Avatar - Legenda Aanga

Mortred

- Nie musisz być Magiem Ognia, by móc poznać tajniki naszej Magii i by zostać ocenionym przez wielkich mistrzów. - wódz spojrzał na Shinju z poważną miną. - Jeżeli zechcesz z nami iść, przyjdź. Wasza inna towarzyszka również może za nami podążyć. - powiedział i spojrzał ponownie na Mortreda.
- A więc chodź, lub chodźcie. - odezwał się i odwrócił do nich tyłem. Czerwonowłosy skinął głową. Wojownicy zrobili mu drogę, przepuszczając go, by szedł na czele grupy. Jeden z nich spojrzał na Mortreda wzrokiem nieufności, ale trwało to bardzo krótko. Ruszyli w przód, wydeptaną ścieżką, prowadzącą między górami. Mortred ruszył za nimi, oglądając się, czy Shinju idzie.

Styx chcąc nie chcąc musiał zaakceptować decyzje wodza widział że jego przychylność może mu przynieść same korzyści. Więc wolał przemilczeć swoje wątpliwości. Według Styxa wódz zbyt chętnie dzieli się ich wiedzą która w końcu stanowi ich siłę. Nie pozostało mu nic innego jak podążać za nimi oczywiście w odpowiedniej odległości w końcu są gośćmi, a obecność piratów mu tego nie ułatwiała mimo że kiedyś prze krótki czas pracowali dla niego jednak stali się zbyt drodzy w  utrzymaniu. Styx zamykając się we własnych rozważaniach na temat sytuacji w jakiej się znalazł zaprzątały mu głowę przez całą drogę. Nie mówił ani słowa lecz mimo wszystko był czujny.

Mortred

Po jakimś czasie wędrówki, Wojownicy Słońca zaprowadzili ich do ruin. Wyglądało to niesamowicie. Po Mortredzie widać było wyraźny zachwyt i ciekawość. Spoglądał na starożytne budowle, poniszczone już i porośnięte, ale nie zmieniało to ich piękna. Dotarli w miejsce, gdzie przed nimi wznosiła się wysoka ściana z czymś wyrzeźbionym na niej. Wojownicy rozstąpili się, by można było zobaczyć te rzeźby.
- To... Jest dokładnie, jak w moim śnie - powiedział zniżonym głosem, oglądając ścianę. Przedstawiała dziwną scenę, tak samo myślał podczas trwania snu. Smoki zionęły ogniem na mężczyznę. Ubiór jego wskazywał na to, że jest to Wojownik Słońca. Wojownicy milczeli i stali tak chwilę, aż w końcu ruszyli dalej. Mortred chwilę jeszcze patrzył na tą scenę, zastanawiając się, aż ruszył dalej. Spojrzał przez ramię i widząc idącą Sam oraz Shinju, jego kącik ust uniósł się lekko. Odwrócił głowę i szedł dalej. W końcu doprowadzono ich milcząc do miejsca, gdzie we wgłębieniu, w ścianie płonął ogromny płomień. Wódz stanął przed nim, a pozostali Wojownicy usiedli wkoło. (Jak to mniej więcej wygląda)
- To pierwotny, odwieczny płomień. Pierwszy, jaki kiedykolwiek powstał na naszym świecie. - oznajmił wódz, odwróciwszy się przodem do Mortred'a i reszty. - Podtrzymujemy go od tysięcy lat.
Mortred spojrzał na płomień.
- To... niesamowite - w końcu odezwał się. Był tym zachwycony. Widział, stał przed płomieniem, pierwszym płomieniem jaki kiedykolwiek na świecie powstał.
- Częścią sprawdzianu jest przeniesienie część płomienia tam - wskazał dłonią w prawo, na wysoką górę, wulkan. (2:29) - Czy Twoi towarzysze dadzą radę przenieść kawałek tego płomienia? Bo Ty, jak się domyślam, jesteś Magiem Ognia.

Shinju

Stała trochę z boku obserwując wszystko uważnie. Słysząc pytanie wodza o przenoszenie ognia, wystąpiła nieco do przodu i powiedziała:
- Nie jestem magiem ognia, więc nie jestem w stanie przenosić go tak jak to robią magowie. Ale to nie jest jedyny sposób.
Przyklękła i odpięła szablę. Odwiązała też szarfę, którą była przewiązana w pasie oraz zdjęła chustkę z włosów. Okręciła materiałem koniec swojej broni i zaprezentowała całość wodzowi.
- Ogień można przenosić i za pomocą pochodni - powiedziała. - Jeśli ten sposób byłby akceptowalny to mogę iść.

- Emm... Znajdzie się jakiś kij? - rozejrzała się dookoła i ujrzała kij leżący na ziemi. Oblany był żywicą, więc ogień mógł się na nim żarzyć. Wystawiła kij z przebiegłym uśmieszkiem na twarzy. Teraz mogła to wszystko ponieść aż do "wielkiego wulkanu".

Shinju

Odebrała ogień od wodza, skłoniła się lekko i ruszyła we wskazanym kierunku. Szła dość szybkim krokiem jednocześnie uważając na ogień, który tlił się na końcu szabli. Osłaniała go dłonią, żeby przypadkiem nie zgasł od podmuchu wiatru.
- Takiemu magowi ognia to jest jednak dużo łatwiej... - pomyślała. - Mam nadzieję, że to wszystko okaże się warte zniszczenia najlepszej szarfy...
Wyrównała się z Mortred'em i zagadnęła go:
- Orientujesz się co będzie dalej jak już doniesiemy ogień tym całym mistrzom?

Zaczęła iść obok Mortreda, niosąc pochodnie i uważając, żeby nie zgasła.
Ciekawe, co to za mistrzowie... - pomyślała. Nie mogła się domyślać, ale pewnie było to pierwotne źródło Magii Ognia - smoki. Stanęła na przeciwko jakiejś dziury, tyłem do Mortreda.
I ciekawe co się stanie teraz.

Mortred

- Nikt Cię nie zmuszał do pójścia, mogłaś pytać wcześniej. - odszepnął. - Tyle co wiem, że Wielcy Mistrzowie mają nas ocenić. To jest ten sprawdzian. Może być to niebezpieczne, ale ja się nie boję. - dodał.
Zabrzmiały dwa głośne uderzenia w bębny. Zaraz Wojownicy zaczęli grać na nich muzykę, a co drugi Wojownik utworzył przed sobą krąg z ognia. (Muzyka jak pod koniec każdego odcinka Avatara).
- Zaprezentujcie teraz mistrzom swoje płomienie! - powiedział donośnym głosem wódz. Muzyka umilkła, a wszyscy Wojownicy skłonili się nisko. Mortred nachylił się w stronę jaskini, wystawiając przed siebie dłonie z płomieniem.
- Jedzonko dla mistrzów... - zachichotał cicho jeden z Wojowników.
- Cicho bądź, Wojowniku - zganił go Wódz.
Z jaskiń nagle wysunęły się ogromne łby, a za nimi reszta ciała... smoków! Mortred był zdumiony i zachwycony.
Smoki, one... Jednak żyją - myślał. - A więc to są ci mistrzowie... Przed nim był smok czerwony - z drugiej strony zaś wyleciał niebieski. Oba zaczęły latać wkoło nich. (Tada)