Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Po błocie nie najlepiej było się przemieszczać. Dodatkowo, trzęsienie ziemi utrudniało sprawę. Nie byle jakie, bo naprawdę mocne. Próbował wyjść z błotnego obszaru cofając się, a jednocześnie obserwując, czy dziewczyna nie atakuje go. Sam jednak nie miał zamiaru niczego nie robić. Zagwizdał na palcach na znak, żeby Teslin zaatakował, toteż wilk zaczął biec w stronę dziewczyny, próbując złapać szczęką za nogę - jak poprzednio. Poza tym Mortred splótł obie ręce ze sobą. Pokrył je ogień, gdzieś do wysokości łokci. Wywinął nimi w bok, zaś za nimi podążył ogień wydłużając się w szybkim tempie i zbliżając do Sam w postaci podłużnego ostrza.

Mortred

Cóż, Sam miała dodatkowe ułatwienie, bo panowała właśnie nad tym, na czym stoją. Ale Mortred się ani trochę nie zniechęcał, bo nie miał najmniejszego zamiaru przegrać ze swoją towarzyszką. Tego jednak nie trzeba raczej powtarzać... Wpadł głębiej w błoto. Przypomniała mu się sytuacja, kiedy to Styx sprawił, że również zapadł się, jednakże pod ziemię, z której znacznie trudniej było się wydostać, niż z takiego błota. Zionął w nią ogniem na takiej wysokości, żeby podgrzać błoto. Utworzyła się tym samym twarda skorupa, dzięki czemu łatwo mógł wydostać się spoza tego kłopotliwego obszaru.
Czyżbyś mnie nie doceniała, młoda? Zaraz się to zmieni... - pomyślał, widząc szyderczy uśmieszek na twarzy Sam. Gdy przestał zionąć ogniem, choć nie było to takie banalne, to jednak wykonalne, podparł się na twardym obszarze rękami i wyciągnął z niego nogi, po czym wstał i zaczął biec w kierunku dziewczyny. Pięścią próbował uderzyć ją w splot słoneczny, tym razem nie płonącą.

Mortred

Jedna ręka odruchowo poruszyła się mu w stronę, w miejsce, w którym miałby zablokować uderzenie w twarz. Ale jednak nie były to prawdziwe zamiary Sam. Na szczęście jednak zauważył jej ruch nogą i zdążył go zatrzymać.
Cholera, mało brakowało... - pomyślał. No cóż, na pewno nie chciałby, by skończyło się to inaczej. Zatrzymując kopnięcie, próbował odepchnąć jej nogę w bok, a po tym, jeśliby się to udało - podciąć.

Mortred

Zdezorientowany, gdzie też może być Sam, miał już rozglądać się, ale ta jednak była szybsza. Wyłoniła się za nim i wskoczyła szybko na jego plecy.
Co ona wyrabia? - pomyślał, podnosząc jedną z brwi. Na jego twarzy pojawił się jednak uśmieszek, bo rozbawiła go ta sytuacja. Złapał ją za nogi i zaczął biec truchtem w przód. Udał rżenie konia, wyraźnie udał, i nawet nie można było tego porównywać do prawdziwego rżenia, po czym przerzucił Sam przez plecy. Cóż, wiedział, że dziewczyna nie pozwoli sobie na to, żeby upaść, bo była sprytna.

Mortred

No w sumie tak czy tak, ściany by go dopadły, wyjścia za bardzo nie było. Z racji, że z czterech stron otaczały go ściany, a i na górze umieszczone było coś w rodzaju dachu - było strasznie ciemno. Rozświetlił więc sobie okolicę za pomocą magii ognia i ujrzał, iż ściany zbliżają się do niego. Gdyby ktoś nie umiał znaleźć wyjścia z takiej sytuacji, no to byłoby marnie. On jednak, skoro już wcześniej zdołał zniszczyć skalną ścianę, wytworzoną przez Sam, podobnie zrobił i tym razem. Zacisnął prawą dłoń mocno w pięść, pokrył ją całą do łokcia płomieniami i uderzył w jedną ze ścian, po czym przeskakując gruzy, wydostał się ze "skalnego więzienia". Podbiegł kawałek w stronę Sam, po czym schylając się nisko zwolnił aż w momencie, gdy Teslin wskoczył na jego plecy, zatrzymał się całkowicie. Przebiegł po nich kawałek i odbił się, skacząc w stronę dziewczyny. Głównym zamiarem było odepchnięcie jej w tył albo przewrócenie.

Mortred

No cóż, ruch nie wypalił. Mortred rozglądnął się i w końcu ujrzał Sam, która wyłoniła się gdzie indziej spod ziemi, obok, całkiem nie tak daleko. Rzuciła w niego nożami, więc niektóre szybko uniknął, ale jeden z nich trafił go w bok, przedarł kawałek ubrania i zostawił tam ranę ciętą, która zaczęła krwawić. Nie przejmował się tym jednak. Nie było, według niego, czym. Zaczął biec na Sam, po czym w odpowiednim momencie szybko przykucnął, wysuwając nogę i podcinając Sam. A przynajmniej - próbując.

Sam

Kiedy Mortred ją podciął, zaryła głową w ziemię, aż miło było patrzeć. Kiedy Shinju coś powiedziała o tym, że lepiej by było zaprzestać walki, uśmiechnęła się lekko i otrzepała z ziemi. Wypluła także piasek.
- Myślałam, że Mortreda można trochę obić... Ma dziewczynę, która jest magiem wody, ot co. - dodała po chwili dziewczyna. Istotnie, lepiej jej się robiło, kiedy powiedziała coś złośliwego.