Avatar - Legenda Aanga

Hidoi

Kiwnął lekko głową. Odetchnął, bo nie mógł nabrać dużo powietrza. Wypuścił je buzią. Podniósł miecz i schował go. Zerknął na dziewczynę. Hipokryta... Nie znał i ch dużo, więc nie wdawał się w rozmowę. Odwrócił swój wzrok od nich, na las. Wypatrywał czy jego brat wraca z jego bluzą, zimno mu było, chociaż lekko się rozgrzał podczas walki. Przejechał lewą  po swoich blond włosach i zaraz spuścił ją luźno.

Osunęła się na ziemię, ten przeklęty miecz trafił w jej głowę. Zemdlała, ale znając Toshiro pewnie by go to nawet nie przeraziło. Po prostu została walnięta mieczem w łeb. Czy bolało? Kogo by nie bolało walnięcie mieczem w głowę? Chyba nie ma takiej osoby.

Podniosła się z ziemi, po czym chwiejnym krokiem podeszła do drzewa i usiadła pod nim.
-Najpierw się ze mną całujesz, później walisz mnie mieczem w głowę. Jesteś niezdecydowany... - mruczała, gdyż strasznie bolała ją głową od uderzenia miecza.
-Ale mnie uderzyłeś. Gratuluję odwagi- powiedziała, uśmiechając się lekko. Uśmiech jednak prędko sobie poszedł z twarzy, a w jego miejsce pojawił się grymas i skrzywiona mina.

Kręciło jej się trochę w głowie, ale uśmiechnęła się szyderczo. Na walkę zawsze jest dobry dzień.
-Nie ta klasa, chłoptasiu- powiedziała do niego i złapała miecz lewą ręką. Po dłoni zaczęła spływać krew, a ona  pociągnęła miecz od swojego gardła i wbiła go w drzewo, o które się opierała. Wstała z ziemi, nie zamierzała walczyć na siedząco... Tak! Wreszcie będzie mogła przyłożyć Toshiro bez żadnych skrupułów, używając wymówki pod postacią walki.

-Musisz używać swojego mieczyka, żeby mnie pokonać? A no tak, zapomniałam że inaczej mały Toshiro by mnie nie pokonał- igrała z ogniem. Powinna być dla niego milsza. Ich stosunki staczały się praktycznie po równi pochyłej, ale póki co nie zamierzała się tym przejmować. Uśmiechnęła się szyderczo, opierając się dalej o drzewo. Bo co jej zrobi? Załaskocze na śmierć?

Z jej oczu spadło kilka łez, prosto na ziemię. Machnęła ręką na pożegnanie do chłopaków i podążyła za Toshiro.
-Przepraszam... Ja przepraszam- powiedziała, wyjątkowo przeciągając wyrazy. Łzy lały się po jej policzku, a policzki poczerwieniały. To od tych głupich emocji... Czemu płakała? Miała już dość tej idiotycznej kłótni, nie chciała nikogo przecież ranić. Sama sobie wbiła sztylet w swoje i tak już zranione serce. Sama dążyła do kłótni...

-Wiesz dlaczego za Tobą idę... - obejrzała się za siebie. Uszli już całkiem spory kawałek. Rzuciła kamyczek za siebie, nie zamierzała Toshiro robić krzywdy. Wiedział doskonale, że ona tak łatwo się nie podda. O nie... Nie zamierzała popełniać jakiegoś głupiego błędu. Łza znowu popłynęła w dół jej policzka, zraszając ziemię.

Nie szła już za nim, wystąpiła przed niego i wykonała taki fajny ruch jak stopień. Pocałowała go w usta, trzymając rękę na jego brzuchu. Dlatego za nim szła... Chyba zapomniał o tym co do niego czuła. Musiała mu więc to w łatwy i szybki sposób przypomnieć. Czekała aż on sam ją odgoni od swojej osoby, nie zamierzała sobie przerywać. Jak zrozumie, to przestanie go całować.