Avatar - Legenda Aanga

Mortred

- Noo, nareszcie! - powiedział, jednak nie za głośno, gdy wyszedł z szybu. Stali najwidoczniej na samej górze więzienia... Na szczęście, był on spowity mgłą, także nie było ich widać. Przeszedł jednak za jakąś wieżę i pod nią, by zmniejszyć szanse wykrycia.
- Mieć, mam... - odpowiedział Sam, siedząc pod metalową ścianą wieży i patrząc przed siebie. Odwrócił wzrok ku zielonookiej. - Ale to chyba nie są najlepsze na to okoliczności - dodał. Mówił w miarę cicho.

Mortred

- Ja nic nie muszę robić, widzisz jak to wszystko wokoło paruje... - powiedział. - Nazwa tego więzienia bardzo pasuje. - dodał. Wziął od dziewczyny "linę" i zrobił, co też przykazała.
- Chodź, Tesiek... - przykucnął przy wilku i obwiązał mu nogi. - Pytania pytaniami, trochę tego jest, bo i jak się domyślam sporo się działo, żebyś z Ba Sing Se trafiła tu... - powiedział. - Zresztą podobnie do mnie, tylko że nie w ten sam sposób. - zaśmiał się. - Właściwie to po co ta "lina"? - zrobił w odpowiednim miejscu cudzysłów palcami.

Mortred

- Taa, no prawda. - powiedział i podrapał się z tyłu głowy. Na słowa "Twojej dziewczyny" zmieszał się nieco. Cieszył się z faktu, że Shinju tu jest... Jakiś transport musieli mieć, by stąd uciec. Ciężko by było inaczej.
- Najlepiej będzie - odparł dziewczynie na jej kolejne słowa. Bo chyba "szczyt" więzienia nie był najlepszym miejscem na takie rozmowy. Musieli się stąd wydostać. Teraz czekał na to, co powie Sam.

Mortred

Zaczął schodzić wraz z Teslin'em zaraz po Sam. Lina zbyt wygodna nie była, to z pewnością... Szczególnie przez kilka ran, które zwiększały ból. Ale Mortred się tym nie przejmował - miał zejść, to schodzi. Z przyjemnością opuszczał to więzienie. Zatrzymał się na moment przez ból rany, ciągnącej się poziomo wzdłuż pleców. Ciężko mu było się przy tym ruszać, to z tego powodu. Zaraz ruszył dalej. Jeżeli chodziło o Shinju... Żywił do niej uczucie większe od zwykłej przyjaźni i chciał je okazać wtedy, w Ba Sing Se. Nie wiedział, co o tym myślała i tak dalej. Teraz zaczął o tym właśnie rozmyślać i dlatego też Sam nie otrzymała odpowiedzi na zaczepkę.

Mortred

- Co? A, ten... - głos Sam wyrwał go nagle z zamyślenia. Odwrócił wzrok w stronę dziewczyny, a przez tą gwałtowność ruchów nagle poślizgnął się, zamiast ustać jedną stopą na kawałku odstającej skały. Odruchowo złapał się za jakiś inny, wyżej położony.
- Cholera, myśl, chłopie, myśl... - powiedział do siebie, westchnął i zaczął schodzić dalej.
- Ech... Oszczędź sobie z łaski swojej te całe swoje docinki... - dodał. - Muszę coś mówić? Chyba widzisz, jak jest...

Mortred

- Wiesz, po prostu czasem mnie wkurzasz. - powiedział, co myślał, nie patrząc na Sam, a skupiając się na tym, żeby dobrze schodzić. Tak to było - bardzo lubił czarnowłosą, ale czasami wybitnie potrafiła zadziałać mu na nerwy. Różnie to bywało... Zaraz przyszedł mu pewien pomysł do głowy.
- A jak tam u Twojego chłoptasia, Shiro? - spytał Sam.

Mortred

Wzruszył lekko ramionami. Jego kącik ust był lekko uniesiony.
- Ja wkurzam Ciebie, Ty wkurzasz mnie. - powiedział. - Mam to właściwie gdzieś - dodał, nie przerywając schodzenia. Zerknął na wilka, jak tam mu idzie. Też było w porządku, więc szczególnie nie musiał go pilnować.

Mortred

- Tobie to nie przeszkadza, wydaje mi się, czy na dany temat chcę rozmawiać, czy nie - powiedział do dziewczyny, mając wciąż na twarzy złośliwy uśmieszek. - Nie tylko panna Sam ma do złośliwości prawo. - dodał.
- Cholera jasna... - mruknął odruchowo, kiedy otarł się o skałę w miejscu rany. By dokonać czegoś takiego nie trzeba było zbytnio się wysilać przy takiej ilości ran mniejszych i większych w tylu miejscach.