Avatar - Legenda Aanga

Calneer

Chrapnął, bo zasnęło mu się, siedząc na bizonie. Ręce miał założone za głowę, a jaką miał pozycję... Rozwalił się na siodle, mówiąc krótko. Zamrugał oczami i podniósł się do pozycji siedzącej. Spojrzał na przybyszkę.
- Ta, bry. - powiedział, gdy został przez kogoś już przedstawiony. Zmierzył dziewczynę spojrzeniem od stóp do głów. Od razu odpaliła, że chce do nich dołączyć. Cóż, to mogło być podejrzane, a sam miał zasadę ograniczonego zaufania przydatną według niego na tym świecie.
Zeskoczył z bizona, o którego oparł się za chwilę plecami. Zaczął jeździć piętą po ziemi, gdzie też wlepił swój wzrok. Zaraz jednak uniósł głowę i znów popatrzył na Kaori. Podszedł do Wakai'a i powiedział do niego cicho, by nikt inny nie zdołał dosłyszeć jego słów
- Ja jestem na nie, na obecną chwilę. Może nie wygląda szkodliwie ale cholera wie, kto to jest... Ja pierwszej lepszej osobie co się przypałęta nie ufam. - powiedział dość stanowczo. - Zresztą to dziwne... Tak przychodzi i odpala że chce się dołączyć...

Calneer

Skinął lekko głową na słowa Admez.
- Rób co chcesz... Ja jej w każdym razie nie ufam, na obecną chwilę. - powiedział również szeptem, patrząc w ziemię. Kaszlnął kilka razy w ramię, po czym odchrząknął. Podniósł jedną nogę do góry i poprawił swój but. Oparł się ponownie o bizona i założył ręce za głowę.

Wakai

  Westchnął głęboko słysząc rozmowę przyjaciół. Nie całą, bo tylko początek zdołał usłyszeć, ale jednak coś słyszał. Oderwał się od bizona i podszedł do nich, spuszczając ręce.
- Wiesz, nie każdemu można udać. Przekonają cię że są godni zaufania a potem się okazuje że nie całkiem... - Spojrzał na Admez lekko przechylając w jej stronę głowę. - No więc, nie jest takie proste... - Założył na ręce wzdychając przy tym.
  - Ja nie mam z tym problemu, bo chyba bezbronni nie jesteśmy, prawda? Planu jej wyjawiać nie musimy. - Odwrócił głowę w stronę towarzyszy, żeby wiedzieli, że mówi do nich. - Z resztą Appa też nic do niej nie ma, nie stary? - Uśmiechnął się odwracając się do bizona. Uśmiechnął się szeroko ukazując swoje białe zęby, a brwi lekko przybliżył do siebie. Nastroszył dłońmi futro zwierzęcia. Nie całe, oczywiście, bo bizon spory jest.- Bo on to umie się poznać na ludziach! - Odwrócił się do nich, zakładając ręce na biodra. Znów niepotrzebnie się wtrącił więc postanowił wrócić się na swoje miejsce. Stanął obok bizona. Jakoś ta sprawa z Kaori już go przestała interesować. Popatrzył na Admez, z lekkim uśmiechem. Taa... - Zaśmiał się cicho pod nosem, przypominając sobie śmieszną dla niego sytuacje. Popatrzył kątem oka na Karpio, który uśmiechał się do niego. No ten uśmiech nie był za fajny, bo wiedział o co mu chodzi... O ten zakład. Nie da mu spokoju chyba z tym. Dla niego ta sytuacja nie była dobra, tak jak inne, ale no cóż. Chciał już, żeby Karpio dał mu z tym spokój bo chyba do końca życia mu nie da, bo jest zbyt nieśmiały... No ale, zakład to zakład. Skinął głową jeszcze raz przechylając głowę w stronę przyjaciela. Popukał Appe lekko dłonią, po czym znów splótł ręce na piersiach. Bizon poruszył się lekko popychając chłopaka, tak aby poleciał na Admez. Taki "wypadek", żeby nie pomyślała że specjalnie ją pocałował a żeby uznała to jeszcze za wypełnienie zakładu. Tak jak miało być, tak się stało. Poleciał na dziewczynę, powalając ją na ziemię, ale żeby nie bolało, użył swojej mocy. Bo taki upadek boleć mógł. Podparł się rękami, tak, żeby na niej nie leżeć, bo trochę dziwnie mogło to wyglądać dla osób które mają skojarzenia.
  - Heh, teen... Kurdee... Przepraszam. - Powiedział nieco zakłopotany, mając głupi uśmieszek na twarzy. Przymknął oczy i delikatnie przyłożył swoje usta do jej ust. Pocałował ją, zamykając już całkiem swoje oczy. Po chwili szybko je otworzył i zerwał się z ziemi. Jego serce momentalnie zaczęło szybciej bić. Gdy już wstał, zaczął się rozglądać, by uniknąć wzroku towarzyszy. Wskoczył do siodła bizona. Oparł się o nie i wyprostował nogi. Szybko oddychał, ale po chwili się uspokoił. W sumie nie było tak źle ale nie powiedział, że to było tylko dla wykonania zakładu... Teraz już postanowił zostawić to w spokoju. Już wystarczająco się zdenerwował. Zamknął oczy i uśmiechnął się. Przełamał się i... To mu się podobało, nawet bardzo. Jej usta były... Przestał o tym myśleć, bo wydawało mu się to bardzo dziwne. Nie miał zamiaru robić tego drugi raz, na pewno. Położył się całkowicie, przekładając się na brzuch. Ręce położył na głowie. Zamknął mocno oczy. Oczy mu się zaszkliły. Potem poleciały z nich łzy. Nie wierzył że to zrobił, trochę czuł się źle... Tak, to prawda, był beksą.
   Lemur usiadł na nim i zaczął lizać po dłoniach, by się nie przejmował. Usiadł więc, opierając się o siodło, biorąc lemura na nogi. Zaczął go gładzić po łbie. Miał gładką, puszystą w dotyku sierść.

