Avatar - Legenda Aanga

Mortred

Spojrzał na Shiro. Chcąc nie chcąc, jego kąciki ust uniosły się z powodu widoku spadającego na ziemię chłopaka. Myśli Mortred'a skierowały się w taką stronę, że nagle poczuł jeszcze silniejszą potrzebę działania uznawszy, iż się ociągają. Przy okazji przypomniał sobie o konieczności jak najszybszego wyruszenia do Plemienia Wody, więc przy okazji dlatego chciał, by się sprężyć z tym wszystkim.
- No to chodźta, róbmy coś w końcu! - odezwał się, czemu towarzyszył entuzjazm i wyraźna stanowczość. Co mieli robić, to już zostawił reszcie. Byli raczej lepsi od niego w planowaniu różnych akcji.

Mortred

Natychmiastową reakcją Mortreda na słowa Shinju było parsknięcie, mając przy tym splecione na piersi ręce.
- Niezależnie od tego, co kto powie, ja tu na tyłu siedzieć nie będę. Mam nadzieję, że nie tylko ja - powiedział stanowczo. Bardzo mu się nie podobało, że dziewczyna tak strasznie chce ich odciągnąć od tego pomysłu. Czerwonowłosy uparł się całkowicie przy tym, że z tego nie zrezygnuje. Twierdził, iż ma całkowitą słuszność. Nie bał się narazić siebie, by uratować tak wielu ludzi.
- Grzebiemy się jak jacyś gamonie co najmniej... - mruknął pod nosem, częściowo do siebie. Był bliski wyruszenia w stronę stolicy bez dalszych rozmów, właściwie nie zastanawiając się, czy to szczególnie słuszna decyzja.

Shinju

W milczeniu przysłuchiwała przemówieniu Shiro.
- Do Mortreda to i tak pewnie nie dotrze... - pomyślała i poczuła, że narasta w niej irytacja na czerwonowłosego. W tym swoim pędzie do bohaterstwa zapomniał o pewnym drobiazgu... O niej... Pewnie ani przez chwilę nie pomyślał jak by się czuła, gdyby coś mu się stało. Zacisnęła mocno dłonie a potem je rozluźniła.
- Nie, nie zamierzam brać w tym udziału! Zresztą Mortred uznał, że nadaję się tylko jako niańka dla psa, więc to żaden problem... - rzuciłam czerwonowłosemu wyzywające spojrzenie. - Zresztą w przeciwieństwie do niektórych wiem, gdzie jest moje miejsce. Mam zobowiązania i ludzi o których muszę dbać, więc nie zamierzam się po próżnicy poświęcać...

Mortred

Chłopak zacisnął z całej siły pięść. Kaptur zaczął się zsuwać z jego głowy przez lekki wiaterek, aż całkiem opadł, ale czerwonowłosy nie dbał o to tak, jak wcześniej.
- Jak ja Ci w tą gębusie śliczną zaraz... - warknął w stronę Shiro, ale - ku swojego zdumieniu zresztą - urwał. Chłopak strasznie go zirytował takim szyderczym tonem. Ale to, co powiedział, było prawdą. Pewne wspomnienie uderzyło w Mortreda nagle, niczym piorun, za sprawą słów Toshiro.
Jesteś słaby... Słaby, mizerny... - czy czerwonowłosy chciał, czy też nie chciał, w jego głowie rozbrzmiewał ten głos. Zimny niczym lodowiec, ostry niemalże jak brzytwa, okropnie szorstki, szyderczy... Głos tego typu, który w odpowiedniej sytuacji potrafi sprawić, iż wszelkie pozytywne emocje z człowieka znikną. Mortred złapał się za głowę, bo przeróżne inne słowa sobie przypominał. Pierwszy raz w jego umyśle pojawiło się, można rzec, coś takiego. Ogólnie rzecz biorąc; bardzo nieprzyjemne uczucie.
Głos ten przypomniał się Mortredowi także z innego powodu. Po walce ze Styxem, a także po tych słowach narodziło się w nim przekonanie, które ciężko mu było zwalczyć, że jest strasznie słaby. To, że jest zbyt słaby by pokonać Styxa było istotnie prawdą, ale w czerwonowłosym pojawiło się po prostu inne jeszcze uczucie, a przy okazji strach z powodu najedzenia się wstydu przed mistrzem, z którym najpewniej miał się spotkać. Ale wstydzić wstydził się w pewnym stopniu też przed innymi, czuł upokorzenie.
Spuścił dłoń, którą łapał się za głowę i kopnął mocno pobliskie drzewo. Nie mógł wytrzymać z powodu emocji i owego głosu. Przy okazji z jego nogi przez chwilę unosiły się strzępki płomieni, nad czym nie panował. Spojrzał w górę, na korony drzew, między którymi widać było niewielkie skrawki nieba. Westchnął. Samemu sobie się dziwiąc, udało mu się w miarę stłumić w sobie emocje. Głos z jego głowy zniknął, ale samo jego wspomnienie budziło w nim dziwny niepokój. Nie wiedział dokładnie, czemu - po prostu tak było. Spojrzał na resztę z rzadko spotykanym u niego w takich sytuacjach spokojem.
- Wiem, cholera... Wiem, że nie dałbym rady w walce, bo jestem... - zaczął i urwał. Próbował mówić jak najspokojniej się da, ale nie w pełni mu to wychodziło; w jego głosie pojawiła się nuta irytacji, która bardzo powoli rosła. Po chwili zdobył się na to, by dokończyć, ale spojrzał przy tym w bok, na ziemię, zaciskając zęby. - Jestem słaby... Zbyt słaby, by... Pokonać Styxa, nie wiadomo ile tych jego wszystkich wojowników... Dlatego nie chcę tego rozegrać plątając się w walkę, a jak najbardziej tego unikać... - te słowa z bardzo wyraźnym trudem przechodziły mu przez gardło. - Nie chcecie brać w tym udziału, dobra, nie błagam was o to, choć samemu będzie na pewno ciężej... Ale zrozumcie jedno, ja po prostu... Wiem, że mam okazję komuś uratować życie! - jego ton się podwyższył. Co jakiś czas podkreślał bardziej niektóre słowa. Ponownie zaczął mówić trochę spokojniej, opierając się bokiem o pień jednego z grubszych drzew. Westchnął. - Mam okazję kogoś uchronić od śmierci... Mogę przynajmniej spróbować... - kiedy skończył, zerknął w stronę Shinju.
A ta się denerwuje na co się da... - przeszło mu przez myśl.
- Wilk, nie pies, zresztą w takiej akcji by raczej się nie przydał, więc skoro nie idziesz, to pomyślałem... - zastanowił się i pociągnął, jakby do siebie - Chociaż czemu nie... Koń to nie jest, mógłby się przydać przecież...

