Avatar - Legenda Aanga

Sam
Wyszli więc z domu. Reiko nawet nie zwróciła na nich uwagi, widocznie nie była powrotem córki specjalnie podekscytowana.
Sam postała trochę czasu, ale nagle gwizdnęła dosyć głośno. Podbiegł do nich kretoborsuk, którego nie widzieli od czasu wybuchu w ruinach.
- Dobry zwierzak. - powiedziała i pogłaskała go po sierści. Kretoborsuk ryknął i wbił się z całej siły w ziemię. Sam posłusznie poszła za nim, nawet nie oglądając się na towarzyszy.

Sam
Kretoborsuk warknął cicho, kiedy usłyszał słowa Mortreda. Najwidoczniej poczuł się z lekka niedoceniony. Zwierzęta były dość inteligentne, a kretoborsuk nie odstawał od reszty.
- Strasznie nie lubią, kiedy ludzie tak mówią. - powiedziała z lekkim uśmiechem na twarzy. Czuła lekką presję, bo co jeśli kretoborsuk doprowadzi ich przed żołnierzy? Wolała jednak przypomnieć sobie coś milszego. To jak szli na plażę, na samym początku swojej znajomości.
- Pamiętasz, Mortred, jak szliśmy tunelem na plażę? - spytała.

Shinju

Wędrowali podziemnym korytarzem, który drążył dla nich kretoborsuk. Shinju zastanawiała się jak daleko przyjdzie im iść, bo przecież do Ba Sing Se było z lasu jeszcze spory kawałek drogi. Drugi problem to co zastaną na miejscu, bo przecież miasto było atakowane. Wtedy usłyszała kawałek rozmowy Sam i Mortreda - najwyraźniej wspominali jakieś swoje wcześniejsze przygody. No, tak, przecież oni znają się już od dawna... Dogoniła ich, bo dotychczas wlekła się na samy końcu i powiedziała:
- No to może opowiecie, jak to dawniej bywało, żeby się biedna dziewczyna nie czuła wyobcowana i odsunięta od waszych 'tajemnic'?

Mortred

Założył ręce za głowę i słuchając tego, co mówi Sam, zaśmiał się.
- Taa... - przeciągnął literę, a ton wskazywał wyraźnie na to, że przed chwilą się śmiał. Rzeczywiście, było mniej więcej tak a nie inaczej. Jedno było pewne - nie nudzili się, podróżując razem ze sobą. Wręcz przeciwnie, było ciekawie. I wciąż jest... Choć teraz to już chyba przesada - a chodzi o ten cały atak i wybuch też... No i do ich grupy doszła jeszcze Shinju, z którą również ciężko byłoby się nudzić.

Zeszła z drzewa i zaczęła przyglądać się jak kretoborsuk zaczął drążyć tunel w ziemi. Trochę ją to zdziwiło widocznie chcieli się gdzieś dostać nie zauważeni. Tylko gdzie? Weszła za nimi do tunelu. „Co ja wyprawiam przecież ten kretoborsuk  mnie wyczuje a z resztą i tak nie mam nic do stracenia bo nie sądzę by mi coś zrobili.”-pomyślała. Idąc tak trzymała się blisko ściany. Wyglądało, że o czymś rozmawiają, ale nie mogła ich za bardzo usłyszeć.

- Co mnie tutaj sprowadza to dobre pytanie może chęć zobaczenia co wy tutaj robicie i po co wam ten tunel. A może to po prostu moja natrętność. Nie mogę się zdecydować które leprze jak myślisz? A tak po za tym czy mógłbyś mnie puścić gnieciesz mi ubranie.- spojrzała się na niego z szyderczym uśmiechem. W sumie wiedziała, że musi do tego dojść, ale trudno nie wiedziała gdzie się ma udać więc i śledzenie dobre.

Shinju

-No, no, no... Więc nasz uparty szpieg lazł za nami aż tutaj? Interesujące... - pomyślała. W sumie biorąc pod uwagę wybuch w tamtym tunelu oraz fakt, że planują się zakraść do obleganego miasta, było to zdarzenie dość sprzyjające. Dorme sama w sobie nie stanowiła większego zagrożenia, zwłaszcza, że mają przewagę liczebną, ale jakby ją zaciągnąć do Ba Sing Se? Mogła się przydać... Odciągnęła Mortred'a na bok, tak aby Dorme nie słyszała tego, co ma do przekazania.
- Nie wiem, co wy o tym sądzicie, ale moim zdaniem ona może nam się przydać - powiedziała cicho. - Nie jesteśmy w najlepszym stanie a idziemy do miasta, które jest atakowane... Każda para rąk jest cenna...

Mortred

Wziął wdech nosem i całkiem długo trwający wydech, zastanawiając się.
- No trochę racji jest... - powiedział równie cicho, jak Shinju. Na pytanie Sam prychnął cicho, acz słyszalnie. Również był lekko poddenerwowany tym wszystkim.
- Jak sobie panienka życzy... - mruknął ironicznie i zgasił ogień. To poddenerwowanie niestety nieco przekładało się na to, co mówił teraz. Było już całkowicie ciemno, jeszcze tylko można było dostrzec światło padające od wejścia, a tak to już praktycznie nic.