Avatar - Legenda Aanga

Uśmiechnęłam się. To było fascynujące! I tak wiedziałam, że raczej ten facet nie zabiłby ich. Zaczęłam bić brawa. Gdy para wróciła na scenę, spytałam się: - Co widzieliście w próżni? To chyba ciekawe doświadczenie.

Zrobiło się późno. A ja nie miałam gdzie spać. Położyłam się na ławce i zasnęłam z myślą "Jestem bezdomna" Nie wiem czy Garey lub Nickia to zauważyli.

- No nie wiem....- powiedziałem niepewnym głosem. Popatrzyłem na Nickie a następnie na śpiąca dziewczynę.
- No dobra niech Ci będzie..

- Tak, jak już Ci mówiłem mamy w domu dużo pokoi gościnnych....-popatrzyłem na księżyc i wywnioskowałem, że jest już dosyć późno- trzeba ją obudzić

-Nie... nie mam tu domu. Nie mam domu... - odpowiedziałam ze smutkiem. Zdziwiłam się, że jeszcze tu jest. Przecież ona to nie ja. - A dlaczego się pytasz?

-Przyjechałam, bo zapłaciłam, a teraz nie mam pieniędzy, a mój dom jest daleeeko... ja nie mam latającego bizona... A Gareyowi to nie sprawi kłopotu?! - wypowiedziałam to niemalże jednym tchem.

Roześmiałam się. - Skąd ty to znasz?! Dziękuję. Wam obojgu. Nie musielibyście tego robić... - poczułam się głupio, nocując u kogoś. Nie, nie jestem zbyt wesoła. Zaczęłam się śmiać. Zuważyłam już dalej dom, w którym byłyśmy po Gareya.

Najemnik przedzierał się przez tłum przechodniów odpychając jednego po drugim. Rozglądał się wokół za wszelkimi ludźmi. Festyn.... tutaj mógł znaleźć tych których szuka. Przemierzał rynek rozglądając się za muzykami. Aż w końcu jego wzrok natknął na dwóch znajomych mu osobników. Byli to dwaj około 20 letnich mężczyzn odzianych w szare płaszcze i kapelusze, klęczących na ziemi z potężnym Koto(rodzaj pianina ze strun) na ziemi. Razem pogrywali spokojnie różnorakie melodie. Kesuke podszedł do obu.
- Czyż to nie rzekomi bracia Tai i Lu, dawno się nie widzieliśmy- powiedział z uśmiechem.
- Kesuke, cóż sprowadza cię do tych stron.- spytał jeden z nich.
- Zlecenie panowie, zlecenie, potrzebuje was do pewnej misji, takich ludzi jak wy.
- Jesteśmy tylko skromnymi muzykami, którzy żyją dla sztuki.
- Oczywiście, a teraz słuchajcie....

- I co wy na to?- spytał po dłuższej rozmowie.
- Zastanowimy się, to dość ryzykowne.- powiedział drugi z "braci".
- Spotkamy się w umówionym miejscu.- odwrócił się od dwójki odchodząc w sobie znaną stronę.[zt]

Ostatnio edytowany przez Kesuke (2010-10-15 23:18:00)