Calneer

- A powiedz mi, skąd mam mieć takie interesujące przekonanie, że wszystko to co mówi kompletnie nieznana mi osoba jest w pełni prawdą, hm? - uniósł lewą brew. - Ostatnio w moim życiu działo się to i owo, co takie moje poglądy dodatkowo "przybiło". - dodał, robiąc cudzysłów palcami, po czym splótł ze sobą ręce na piersi. Spojrzał na to, co wyczyniał Wakai z Admez. Zaśmiał się lekko. Oparł się o bizona plecami i zaczął jeździć stopą w zamyśleniu po ziemi, jak wcześniej. Gdy usłyszał stłumiony szloch dobiegający zza niego, uniósł głowę, którą wcześniej miał spuszczoną i spojrzał w stronę, skąd te dźwięki dochodziły. Jak się domyślał, to Wakai łkał, bo do nikogo innego z drużyny mu to nie pasowało. Wspiął się na siodło, przykucnął przy chłopaku i rozczochrał mu włosy, lekko się uśmiechając. Nachylił się nieco i szepnął mu do ucha tak, by Admez niekoniecznie słyszała -
- Wiesz, po takim czymś to ja bym się uśmiechał, nie płakał.

Calneer

Odepchnięty sturlał się z Appy i upadł akurat centralnie w jakieś błoto i to na twarz. Leżał tak chwilkę, po czym podniósł się z miejsca i przetarł dłonią twarz, by przynajmniej trochę ją oczyścić. Wykonał nią gwałtowny ruch, strzepując trochę tej niezbyt przyjaznej substancji.
- Tjaa... - mruknął pod nosem. - No nic... - wzruszył ramionami. - Dzięki. - powiedział. Wyglądał dość śmiesznie, bo cały z przodu był w błocie.
- Idę się umyć nad jezioro... - oznajmił i ruszył w stronę jeziora Laogai. Idąc, przeszło mu przez myśl, czy to nie była sztuczka tej dziewczyny. No cóż, każda opcja była możliwa, ale stwierdził, że nie ma sensu się nad tym zastanawiać, bo po co. Popatrzył po sobie, rozłożył nieco ręce, po czym spuścił je z powrotem. Było mu mokro na całej powierzchni z przodu, bo cały w końcu wpadł w to błoto.
Gdy już dotarł nad wodę, a by dotrzeć nad nią trzeba było zejść po łagodnym nachyleniu, przykucnął tam i ściągnął z siebie brudne koszule. Obie, bo obie przesiąknęły. Obmył ręce i twarz, podobnie sprawa miała się z włosami, zabrudzoną klatkę piersiową. To samo zrobił ze spodniami i butami. Został w bardzo krótkich, śnieżnobiałych spodenkach. Sytuacja tego wymagała a sam nie wstydził się, bo - jak dla niego, nie było powodu. Wkoło rosło trochę wyższego trawska, toteż nie był całkowicie na widoku tak czy tak. Wstydziłby się jakby był goły, a tak, to problemu nie widział. Zamoczył koszule i ręcznie je wyprał w jeziorze. Ubranie to ubranie, nowego ot tak sobie nie sprawi. Tak samo zrobił ze spodniami i obmył z zewnętrznej strony buty, bo na szczęście nie przesiąknęły. Gdy to wszystko zrobił, położył mokre ubrania plaży by schły. Teraz tylko była ta problematyczność, że przecież nie będzie chodził taki rozebrany. Grunt, że świeciło słońce i to w miarę mocno. Położył się na rozgrzanym z lekka na słońcu piasku i spojrzał w niebo.

