Avatar - Legenda Aanga

Uśmiechnęłam się. Tym razem nie szyderczo.
- Twa intuicja mnie zadziwia. - odpowiedziałam już poważna. - Jak mniemam Raion Zhao, tak? - zapytałam retorycznie. Wstałam i stanęłam przed chłopakiem, bo nie wypadało przedstawiać się na siedząco. - Zwą mnie Kin. - Skłoniłam się. - Wiele o Tobie słyszałam. - w kąciku ust pojawił się niewielki cień uśmiechu - Tak. Mam sprawę. Poszukuję nauczyciela Magii Ognia. Byłabym zaszczycona gdybyś mógł mnie uczyć. - Zacisnęłam pięść, a drugą dłonią objęłam ją. Podniosłam obie na wysokość piersi i skłoniłam się pasie z poważną miną. Teraz tylko podziwiałam swoją odwagę i starałam się, żeby moją wypowiedź nie uznał za arogancję.

- Tak, jest. - Odpowiedziałam krótko i dosyć obojętnie - Jestem dość wybredna. Nie wybredna, a raczej porządna. Chcę mieć nauczyciela, który da mi radę. Jestem trudną uczennicą... - zawiesiłam głos i zastanowiłam się chwilę. Przełknęłam ślinę po tym kłamstwie - Tyle o Tobie słyszałam, podziwiam Cię. Gdy zobaczyłam, że wypływasz zmartwiłam się. Nie znalazła bym nauczyciela równego Tobie. Nie chodzi o Magię Ognia, tylko o to jak bardzo chcę być twoją uczennicą. Proszę zgódź się. - spoważniałam się - Zrobię wszystko co każesz... - dodałam stanowczo.

Czułam się poniżona. Wcale nie byłam desperacka, więc byłam gotowa odmówić i zmienić zdanie, lecz chciałam się dowiedzieć wszystkiego. Uniosłam brew i zrobiłam nieciekawą minę.
- Och, jeszcze się zdziwisz. Jestem trudną uczennicą, ale także zdolna.
Zaraz po tym parsknęłam niegłośnym śmiechem.
- Tylko dwa? Dobra... - uniosłam głowę i uśmiechnęłam się dumnie - Jakie?! - Rzuciłam mu w twarz jakbym chciała rzucić wyzwanie.

- Oczywiście! - Odpowiedziałam poważnie i gwałtownie się wyprostowałam jakbym stanęła na baczność. Miałam wielką ochotę odwzajemnić jego uśmiech lecz zachowałam powagę. - Zrozumiałam, że wypływam razem z Tobą... - zdziwiłam się, bo zabrzmiało to trochę jak pytanie.

Jako Nickia.
Był ranek. Po wypoczynku w domu Garey'a postanowiłam się przejść. Trafiłam do portu, wcale nie przez przypadek. Lubię to miejsce. Jest takie ciekawe. woda, statki... Ludzie. Spacerowałam tak, aż w oddali ujrzałam dziewczynę. Uśmiechnęłam się i podeszłam do niej.
- Hej, mogę się dosiąść? - zapytałam.

Usiadłam na ławce i zaczęłam się nerwowo rozglądać, a zaraz po tym popatrzyłam na dziewczynę.
- Na ławkę czy do portu? - zapytałam retorycznie i zaśmiałam się. - Chciałam zobaczyć czy jest mój statek... A ciebie? - zapytałam ponownie i znowu zaczęłam się rozglądać.

- Nickia. - odpowiedziałam krótko nie przestając się rozglądać. Zaraz po tym spuściłam głowę z rezygnaca. - Nie widzę go tu... - zastanowiłam się chwilę a zaraz po tym dodałam - 11 lat temu... Warto ją szukać? - zapytałam i zdałam sobie sprawę, że walnęłam gafę. Było mi wstyd. - A tak poza to Ciebie jak zwą?

"Nie walnęłam gady!" - pomyślałam ucieszona i zaraz się uśmiechnęłam. chyba nie wiedziała o co mi chodzi.
- Na ile się zatrzymałaś? - zapytała, bo ni c lepszego nie przychodziło mi do głowy.