Avatar - Legenda Aanga

- A co zrobiłeś? - zapytał ze zdziwieniem w głosie.
Był ciekawy co tak rozkleiło jego przyjaciela, ale nie chciał spekulować.
- Chcesz o tym porozmawiać? - zapytał jak prawdziwy psychiatra, chociaż nigdy nie chciał nim być.
W sumie to psychiatra to idealny zawód w czasie wojny, bo nigdy klientów nie zabraknie, ale to nie dla niego.
- Hmm... - zamyślił się oczekując na odpowiedź Wakai'a.

Calneer

Chwilę czasu już minęło, toteż ubrania nie były takie mokre, a lekko wilgotne. W sumie nadawały się na ich ubranie, jak sam ocenił. Ubrał się jak wcześniej, podniósł rybę z ziemi i zaczął ponownie iść w kierunku znajomych. Podczas chodu pogwizdywał jakąś melodię pod nosem i kopał nieduży kamień, na którym spoczywał jego wzrok. W prawej ręce trzymał rybę, którą odpowiednio się zajął i dzięki czemu była gotowa do pieczenia, po czym - jedzenia. A ognisko to już pikuś.
Po drodze zebrał jakieś kilka patyków i nie tylko, ogólnie rzeczy potrzebne do rozpalenia ognia, a kiedy doszedł pod bizona, usiadł obok. Przyzwyczajenie - zawsze był zdany na siebie, niekiedy sam musiał rozpalać ognisko. Bez wygód takich jak wspomożenie się magią ognia. Z tego nawyku zapomniał o możliwości jakiejkolwiek innej pomocy i tak tarł ten patyk o patyk, czekając, aż wytworzy się jakiś najmniejszy ogień.

Wakai

  - No to dobrze, jeśli masz jakieś doświadczenie. Może będziesz znanym psychologiem! - Zaśmiał się i dodał - No ale nie ważne... - Westchnął i zamknął na chwilę oczy. Nie zrozumiał sensu ostatniego zdania Karpio... Ale on wielu rzeczy nie rozumie. Chyba Calneer przyszedł więc wstał.
- Cześć! Gdzie też bywałeś, przyjacielu? - Wyszczerzył zęby w uśmiechu i zeskoczył z bizona. - Nie łatwiej wziąć krzemienie? Mam gdzieś takie... - Wskoczył z powrotem na bizona i zaczął szukać krzemieni. Miał takie schowane w swoich ubraniach, tam gdzie różne rzeczy trzymał, czyli w takim "plecaku", przywiązanego do siodła Appy. Gdy już je znalazł, wrócił się do blondwłosego przyjaciela i z uśmiechem podał mu kamienie.
- Proszę! Nie ma potrzeby żebyś się męczył. - Powiedział.

Ri

Rozejrzała się. Calneer'a jak nie było tak nie ma. Postanowiła coś zjeść. Wspięła się na rosnącą niedaleko brzoskwinię i zerwała kilka. Trzymając je w ręce przytulonej do siebie, zsunęła się z gałęzi i trzymając ją jedną ręką puściła się i wylądowała na ziemi. - Chce ktoś? - Powiedziała i położyła je na trawie.

Wakai

- O nowej, tak? No, jak już mówiłem, mi ona nie przeszkadza. Niech będzie. Może jest trochę "inna", że się tak wyrażę, no ale, wiesz, chyba trochę rozrywki jej potrzeba... Jak każdemu. A my to mamy niezwykłą rozrywkę! - Zaśmiał się mając na myśli ucieczkę przed żołnierzami Styxa. Dla niego to zabawa była średnia, ale z czasem to staje się zabawne. - No ale jak wszystkim się nie podoba to niech wam będzie, mnie to i tak wszystko jedno, tylko ja jej mówić że nie może dołączyć to nie będę... - Wzruszył ramionami.

Wakai

- Dobra, dobra, może ta sytuacja do zabawy nie należy, no cóż, złego określenia użyłem... - Podrapał się w tył głowy i zaraz kontynuował - Ta, to wiem możesz mi uwierzyć ale nie można chodzić przygnębiony całymi dniami, tylko dla tego, że życie jest szare... Trzeba mieć inne spojrzenie na świat. Może i życie jest szare, ale taka ucieczka, nawet śmieszna jest, szczególnie, kiedy się o niej później opowiada. - Zaśmiał się. - Ale wiesz, nie musisz się od razu tak bulwersować, no proszę cie... Wiesz, że jestem "tylko" dzieckiem, więc, nie wiele wiem o świecie... - Założył ręce i przewrócił oczami.

Admez

Podrapała się po głowie, a później głęboko się zamyśliła. Może chłopak miał trochę racji, może brała życie nazbyt poważnie. Wcześniej taka nie była, a przynajmniej tak się jej wydawało. Czyżby coś się zmieniło? Rzeczywiście, sporo się zmieniło, ale Admez zachowywała sie tak jakby nie chciała przyjąć tego do wiadomości. Na prawdę przywiązała się do swoich nowych przyjaciół. Chociaż znała ich dopiero od niedawna.
- W sumie może masz trochę racji. Może zbytnio przesadzam, ale mniejsza z tym. Przecież nie będę toczyć z tobą batalii - zachichotała głośno.