Toshiro

- Cóż za komplement Mortredzie! - Zaśmiał się, gdy tamten warknął do niego. - Dziękuje. Ale nie wiedziałem, że Ci się podobam. - Dodał, uśmiechając się szyderczo.
Po chwili zaraz jego uśmiech zniknął, bo zapadła na chwilę cisza. Najwyraźniej Mortowi się coś przypomniało. I najwyraźniej, nie było to miłe wspomnienie. Podrapał się z zakłopotaniem w tył głowy, patrząc na chłopaka. Mruknął coś pod nosem, w stylu "kurde", czy coś podobnego.
Podrapał się po nosie, w zastanowieniu. Coś mu śmigało po myślach, także chciał sobie przypomnieć, to co chciał powiedzieć.
- Uaah! Mam! - Zerwał się, uderzając prawą dłonią uformowaną w pieść, w lewą, wyprostowaną i ustawioną na wysokości brzucha. - Mortred, rozchodzi się o więźniów, tak? Przecież oni nie zostają straceni. - Zaczął, podchodząc bliżej niego i ciągnął dalej - Przynajmniej na razie. Nie wiem, skąd macie takie informacje, ale one prawdą nie są najwyraźniej. - Wzruszył ramionami i założył ręce.
Podszedł do Shinju i uśmiechnął się.
- I tak oto chyba żem uratował Twojego chłoptasia. Zasłużyłem na jakąś nagrodę Twoim zdaniem, czy nie bardzo? - Powiedział do niej tak, aby Mortred nie usłyszał i zaśmiał się pod nosem, splatając palce dłoni z tyłu głowy.

Sam

Uznała, że nie ma potrzeby, aby patyczkować się dalej z Mortredem, toteż odeszła nieco dalej i stanęła obok Toshiro.
- Ja też chcem nagrodę. Czekoladę. Albo lody. A najlepiej czekoladę i lody. - szepnęła Sam z uśmiechem na ustach. Niestety, pozostawało jedno kluczowe pytanie: czy rybka złapie haczyk. Póki co nie wyglądało, aby Mortred zamierzał się poddać.
Domyśliła się, że chłopak wybiera się na biegun ze względu na swojego dawnego przyjaciela i opiekuna - Igneela. Kiedyś jej o nim opowiadał. Postanowiła więc zaryzykować to, że jednak nie o Igneela chodzi, a o kogoś innego.
- Igneel czeka, Mortredzie. Zdecyduj się. To może być najlepszy moment albo Twój przyjaciel pozostanie tylko wspomnieniem z dziecięcych lat. Nie chcę, abyś zmarnował tak wartościową szansę, a później tego żałował. - dodała po chwili.

Toshiro

- Sam, ale mi nie chodziło o taką nagrodę. Chociaż... Czekolada dobra rzecz jest. - Skinął głową i uśmiechnął się. Zaraz swój wzrok przeniósł na Mortreda - lekko przekrzywiając ku niemu głowę, nieco unosząc prawy końcik ust. Jego uśmiech rzecz jasna zniknął.
- Mort... Coś Ty taki dziwny jest, i tak dalej? Daj sobie spokój z tym wszystkim i się rozerwij. - Podszedł do niego i z lekkim trudem uwiesił się prawą ręką na ramieniu chłopaka. W końcu, wyższy był trochu. No wyglądało to śmiesznie, można powiedzieć, bo Shiro stał na palcach, chcąc być równym z czerwonowłosym.
  - Jak chcesz, to można iść do jakiś pań, zabawić się - wino, te sprawy inne. Wiesz o co biega, czy nie bardzo? - Popatrzył na niego z uśmiechem, odkrywającym jego zęby.

Mortred

Westchnął ponownie. Stanął na palcach, żeby Shiro było jeszcze trudniej się na nim uwiesić. Po chwili jednak wrócił do poprzedniej pozycji. Po słowach szarowłosego zaśmiał się krótko pod nosem z wyraźną nutą szyderstwa, które zresztą wraz z politowaniem mieszało się zaraz w jego wzroku skierowanym na chłopaka.
- Młodziak - rozczochrał mu włosy, tymi słowami zwracając się do niego - Wiem, o cóż biega, i jak dla mnie durniami są ci, którzy coś takiego robią - dodał. Spuścił rękę po czym spojrzał na Shinju. Uśmiechnął się lekko, choć było to dla niego dość ciężkie z powodu jego ogólnego nastroju, po czym skinął głową.
- Dobrze by było - powiedział.