Avatar - Legenda Aanga

- Dobrze... - powiedziałam cicho - Usiądź obok mnie, proszę. - wykonał posłusznie prośbę. Złapałam go za ręce i popatrzyłam mu prosto w oczy. - Garey... Czy pamiętasz jeszcze ja przyrzekłeś mi pod jeziorem, gdy byliśmy krok od śmierci, że nigdy nie przestaniesz mnie kochać? Dotrzymasz tej obietnicy gdy ja Cię przestanę kochać? - łzy zebrały mi się do oczu.

Teraz już srebrna łza spłynęłam i po mojej bliźnie. Nie leciały już z niej krwiste łzy...
- Chcę Ci powiedzieć... - ku mojemu głęboko ukrytego, lecz silnemu zdziwieniu nie płakałam, nie licząc pierwszej łzy. I ja tylko wiedziałam dlaczego. - ...że już nie możemy być razem. - wiedząc, że się zapyta "Dlaczego?" dodałam - Nie możemy być razem ponieważ zrobiłam coś, co przeczy naszej miłości. - patrzyłam nadal zimnym wzrokiem na chłopaka, tak samo jak patrzyłam na Long Feng'a, gdy tak okrutnie nas traktował. A teraz ja jestem jego podwładną.

Spuściłam wzrok. Nie mogłam mu powiedzieć, a jednak moja hipnoza zmuszała mnie do tego.
- Jestem w Dai lee!!! - krzyknęłam chłopakowi w twarz. Teraz zaczęłam żałować oddania Longowi mojej wolnej woli.

- Ach tak?! - powiedziała z wyrzutem - Co ach tak? Powiedz, Garey!

- Tak pamiętam!! - wrzasnęłam nie zwracając uwagi na dziewczynę - Coś jeszcze chcesz mi powiedzieć to proszę! Chętnie wysłucham co masz mi do powiedzenia, ale jeśli jesteś święcie przekonany, że to co mówisz jest prawdą to teraz i ja jestem jedną z nich.

Zacisnęłam zęby. Byłam zdenerwowana. Miałam ochotę spoliczkować Garey'a, ale powstrzymałam się. Według instrukcji jakie dał mi mój przełożony, Garey'em Dai lee zajmie się później, zatem uspokoiłam się.
- Tak. - odpowiedziałam już całkiem spokojna. Podeszłam do drzwi. Wyszłam, bez trzasku i stanęłam na nimi głęboko wzdychając.
- Dobrze się spisałaś - powiedział mężczyzna wyłaniający się z cienia stojącego na przeciwko budynku w eskorcie dwóch agentów Dai lee.
- Tak jak chciałeś, Panie Long Feng - odpowiedziałam i skinęłam głową. Odwróciłam się i jeszcze raz po patrzyłam na drzwi domu, który tyle dla mnie znaczył.