Avatar - Legenda Aanga

Hidoi/Hikari

  Wyruszyli z Królestwa Ziemi. Usiadli na ławce. Hikari zaczął grzebać coś w torbie. Miał tam filki, powodujące szybszy rozwój fizyczny. U białowłosego spowodowałoby wzrost. Nie duży, bo 1 cm. na dzień, gdy śpi - rośnie się. Wywar z jakiegoś kwiata, dokładnie Hikari nie wiedział z jakiego, ale dostał go od druida, dość dobrego, aby mu zaufać. Bliźniacy pili już go, więc nie zaszkodzi to nikomu. Zmiana miejsca, źle działa na chłopców. Poczuli się zmęczeni. Obaj wstali, Hidoi wyciągnął flaszkę z tym napojem. Dał go Hidoi'owi. Chłopak podszedł do białowłosego.
- Wypij to. - Powiedział wyciągając rękę z flaszką do przodu. - To Ci pomoże... Na Twój wzrost. To mały prezent, w ramach tego, że zdecydowałeś się pojechać, i w geście dobroczynnym. - Dodał i zaśmiał się, z tego co ostatnie powiedział. Wręczył wywar chłopakowi, i wrócił na miejsce, z którego wstał, tak jak i Hikari. Siadli na ławcę. Hidoi położył głowę na kolanach Hikariego, a Hikari położył głowę na jego ramieniu. Było mu trochę niewygodnie, więc się poprawił. Po godzinie płynięcia obaj chłopcy zasnęli. W sumie to była noc, więc każdy na statku spał.

Hidoi/Hikari

Hidoi obudził się. Świtało. Nie długo będą. Hikari wstał i rozglądnął się. Popatrzał w wodę, podchdząc do barierki. Ręce położył na niej. Zrobiło mu się niedobrze, gdy patrzył jak woda się rusza. Zaprzestał więc patrzeć się na widoki, po których robi mu się nie dobrze. Popatrzał na horyzont. Widać było wyspę. Wiedział, że są niedaleko. Spali, więc nie zamierzał nic mówić. Usiadł na bariercę. To nie wydawało mu się bezpieczne, ale mimo tego to zrobił. Zachwiał się, ale nie spadł. Od razu zeskoczył. Przeczesał swoje blond włosy, z boku i z tyłu. Dotarli już do portu. Na szczęście nie musiał budzić Hidoia, sam się obudził. Wyciągnęli się oboje, wyciągając ręce do góry, sztywno je trzymali. Spuścili je równocześnie.
- Shiro, wstawaj! - Krzyknąli oboje, stojąc nad chłopakiem. Hidoi chciał go kopnąć, by wstał... Ten koleś wiecznie zaskokiwał swojego brata.

Hidoi/Hikari

- Tak. - Powiedział Hidoi i zaśmiał się.
Gdy chłopak zszedł, oni poszli za nim. Nie było powodu do zachwytu. Nie lubili tego kraju. Hidoi popatrzał na mapę po czym odparł:
- Musimy pierw wyjść z portu, a potem wzdłuż tej. - Pokazał na czarny pasek na mapie. - Ścieżki, aż dojdziemy do łąki, z której dalej pójdziemy do miasta, i potem wzdłuż drogi... No i potem dojdziemy do siedziby mistrza Piandao. - Gdy skończył przęłknął ślinę, bo od gadania zaschło mu w gardlę.
- Tak więc ruszamy.  - Kiwnął głową Hikari, i ruszyli.

Connor

Westchnął ciężko, rozglądając się po porcie. Connor nie miał najmniejszych chęci, aby tutaj się pałętać. Niestety, po ostatnim spotkaniu rodziny, był zmuszony. Miał on odnaleźć swojego niesfornego brata, Ryu, który naraził się jego ojcu. Oczywiście, próbowali mu wcisnąć to zadanie za darmo, ale jego kuzyni się postawili i miał zostać sowicie wynagrodzony. Co i tak nie zmieniało faktu, że nie chciał tutaj w ogóle być.
- Staruszek powinien jakąś mafię założyć. Ciągle by tylko kogoś ścigał i oczekiwał, że synuś będzie mu w tym pomagał. Zdziadziały paszkwil... Jak tylko wrócę, to się z nim policzę. - pomyślał. U niego takie myśli były na porządku dziennym, bo nie za bardzo lubił swojego ojca.
Rozejrzał się po różnych straganach. Były tutaj najrozmaitsze rzeczy. Nic jednak chyba mu nie było stamtąd potrzebne, bo odwrócił wzrok. Spojrzał na jakiegoś czarnowłosego chłopaka, chyba młodszego od niego.
- Masz statek, koleś? - spytał. Nie zamierzał się bawić w podchody i wywieszać ogłoszenia o tym, że chce zostać pasażerem na gapę.

Connor

Westchnął ciężko i spojrzał na spitego kolesia, którego zaczepił. Wiedział jednak, że musi mieć bardzo szybki transport. Wprawdzie samemu Connorowi nie za bardzo się spieszyło, ale musiał się trzymać terminu.
- Kurde. Desperat z Ciebie jest... Prosisz jakiegoś pijaka o pomoc. - pomyślał Connor. Co jak co, ale dla niego proszenie kogokolwiek o pomoc było poniżające. Wyjął z torby przewieszonej na ramieniu mieszek z monetami. Zagrzechotał nimi delikatnie, aby dać mężczyźnie do zrozumienia, że go sowicie nagrodzi.
- Odstaw mnie do Królestwa Ziemi, a będą Twoje... - powiedział.

Connor

Już zamierzał dać gościowi sakiewkę, ale po chwili zobaczył, że najwyraźniej owy pan znudził się jego towarzystwem i wypłynął. Mruknął pod nosem parę przekleństw, których lepiej nie przytaczać, bo były zbyt obraźliwe.
Chciał oczywiście wypłynąć w morze jakimś porządnym statkiem, a nie małą żaglówką, której jeden podmuch wiatru poważnie zaszkodzi. Conn rozejrzał się po porcie, szukając wzrokiem jakiejś małego statku. Nie chciało mu się kompletować załogi albo nakłaniać kogoś, żeby wziął go na pokład. Straciłby za wiele czasu.
- Jesteś dorosłym facetem. Znasz się na żegludze. A jak się pośpieszysz, to przy okazji znajdziesz tę małą wariatkę, która jakimś dziwnym trafem jest twoją córką. - pomyślał. W sumie, nie żałował, że Sam jest jego córką. Mimo jej porywczości, skłonności do nadużywania alkoholu i ogólnego nieposłuszeństwa, to ją lubił.
Uśmiechnął się, zauważając małą żaglówkę, zacumowaną całkiem niedaleko niego. Powodził wzrokiem dookoła.
- Nikogo nie ma. - pomyślał. Wszyscy, którzy mogli mu przeszkodzić, byli daleko i nie przejmowali się losem łajby, która w tej chwili dla niego była dosyć przydatna.
Wskoczył na pokład statku i zaczął przygotowywać go do żeglugi. Rozejrzał się po pokładzie i zobaczył, że statek nie jest aż taki zły. Wyglądał na przystosowany do żeglugi oceanicznej, a nie tylko pełnomorskiej. Kiedy już skończył przygotowywać stateczek, odczepił wszystkie liny cumownicze i ruszył na pełne morze.