Avatar - Legenda Aanga

Samuel Doyle

Wyczuł, że dziewczyna nie ma najmniejszej ochoty na wizytę u lekarza. Sol też za nim nie przepadał a w tym przypadku dochodziła jeszcze osobista niechęć Sam. Zmuszanie dziewczyny do wizyty u doktora na pewno nie poprawi jej stanu, ale z drugiej strony wyglądało to na coś poważniejszego niż na początku zakładał. Położył dłoń na jej ramieniu i powiedział:
- Pójdziemy, jeśli uznasz, że to naprawdę konieczne... - zdecydował dać Sam wybór. - Wybieraj a ja się dostosuję...

Samuel Doyle

- No to sobie śpij! A ja posiedzę, aż Vicky wróci... - zapewnił.
Dyplomatycznie się odwrócił, kiedy Sam się przebierała. Kiedy usnęła, przysunął sobie bliżej krzesło i siedział tak przez dłuższą chwilę przyglądając się dziewczynie. Najwyraźniej śniło jej się coś miłego, bo lekko się uśmiechała. Odgarnął kosmyk włosów, który spadł jej na twarz.
- Niech sobie śpi... - powiedział cicho.

Sam Hale
Z ciekawości postanowiła otworzyć jedno oko. Zobaczyła Sola i Victorię, która najwyraźniej przyszła niedawno. Kaszlnęła kilka razy i podniosła się do pozycji siedzącej. Kaszlnęła znowu, aczkolwiek trochę mocniej. Chciała wyjąć z torby jakieś leki, ale póki co nogi jej na to nie pozwalały. Były jak z gliny.

Sam Hale
W sumie, to dość słabo się czuła. Wyjęła z walizki butelkę wody i leki przeciwbólowe. Sam wcale nie bała się, że się uzależni. Raz próbowała heroiny, czemu leki przeciwbólowe miały by jej zaszkodzić?
Położyła się na łóżku i przymknęła lekko oczy. Nie zamierzała jednak zasypiać. Dzień był tak piękny, że szkoda było marnować go na sen.
- Jakoś tak gorzej. - powiedziała i postawiła wodę obok łóżka. Nie miała już na pewno siły mówić. Nie chciało jej się robić nic.

Sam Hale
- Lepiej, żeby żaden z nauczycieli Cię nie zauważył. Wpadnij jutro. - powiedziała Sam. Naprawdę nie zależało jej na tym, aby któryś z nauczycieli się zorientował, że Sol jest u nich w pokoju. Była już trochę późna godzina.
Wstała z łóżka i założyła swoje trampki. Uznała, że póki co może się przejść po pokoju. Usiadła na parapecie i wyjrzała za okno.

Sam Hale
- Meine liebe, nie przesadzaj! Mam bokserki! - powiedziała Sam, wskazując na swój "niekompletny" ubiór. Dla niej to było całkiem normalne. Cóż, Sol albo był przewrażliwiony, albo miał rację.
- Pa pa, kotku! - ostatni wyraz powiedziała w języku polskim. W końcu Sol mówił do niej po irlandzku.
Westchnęła ciężko, ale to było bardziej z rozmarzenia niż ze smutku. W końcu jednak udała się do łóżka. Wolała się wyspać porządnie i wygrzać. Nie chciała jutro rano być śpiąca i wyczerpana. Usnęła więc dość szybko.

Victoria Grey

Dziewczyna obudziła się, słysząc jakiś cichy huk. Jeśli można to tak nazwać. Wstała i wyjrzała przez okno. Była to Sam, wyskakująca przez okno i lądująca na filarze. Vicky wzięła kosmetyczkę - zestaw: pasta, szczotka, gąbka, szampon - i poszła się odświeżyć. Ubrała się w szkolny mundurek. Chociaż nienawidziła spódniczek, to ten strój był znośny. Lepszy niż mundurek z jej poprzedniej szkoły, czyli fartuch, którzy często służył uczniom jako ręcznik lub wycieraczka. Umyła jeszcze zęby. No, teraz była gotowa do wyjścia. Chociaż zajęcia jeszcze się nie zaczęły, lepiej jest być gotowym wcześniej, niż się spóźnić. Nie wiedzieć czemu, Victoria od kłótni z Hale zaczęła być bardziej... Obowiązkowa? Ale to prawie niezauważalna zmiana.
Podeszła jeszcze raz do okna, żeby spojrzeć, czy ktoś jest już na dworzu. Zamiast tego zwróciła uwagę na parapet, a dokładniej na kartkę, która leżała na parapecie. Przeczytała ją i uśmiechnęła się. Wzięła długopis z piórnika i dopisała na drugiej stronie : "Tak, tak! A szczególnie to nasze zanieczyszczone, angielskie!" Odłożyła kawałek papieru na parapet, po czym, tak jak współlokatorka, wyskoczyła przez okno na filar. Z lekką trudnością, ponieważ nie jest łatwo skakać z ręką w gipsie.
z/t