Avatar - Legenda Aanga

Ri

Dotarli pod dom Connora. Kaori bez pukania, bez dzwonienia, po prostu bezceremonialnie wkroczyła do domu.
- Coonnooor! - zawołała - Wróciłam! I przyprowadziłam gościa! - Dodała zaraz ciągnąc Ryu za rękę.
- Mam nadzieję, że lubisz kurczaki. Bo odniosłam wrażenie, że Connor za nimi nie przepada. - Powiedziała odwracając się do chłopaka. Zaraz jednak, skuszona zapachem powędrowała w stronę kuchni.
- Ale pachnie! - Zawołała. Kurczak faktycznie pachniał nieziemsko, zwłaszcza, że jej żołądek powoli dawał się we znaki. A do tego, te frytki... po prostu uczta!
- Connor, popatrz, kogo przyprowadziłam. - Powiedziała i pociągnęła Ryu do kuchni. Miała szczerą nadzieję, że Connor nie będzie zły, za to, że sprowadziła do domu, kolejną gębę do wyżywienia. Ale, bądź co bądź, była to bardzo urocza gęba i to w dodatku należąca do jego brata. Nie powinien się bardzo gniewać.

Connor/Ryu

Rudowłosy zajął się tak swoim zajęciem, że już nawet nie kontynuował przekomarzanek z Sam, zaś czarnowłosą pochłonął podręcznik psychiatrii. Gdy jednak przejrzała już wszystkie działy, które ją interesowały i z grubsza wiedziała już, o co chodzi, odkryła także inne zastosowanie grubego akademickiego podręcznika. Książka sprawdzała się bowiem doskonale w roli nieco - a może nawet i więcej niż nieco - finezyjnej poduszki. Położyła tylko na niej głowę, a jej oddech spłycił się znacznie. Zapadła w sen.
Connor, widząc, że Sam zasnęła, odsunął lekko krzesło, na którym siedziała i wziął ją w ramiona. Gdy już ujął ją tak, aby mu nie wypadła z rąk i nie obudziła się, położył ją na kanapie. Uśmiechnął się lekko, po czym przeszedł znowu do kuchni.
Wyjął z szafek talerze i widelce, następnie zaczął je rozkładać na stole. Nie użył wprawdzie obrusa ani żadnych takich innych ozdóbek, ale uznał wcześniej wymienione rzeczy za zbędne. Już miał położyć następny widelec, gdy usłyszał wesołe świergolenie Kaori. Jednak nie to go zdziwiło, a fakt jeszcze jednego niezapowiedzianego gościa.
- Więcej was matka nie... - już miał wypowiedzieć złośliwą uwagę w kierunku człowieka, który wbił się na krzywy ryj akurat w porze posiłku, ale zorientował się, kim jest owy człowiek. Przez chwilę nie odzywał się, trochę zaskoczony obecnością Ryu w swoim domu.
- Masz minę jakbyś zobaczył ducha - odparł Ryu, stojąc w drzwiach.
- Zobaczenie ducha byłoby bardziej prawdopodobne od zobaczenia ciebie - Connor uśmiechnął się lekko, po czym przybił piątkę ze swoim młodszym bratem. - Jak trasa? Znowu ci która rzuciła majtki na scenę? - spytał rudy, przybierając nieco szyderczy ton. Oczywiście, nie miał na celu niczego złego. Tak po prostu prowadził rozmowy z większością ludzi. Niestety, większość bardzo często brała to za afront.
- Są ważniejsze rzeczy niż majtki rzucane w moim kierunku... Choć to niewątpliwie też bardzo ważna sprawa... Przedstawisz mi tą nieszczęśnicę, która będzie musiała się z tobą użerać przez resztę życia? - zapytał młodszy z braci.
- Nieszczęśnica przedstawi się sama - odparł Connor.

Shinju

Nadal nie bardzo rozumiała, kto to może być. Biorąc pod uwagę swobodny ton rozmowy, nieznajomy był bliskim znajomym Connora. Przyjaciel ze studiów? Krewny? "Czy ja mam dwóch braci?" - przypomniało jej się pytanie, które wcześniej zadał jej Connor.
- Czyżby to był któryś z tych braci? - przeszło jej przez myśl.
Ale niezależnie kim był ten tajemniczy nieznajomy, najwyraźniej chciał ją poznać. Wprawdzie nie czuła się, jak to ją określił, nieszczęśnicą, ale jasnym było, że chodzi właśnie o nią. Wstała i podeszła do nich.
-Tak, nieszczęśnica potrafi się sama przedstawić - powiedziała, wyciągając do blondyna dłoń. - Choć osobiście wolę jak się mnie nazywa Shinju - dodała z uśmiechem.

Ostatnio edytowany przez Shady Eyes (2012-09-06 22:44:14)

Shinju

Shinju nie nawykła do całowania po rękach na przywitanie. Wśród piratów raczej nie można było liczyć na tak wyrafinowane powitania. Bardziej prawdopodobne, że się dostanie w mordę na 'dzień dobry'... Lekko zakłopotana odgarnęła kosmyk włosów za ucho, ale uśmiechnęła się do Ryu.
- Jakieś konkretne sprawy przywiały cię w odwiedziny? - zagadnęła.
Rozejrzała się po kuchni. Kaori zdążyła się już gdzieś ulotnić. Trzeba było jej przyznać, że talent do unikania roboty to miała! Wypatrzyła ją w salonie. Najwyraźniej blondynka wykorzystała fakt, że Sam jest zmęczona i zabawiała się w domalowywanie jej wąsów. Westchnęła i pokręciła z dezaprobatą głową.
- Ej! Zostaw ją! Jest zmęczona i niech śpi! - powiedziała stanowczym tonem, na tyle cicho by Kaori usłyszała, ale i by nie obudzić Sam. - Jak zapraszasz gości to choć pomóż przy przygotowywaniu stołu!
Wprawdzie dużo do zrobienia nie zostało, ale zawsze coś się znajdzie.