Calneer

Leżał tak na plaży, co robiło się już trochę nudne. Cóż, nie miał tak czy tak wyjścia. Nie miał zamiaru latać w samych spodenkach po całej okolicy. Podniósł się do pozycji siedzącej i sprawdził, jak tam jego ubrania. Nawet się zdziwił, bo już nie były aż takie mokre. Schły w miarę szybko, ale trzeba było jeszcze trochę poczekać. Z nudów podniósł swój sztylet, który leżał przy pasie od spodni. Z rozbiegu, gdy już znalazł się w odpowiednim miejscu, wskoczył do jeziora i zaczął szukać wzrokiem jakiejś ryby. Nie naszukał się długo. Zaczął płynąć w jej kierunku, próbując ją schwytać - ale ta akurat uciekła. Zaraz miał szansę, by złapać kolejną. I ta się wymknęła. Wynurzył się, by uzupełnić pokłady powietrza i zanurzył się ponownie. Tym razem ryba nie wymknęła się - zadanie było ułatwione, bo była nieco większa niż te inne. Wypłynął na brzeg, zabił rybę gdy tylko była okazja i położył na plaży.
No, to teraz i ja muszę wyschnąć. - przeszło mu przez myśl. Usiadł niedaleko granicy, do której sięgał przypływ wody i zajął się swoją zdobyczą.

Wakai

   Słowa wszystkich jakoś nie pocieszały go za bardzo. No ale nie ma po co się dalej mazać, bo teraz ma ciągłą uwagę, a takiego czegoś nie znosił... I to bardzo.
  - Eh... Dzięki za miłe słowa, no, ale ja tam lubię sobie płakać BEZ powodu! - Uśmiechnął się, przecierając oczy ręką. - No w każdym razie, dziękuje wam za to że się tak przejmujecie... - Dodał zaraz zmierzając wszystkich zebranych wzrokiem. No ale zaraz Calneer sobie poszedł, ta 'nowa' też, to więc zrobiło się trochę luźniej, że się tak wyrażę. Chwile posiedział w milczeniu, bo nie miał co się odzywać, a właściwie, jak się odezwać. Nie wiedział co powiedzieć i co zrobić teraz, bo jakoś, dziwnie się czuł.
   - Skoro tak stawiasz sprawę...  - Powiedział pod nosem patrząc w dół. - Dla ciebie to był 'tylko' zakład, a dla mnie nie... Wiesz, powiem ci coś: Tobie może pocałunek nie robi żadnej różnicy, ale mi owszem... Zrobiłem coś, czego wcale robić nie powinienem. I czego nigdy nie robiłem... Tak, tak, wyśmiewajcie się, że mam 12 lat i nigdy nikogo nie całowałem... No może moją mamę i prababcie, ale tak to nie... Z resztą, nie ważne, bo po co ja to gadam... - Powiedział podpierając głowę lewą dłonią. Rękę miał opartą na zgiętym kolanie.