Avatar - Legenda Aanga

Shinju

- Wiesz, wydaje mi się, że im to bardziej potrzebne... - powiedziała wskazując na Mortred'a i Shiro. - Muszą chyba sobie parę rzeczy wyjaśnić... - dodała odwracając twarz do Sam. Dopiero teraz zauważyła jak oparzenia dziewczyny źle wyglądają. Zmarszczyła brwi i przyjrzała jej się uważnie.
- Nadal twierdzisz, że nic ci nie jest czy pozwolisz się sobą zająć? - zapytała się. Gdzieś w plecaku miała jeszcze malutki bukłaczek z wodą, tyle co nic, ale na doraźne leczenie mogło starczyć.

Shinju

- Wyjaśnisz potem, najpierw niech się chłopcy 'pobawią'... - powiedziała, podnosząc się z ziemi. Podbiegła do plecaka, który ciągle leżał pod jednym z drzew i zaczęła w nim grzebać. Z samego dna wydobyła bukłak z wodą na czarną godzinę. Dużo wody to w nim nie było, ale na same oparzenie wystarczy. Bardziej się martwiła o to czy da radę wyleczyć ranę, bo tą umiejętność opanowała dopiero niedawno. Wróciła do Sam i odkorkowała bukłak.
- Dobra, teraz się nie ruszaj... Spróbujemy coś z tym zrobić... - powiedziała i za pomocą magii pokryła oparzenie wodą. Na szczęście wszystko przebiegało tak jak powinno i rana zaczynała się powoli goić.
- Ok, na razie starczy... - oceniła swoje działanie. - Później zrobimy poprawki, jeśli trzeba będzie...

Shinju

- Nie ma za co... - machnęła ręką. - To nic takiego... Tylko... - zaczęła dokładnie oglądać twarz Sam. Wydawało się, że z okiem ciągle coś jest nie tak. Porównała jedną i drugą stronę i była już prawie pewna, że leczenie się nie udało. Przynajmniej nie całkowicie. Westchnęła ciężko. Gdybym nie była aż takim kiepskim magiem to wszystko by było dobrze... Niestety, magia wody nie była jej najmocniejszą stroną... Zresztą to wcale nie było dziwne, bo nie miała się od kogo uczyć.
- Przepraszam, Sam... Chyba coś mi nie wyszło... - powiedziała cicho. - A co do Shiro, Mortred'a i całej reszty to wszystko się jeszcze może ułożyć... - zapewniła ją.

Shinju

- Skoro twierdzisz, że jest dobrze to w porządku... - powiedziała bez przekonania. - W sumie i tyle to spory sukces na takiego kiepskiego maga jak ja...
Odwróciła twarz z powrotem na walkę. Wyglądało to dość poważnie, więc zaczęła się martwić czy sobie wzajemnie krzywdy. Niezależnie od tego, co zrobił Shiro, uważała, że nie trzeba stosować przemocy.
- Nie wiem jak ty, ale sądzę, że dobrze by ich było rozdzielić zanim sobie zrobią krzywdę...

Mortred

- Jeżeli przewrażliwienie na tym punkcie ma oznaczać nie zdradzanie przyjaciół, to jestem z tego dumny, do cholery! - krzyknął do Toshiro, akcentując wyraźnie konkretne słowa. - A, i to ma oznaczać że Ty też masz taki być?! - dodał na jego kolejne słowa.
- Pomogłeś żeby Ba Sing Se nie upadło, tak?! Nie rozśmieszaj mnie, idioto! Księżniczka radziła sobie dobrze, to prędzej Wy przyczyniliście się do upadku a teraz odbudowujecie na nowo! - w tym momencie ruchem rąk, choć oparzył się z lekka, rozprowadził wydmuchnięty przez Toshiro ogień na boki. Na jego twarzy widać było wściekłość, jak ciągle. Nagle pojawiła się między nimi ziemna ściana. Uderzył w nią pięścią, tworząc w niej spory otwór, także już ledwo się trzymała. Odwrócił głowę w stronę Sam i Shinju.
- Nie wtrącajcie się... - powiedział, wciąż z takimi a nie innymi emocjami, które słychać było w jego tonie wyraźnie.

Sam

Sam roześmiała się i zaklaskała w dłonie. Śmieszyły ją słowa Mortreda i postawa chłopaków. Spojrzała porozumiewawczo na Shinju.
- Ehh, Mortredzie... Jesteś naiwny i nieświadomie do Twoich cech dołączyła się także hipokryzja, podobnie jak u Twojego zakłamanego kolegi. Obaj myślicie, że robicie coś dobrego. Ty, Toshiro, myślisz, że robisz coś dla Ba Sing Se. A ty, Mortredzie, mówisz, że wszystkim należy przebaczać, nie? Obaj jesteście żałośni, więc musiałam wam to uświadomić. - powiedziała Sam. Wprawdzie mogli zareagować na to inaczej niż potrzeba... Jednak ona nie bała się.
Stracisz wzrok na drugie oko... - skarcił ją głos rozsądku w jej głowie.

Sam

- Oj, biedactwo... Mała, głupia dziewczynka go wykiwała... To, że piję i to że kradnę, to nie Twoja sprawa, młotku! Zresztą - widzę rzeczy dalsze i nie dam się łatwo zwieść ludziom, tak jak Ty... Chciałam Cię przeprosić, problem w tym, że tylko "chciałam". - zaakcentowała silnie ostatnie słowo. Nie zamierzała się obrażać na Toshiro. Czynna obrona swoich racji - to był jej cel.
- Jesteś tylko palantem, któremu się poprzewracało w głowie. Mam gdzieś jak mnie postrzegasz. Mam gdzieś Ciebie i ten cały Twój zakichany świat. Proszę Cię tylko o jedno - nie wpierd*l*j się tam, gdzie Cię nie proszą. Możesz sobie iść. - powiedziała i podeszła do niego. Popchnęła go, tak aby zrozumiał bardziej jej słowa.
- Rusz się, cielaku... - dodała po chwili.

Sam

Uśmiechnęła się lekko. Jego pogarda nie robiła na nim wrażenia. To, że jej wypominał te zdradę - może trochę. Teraz jednak umiejętnie tracił w jej oczach, z każdym wypowiedzianym słowem lubiła go coraz mniej.
- Nie będę się poniżać, Toshiro, klękając przed Tobą... Poza tym - nie zdradzę ich. Bo oni dla mnie w tej chwili coś znaczą. Ty lubisz Styxa, a ja lubię ich. Problem w tym, że kiedyś stracisz na łażeniu za swoim mistrzem. - powiedziała Sam. Kiedy ją pocałował, odwzajemniła gest. Podobało jej się to, ale niestety... Musiała przestać. Odepchnęła go mocno, a i jeszcze wspomogła się magią ziemi.
- Co to niby miało znaczyć, hę?! Czy Tobie coś się nie pomyliło?! Najlepiej będzie jak raz na zawsze znikniesz z mojego życia! - krzyknęła do niego zdenerwowana.