Avatar - Legenda Aanga

- Nie koniecznie.- powiedział jakby do siebie, spojrzał na wypływające statki, a więc to już koniec... biedak, umrze w samotni, opuszczony przez towarzyszy... głupi idealista. Jednak Styxowi usiało na nim zależeć, jeżeli go nie zabił. Zszedł z wozu i podszedł do dziewczyny. Uśmiechnął się do niej tajemniczo, przysuwając do siebie i całując w czoło.  Odsunął się od dziewczyny i poszedł krzycząc w dal.- Tempus, zbieraj ludzi! Czas na podział!- marynarz stojący z daleka gwałtownie się odwrócił spoglądając na najemnika. Krzyknął coś niewyraźnie i wbiegł na swój statek.
- Chyba czas na długi urlop.- powiedział chwytając za swoją gurdę, z której wziął łyk.

- Było nas siedmiu, i na szczęście bądź nie, tylu pozostało. Nie poznasz ich, ponieważ oni nie mają zamiaru poznawać ciebie.- gdy mówił grupa postawnych mężczyzn zaczęła zbierać ładunek z powozu.- No cóż, pieniędzy starczy na równy podział, i tak każdy z nas wiele z tego ma.- słysząc następne pytanie dziewczyny zaśmiał się.
- Domyślałem się że Styx nie będzie chciał go zabić od razu, właśnie rusza do swojego nowego domu- Wrzącej Skały. Przypuszczam że chce go tam złamać, a jeśli nie to go po prostu zabije. Ale to uż nie mój interes póki nie mam z tego pieniędzy.- podszedł w stronę idącego Tempusa uściskawszy go po przyjacielsku.
- Ach Kamikaze! Wszyscy są na statku, odpływają ze mną na ten czas.... czy Ba Sing Se...- nie skończył bo najemnik mu przerwał
- Tak- powiedział krótko. Chłopak spojrzał na niego pouczająco
- Mimo zarobionych pieniędzy mam wciąż wątpliwości, wiesz ze Styx...
- To mnie nie obchodzi Tempus, nie będę słuchał wywodów moralnych, przemytnika.- Na te słowa przez chwilę byli w siebie wpatrzeni. Wreszcie marynarz się odwrócił mówiąc "Powodzenia, Kamikaze", odchodząc od chłopaka.
- Wzajemnie, wzajemnie- powiedział do siebie.- No cóż Dorme, myślę że jednak zasługuje na urlop.- zaśmiał się biorąc kolejny łyk ze swojej gurdy.

- Masz zamiar ratować życie obcemu ci człowiekowi? Czasem naprawdę mnie zadziwiasz Dorme. Ale widać nigdy się nie nauczysz o prawach panujących na świecie.- Widząc że dziewczyna się oddala podszedł w jej stronę.- Chyba nie myślisz moja droga, ze tak łatwo się mnie pozbędziesz.  Zwłaszcza teraz kiedy obaj możemy odpocząć.- powiedział z uśmiechem.

- Jako osoba z zamożnej rodziny powinnaś o tym wiedzieć lepiej ode mnie- powiedział rozglądając się wokół.- Spójrz na wszystkich ludzi, to prostacy. Rzemieślnicy, sprzedawcy i tym podobni. Oni nic nie znaczą, żyją swoim życiem, będąc tylko jednostkami ludzi zamożnych, jak ty lub Styx. Ten który posiada pieniądz ma władzę i wykorzystuje to najlepiej jak może. I to właśnie prości ludzie są wstanie porzucić wszystko dla pieniędzy, nawet ruszyć na wojnę, tacy mogą mówić ze chodzi im o chwałę narodu, czy też utrzymanie rodziny, wszystko sprowadza się do pieniądza. No i jesteśmy my, ludzie najemni. Gotowi poświęcić życie za pieniądze, jednakże nie wykorzystujący ich dla swoich celów, a co najwyżej dla naszych przyjemności. Jak widzisz nie ma tu miejsca dla idealistów jak Mortred który przypłacił wysoką cenę za swoją głupotę.- wskazał hen daleko za morze. Podrzucił kilka monet właścicielowi straganu z kwiatami, zaś ten podał mu bukiet róż. Podarował go Dorme.- Dla pięknej pani.- powiedział z uśmiechem.

- Dla mnie?- chłopak zaśmiał się słysząc słowa dziewczyny. Objął ja ramieniem.- Wystarczy mi to że jesteś zadowolona. - powiedział spoglądając na morze, zupełnie jakby kogoś wypatrywał. " Po co to robiłeś, dlaczego byłeś gotów zaryzykować życie za obcych ci ludzi? Nie mogę tego zrozumieć, czemu jesteście tak szaleni" pomyślał. Przez ten czas wydawał się nieobecny spoglądając w dal zza morze.

- Ja? Po prostu spoglądam na morze...- powiedział nie przestając patrzeć w dal. W końcu spojrzał na dziewczynę i odezwał się.- Myślę że możemy odwiedzić jakąś porządną gospodę, muszę odpocząć po tym wszystkim, a poza tym myślę że należałoby opić moje szczęście.- mówiąc to uśmiechnął się ironicznie.

- Na szczęście ja wiem- powiedział prowadząc dziewczynę. W końcu dotarli do gospody. W porównaniu z ostatnim lokalem jaki odwiedzali ten był porządny, i to nawet bardzo. Gdy weszli personel spojrzał na chłopaka nieprzychylnym wzrokiem.- No proszę, nie wiedziałem że odbudują to miejsce po tym jak wysadziliśmy je z Tempusem....- powiedział cicho podchodząc do jednego z pustych stołów. Specjalnie przysunął krzesło dla dziewczyny.
- Dajcie tu butelkę czegoś mocniejszego i dwa kieliszki- powiedział głośno w stronę personelu.

Kelner przyniósł czerwone wio i dwa kieliszki, chłopak nalał dla obojga.
- Zdrowie!- powiedział unosząc kieliszek.- Za szczęście!- uśmiechnął się biorąc łyk wina.
- Nie martw się, nie zawadzimy tu długo, wtedy by mnie zlinczowali- powiedział z uśmiechem.