Avatar - Legenda Aanga

-"Wreszcie jestem"- Pomyślał Spiryt wychodząc z kolejki i patrząc na część miasta z zachwytem. Zszedł po schodach na chodnik, jeszcze chwilę się zamyślał i zaczął iść do pałacu. Po drodze wielką frajdę sprawiało mu przyglądanie się mieszkańcom stolicy, którzy krzątali się po mieście próbując załatwić swoje sprawy. Po 15 minutach spokojnego chodu doszedł do stóp pałacu. Przy głównych drzwiach zauważył dwóch strażników. Podszedł do jednego z nich i rzekł.
-Witaj. Nazywam się Spiryt, pochodzę z Północnego Plemienia Wody. Mogę prosić o audiencję?

Ostatnio edytowany przez Spiryt (2010-08-28 13:21:06)

Gdy strażnik powiedział "powodzenia", Spiryt sie lekko zdziwił:
-"Czyżby księżniczka, była tak straszną jędzą, że strażnicy życzą powodzenia gościom?"- Spytał sam siebie w myślach. Kiwnął głową do strażnika, że zrozumiał i ruszył przed siebie. Doszedł do wielkich i pięknych drzwi i bez wahania wszedł do środka. Na tronie siedziała młoda dziewczyna, mniej więcej w wieku Spiryta. "Jest ładna"- Pomyślał i lekko się uśmiechnął. Kiedy doszedł do tronu, ukłonił się i powiedział:
-Witaj księżniczko. Nazywam się Spiryt. Pochodzę z Północnego Plemienia Wody. Przychodzę do Ciebie Pani w dość dziwnej sprawie. Pomyślałem, że bycie księżniczką ma swoje zalety ale pewnie jest strasznie nudne. Godziny siedzenia na tronie w samotności, wypełnianie dokumentów i tak dalej. Dlatego chciałbym zaprosić Panią na drinka dziś wieczorem.- Gdy skończył podniósł wzrok na dziewczynę siedzącą na tronie.

Ostatnio edytowany przez Spiryt (2010-08-28 14:22:50)

-Cieszy mnie, że się Pani zgodziła - Powiedział Spiryt i po chwili dodał. - Jeśli nie ma problemu, będę czekał w lokalu "Zielony kamień" o godzinie 19 - Skończył i spojrzał w stronę księżniczki. Patrząc na nią myślał jak strasznie nudne musi być siedzenie w pustej sali.

Słońce za oknem zaczynało wstawać. Promienie grzały w twarz wyglądającego na martwego Spiryta. Po minucie chłopak zaczął się budzić:
- Ooo ała moja głowa.- powiedział grubym głosem. Z wielkim trudem usiadł na krawędzi łóżka. Jeszcze chwilę potrzymał się za głowę po czym rozejrzał się dookoła. Gdy podniósł głowę.
- Aaaa przestań tak głośno świecić, parzysz mnie!- krzyknął już normalnym głosem. Wstał z łóżka, podszedł do okna ze zmrużonymi oczami i zasłonił zasłony. Teraz mógł się bez bólu rozejrzeć.
- Wygląda na pokój jakiejś zwykłej gospody.- gdy skończył mówić nagle uświadomił sobie jak bardzo chce mu się pić. Podbiegł do stolika na którym stał dzban z wodą. Chwycił go w ręce i zaczął wlewać do gardła. Wyglądało to jakby nie miał nic w ustach od tygodni. Gdy woda się skończyła usiadł na krześle i się uśmiechnął.
- Nie wiele pamiętam, ale wygląda na to ze było grubo. Ludzie z Ba Sing Se maja mocne banie.- ostatnie co pamiętał to schody pałacu za swoimi plecami, potem w jego głowie pojawiły się jeszcze pojedyncze obrazy ludzi przy stole, którzy się śmiali i popijali, nie wiedział co to ale na pewno nie był to sok z owoców lici. Wróciła do niego myśl o schodach. Uświadomił sobie, że musiał być w środku. Ale nie wiedział po co. Zastanawiał się jeszcze chwile po czym wzruszył ramionami, wstał, podszedł do szafki, wyciągnął ręcznik i poszedł się umyć.

Sam
Dziewczyna podbiegła do pozostałych dwóch strażników i w biegu wyjęła dwa noże. Zatopiła je w brzuchach dwóch strażników, którzy stali obok siebie.
Jeden jednak zdążył ją zranić swoim mieczem. Uszkodził jej rękę, przebijając ją w okolicy ramienia. Skrzywiła się z bólu i wyjęła miecz, wbijając go w głowę owego człowieka.
- Przeklęci... - mruknęła. - W pałacu będzie pewnie więcej strażników... - dodała po chwili.

Toshiro

    Skinął głową i schował miecz.
   Odetchnął głęboko po czym zacisnął prawą rękę w pięść. Pięść zaczęła pokrywać się lekką warstwą płomieni, jednak chłopak nie robił tego umyślnie. Uderzył nią w drzwi. Jednak ucierpiała na tym tylko jego dłoń. Za drugim razem uderzył z całej siły co spowodowało złamanie się w pół drzwi. Obie części spadły na siebie, nieco dalej od nich. Całkiem silnie przyłożył, więc też uśmiechnął się i wyprostował gdyż zgiął się.
    - Gotowe. - Lewą dłoń położył na prawej pięści.

Sam
Poszła za nimi do pałacu. Nie chciało się jej tam czekać. Więc zaobserwowała wszystko, co robili.
Zdziwiła się nieco, ponieważ wydawało się jej, że to wszystko będzie trwać nieco dłużej. Ale nie zabili Sigmy. Mieli wsadzić ją tylko do więzienia. Oczywiście Sam nie umknęło nienawistne spojrzenie dziewczyny, ale czarnowłosa dalej stała na swoim miejscu z obojętną miną.
- Więc... Mistrzu? Twój uczeń zaciekawił mnie swoją mową o mądrości i kontrolowaniu gniewu... Chyba domyślasz się, dlaczego zdradziłam tego szurniętego idealistę. - dodała po chwili. W rozmowie ze Styxem nie było "Toshiro", tylko cholernie oficjalne "twój uczeń".
Znając życie, pan Styx wie o wszystkim. - pomyślała Sam.

Toshiro

    Skinął głową.
  - Tak, pamiętam. Jednak nie jestem w tym najlepszy... Znaczy w nauczaniu. - Podrapał się prawą ręką w tył głowy. Spuścił ją zaraz.
   - A tak po za tym, co teraz zamierzasz zrobić? - Spytał zakładając ręce.