Ryu/Connor

Ryu uśmiechnął się lekko, spoglądając na dziewczynę swojego brata. Raczej niezręcznie byłoby się przyznać, że to wrodzona wścibskość i chęć zobaczenia panienki swojego braciaka popchnęły go do odwiedzin. Postanowił nieco minąć się z prawdą i wypowiedział starannie przygotowane słowa:
- Wiesz, dawno się nie widzieliśmy - powiedział. - Postanowiłem więc wpaść do brata, zobaczyć, co tam u niego. Takie rzeczy - dodał po chwili zastanowienia.
Connor nie za bardzo się przysłuchiwał rozmowie Ryu i Shinju, raczej obserwował kątem oka Kaori i to, co wyprawiała za pomocą węgielka na twarzy Sam. Zmarszczył brwi nieznacznie, ale nic nie mówił. Dopiero, gdy Kaori wyraziła swoje zdanie o porach snu, postanowił się odezwać.
- Kaori... - westchnął ciężko. - Ona ma wstrząśnienie mózgu i wszędzie pełno siniaków. Trzy razy w tym dniu była zmuszona walczyć. Prawdopodobnie jest trochę naćpana. Że już nie wspomnę o tym, że po wydarzeniach dzisiejszego dnia ma tak zryty umysł, że trudno od niej wymagać czegoś innego niż położenie się i spanie - powiedział rudowłosy. - Weź to pod uwagę.
Trochę go wkurzyło to, że Ri traktuje Sam, jakby ta była z żelaza i nie podlegała żadnym obrażeniom czy też traumom. Czarnowłosa mogła dobrze walczyć, ale prawa fizyki i działania ludzkiego umysłu wciąż jej dotyczyły. Jednak mimo tego, że Kaori denerwowała go swoją ignorancją, nie dał się wyprowadzić z równowagi.
- Sprawdź, czy talerze, noże i widelce są czyste... Nie chcę się zarazić jakimś paskudztwem przez brudne sztućce... - dodał.
Nie miał oczywiście tego na myśli, chciał sobie po prostu nieco zadrwić z blondynki i pokazać jej swoje nieco specyficzne poczucie humoru. Uśmiechnął się nikle i spojrzał na nią.

Shinju

Pokiwała głową, bo zgadzała się z Ryu. Pewnie, gdyby miała rodzeństwo, też by je chciała odwiedzać. Niestety, jako jedynaczka nie miała do kogo wpadać z wizytą.
- O, to miło z twojej strony! Planujesz długo zostać? - powiedziała. 
Chciała jeszcze coś dodać, ale dziwaczne wymachiwanie łapami, które Kaori wyczyniała nad zastawą stołową, skutecznie odwróciło uwagę Shinju od rozmowy. Chyba nawet najbardziej wygadanej osobie odebrało by mowę na takie widoki. Trzeba było blondynce przyznać, że była dość oryginalną osobą. Dopiero po dłuższej chwili otrząsnęła się i odezwała:
- Nie wiem jak woda święcona, ale na mój rozum wystarczył by wrzątek i płyn do mycia naczyń... No i obiecałaś, że upieczesz szarlotkę w zamian na kupienie ci jabłek - wskazała kciukiem owoce leżące na szafce.

Ri

Kaori spojrzała na Connora i przybrała nieco nadąsaną minę. Taką jak dziecko, któremu zabrano zabawkę.
- "Tutaj to nawet dobry psychiatra nie pomoże"... - zaczęła przedrzeźniać Connora po cichu - Twierdziłeś, że coś jest nie tak, kiedy sztućce były czyste... a jeśli tego nie wiesz: porządny egzorcyzm jest dobry na wszystko. - Powiedziała. Oczywiście stroiła sobie żarty, ale Connor mógłby być trochę bardziej uprzejmy wobec swoich gości.
Odwróciła głowę w kierunku Sam, spojrzała na nią i zaczęła chichotać. Wyglądała w tym jeszcze śmieszniej niż Kaori wcześniej sobie wyobrażała.
- Przepraszam, muszę na chwilę wyjść... - Powiedziała wciąż się śmiejąc i wyszła z kuchni. Nie była samobójczynią - doskonale wiedziała co Sam może jej zrobić kiedy się zorientuje. Postanowiła wykorzystać chwilę jej niewiedzy i schować się przed nią gdzieś.

Ri

Ach, zdecydowanie powinna była wcześniej wrócić do swojego łóżka. W tym było przyjemnie i ciepło, ale za to niesamowicie ciasno. No i słońce świeciło w oczy. No cóż, tak to jest jak się trzeba mieścić we dwójkę na jednym, niezbyt dużym posłaniu.
Bywa i tak. Nic to, Kaori narzuciła na siebie ubrania, poszła do łazienki się umyć i zeszła na dolne piętro.
- Proszę, proszę. - powiedziała i uśmiechnęła się do Sam siedzącej przy stole. - Nie śpisz już? - zapytała.
- Co masz ciekawego? - Spytała spoglądając na tajemniczą rzecz, którą Sam trzymała w dłoniach.