumiał motywu jej działań, ale powoli zaczynały go one irytować. Wypuścił mały obłok dymu z nozdrzy po czym zwrócił się do bosmana:
- Zeng, idź już na pokład, za chwilę do was dołączę. Mam coś jeszcze do załatwienia. - mruknął cicho i nieznacznie skinął głową w stronę nieznajomej.
Bosman zmarszczył groźnie brwi, gdy zapytał:
- Coś nie tak?
- Nie, wszystko w porządku. Dopilnuj, żeby chłopaki za bardzo się nie spili - wciąż mają robotę do wykonania. - uśmiechnął się porozumiewawczo. - I wyślij tutaj kogoś z moją włócznią, noga zaczyna mi dokuczać, pewnie będzie dzisiaj pełnia.
Zeng przez chwilę milczał, po czym zasalutował niedbale oznajmiając:
- Się robi.

Odwrócił się w jej kierunku i zrobił kilka kroków, utykając. Ręce skrzyżował na piersi.
- No dobrze, udało ci się mnie zaciekawić. Moja niezawodna intuicja podpowiada mi, że masz do mnie jakąś sprawę. - rzekł ironicznie z półuśmiechem.