Avatar - Legenda Aanga

Zmrużyłam nieznacznie oczy.
- Nie boisz się śmierci? - zapytałam zbliżając się do chłopaka i kucając przy nim by popatrzeć mu głęboko w oczy, lecz te miał je zamknięte.

(Off: Nickia ma 15lat, a do tego Artek siedzi i ma spuszczoną głowę. )
- Łżesz. Śmierć może być o wiele nieprzyjemniejsza i o wiele bardziej bolesna. Narodziny nie bolą, tak samo starzenie się. Powiedz mi jeszcze... Jak pragniesz umrzeć?

Upadłam na podłogę trochę zirytowana. Uczucie niechęci zabicia tak przygnębionego chłopaka nagle rozwiało się.
- Nie byłabym tego taka pewna! - krzyknęłam odgarniając grzywkę, która przy upadku weszła mi do oczu i ku mojemu zdziwieniu uśmiechałam się szyderczo - Dai lee, skuć mi go! - rozkazałam, a dwoje mężczyzn(Taaa, to są MOI mężczyźni xD) wystrzelili kamienne rękawice i w jednej chwili chłopak był już skrepowany i leżący na podłodze. Podniosłam się i powoli podeszłam do leżącego klękając przy nim. Powolnym ruchem odgarnęłam jego blond włosy i szepnęłam:
- Jesteś na mojej łasce, więc bądź grzeczny, a może ją okażę... - wstałam i rozkazałam do agentów. - Związać go. Nadgarstki, łokcie z tułowiem, kostki, kolana i usta. A i zabrać mu wszystkie rzeczy, które ma przy sobie. Nie chcę, żeby w jakikolwiek sposób mi przeszkodził. - odparłam po czym dodałam szorstko zwracając się do chłopaka. - Noc spędzisz tutaj, a jutro zadecyduję co z Tobą zrobić. Niestety dzisiejszy wieczór mam zajęty... - wyszłam dając ręką znak, że mężczyźni po wykonaniu mego polecenia mogą wrócić na wartę.
Słońce powoli zbliżało się do horyzontu, a niebo zaczynało robić się ciemniejsze.
- Katasuki! - krzyknęłam do dziewczyny podbiegając do niej - Mam do Ciebie wielką prośbę.

- Mogłabyś pójść po Jet'a i Garey'a i wspólnie poszukać Dai lee po lesie. Zachodzi słońce i za chwilę będziemy musieli rozpocząć ceremonię, a ja nie chcę spóźnienia, bo nie byłoby to odpowiednie w stosunku do zmarłych. Ty idź, a ja jeszcze muszę coś załatwić. - odparłam spokojnie po czym wróciłam do namiotu, z którego wyszłam.
- Arturze... - zaczęłam powoli podchodząc do związanego chłopaka i ściągając lekko chustę z jego ust - Wiem, że to pytanie może zabrzmieć dziwnie, a może nawet Ciebie nie dotyczyć, ale pozwolę sobie je zadać. Słonce zachodzi, a dziś chowamy mego pana i chciałabym się zapytać czy nie zechciałbyś uczestniczyć w ceremonii. - tu spuściłam głowę, gdyż za nic nie chciałam spojrzeć chłopakowi w oczy.

- Nie sądzę... - odparłam mrużąc oczy i rozwiązując(tylko) nogi chłopaka - Tak, jestem okrutna, ale mam swoje powody. Nie powinieneś mnie oceniać. W ogóle mnie nie znasz! - przygryzłam dolną wargę po czym wstałam z łóżka(Off: Pamiętaj, że Artur ma związanie ręce!!). Razem wyszliśmy z namiotu, a idąc lasem spotkaliśmy jednego z agentów:
- Panienko Nickio, nie powinnaś przebywać sama w towarzystwie więźnia. Jesteś w pewnym niebezpieczeństwie. Zapewne nie jesteś świadoma do czego on jest zdolny.
- A więc dobrze. Zabierz ze sobą jednego z Dai lee i towarzyszcie mi. Usatysfakcjonowany?! - rzuciłam uszczypliwie. Mężczyzna zmrużył oczy i dał mi do zrozumienia, że jestem irytująca, lecz posłusznie wypełnił mój rozkaz. Doszliśmy na polanę. Artur został otoczony przez mych 'ochroniarzy'(xD), a ja podeszłam do trumny.
- Nie mogę uwierzyć, że już go nie ma... Powiedz mi - zwróciłam się do chłopaka - Dlaczego zgodziłeś się przyjść na pogrzeb? Przecież nawet nie znałeś Long Fenga...

Mężczyźni odruchowo złapali ręce chłopaka z obu stron gdy ja zabiłam go wzrokiem.
- Więc twierdzisz, że - tu pozwoliłam sobie na krok w stronę chłopaka - wyszedłeś ze mną tylko po to by się przewietrzyć?! - wrzasnęłam rozdrażniona, lecz zaraz po tym dodałam kpiącym głosem - Czy ta wróżbiarka do której poszedłeś czasem się nie przejęzyczyła i powiedziała, że odmienię Twoje życie, zamiast je odbiorę?.. Sądzę, że tak, bo jedyne co zmieni się w Twoim życiu to to, że je stracisz i to JA zadecyduje kiedy to się stanie!! - Odwróciłam się po czym usłyszałam niski głos mężczyzny.
- Co mamy zrobić z tym śmieciem, Pani? - dłuższą chwilę myślałam zastanawiając się nad odpowiedzią, lecz zniecierpliwiony agent dodał - Panienko?...
- Zwiążcie mi go i zostawcie. Sama się nim zajmę. - tu uderzyłam ręką dwa razy o bat i uśmiechnęłam się złowieszczo - Do zachodu słońca jeszcze chwila, zdążę... Ale bądźcie w pobliżu jakby co...
- Tak, pani. - odparł po czym razem związali chłopaka i położyli na trawie. Gdy Dai lee było już ukryte w koronach drzew podeszłam do Artura i szepnęłam.
- No i po co było wracać do mego lasu?... Teraz stracisz przez to życie. - zaraz po tym nagle zamilkłam. Zastanowiłam się głęboko nad swymi słowami.
"Nikt nie zasługuje na tak okrutną karę" - przypomniałam sobie swoje własne słowa gdy tylko przypomniałam sobie wyrok Lorda. Tak bardzo pragnęłam, żeby Long Feng nie został zabity, a teraz sama przeczę swoim pragnieniom. Przecież z czyich rąk zginął wielki Pan Dai lee? Z czyich jak nie właśnie z moich? A teraz stoję nad chłopakiem, który tak samo jak Long Feng, a może i nie mniej, skrzywdził mnie, a jednak chcę go zabić. Long zadał mi tak wiele cierpienia, a jednak byłam mu wierna, aż do śmierci... A Artur? Nie dość, że mnie chciał przeprosić to jeszcze błagał o wybaczenie. To kogo powinnam bardziej nienawidzić? - zastanawiałam się, lecz wszystkie moje przemyślenia zostawiłam w sobie i nic nie dałam po sobie poznać.
- I co teraz zamierzasz zrobić?... - kpiłam z chłopaka.

- Ty?! Przeprosić?! Mnie?! - wybuchłam ironicznym śmiechem - Nie żartuj sobie. I tak nie uzyskasz mojego przebaczenia! A jeśli tak bardzo tego chcesz... To zaczynaj. - dodałam po czym usiadłam na przeciwko niego. - Chociaż się trochę pośmieje...