Avatar - Legenda Aanga

Ling

Szedł sobie spokojnie po lesie, gdy nagle usłyszał pewną grupkę osób. Schował się za drzewem i zaczął się im dokładnie przyglądać. Zauważył dwie dziewczyny i dwóch chłopaków. Przyjrzał się starszej dziewczynie, nawet mu się spodobała. Uśmiechnął się sam do siebie.Nawet ładna, ale najpierw trzeba zobaczyć o czym gadają, bo raczej nie chce by napadła mnie jakaś banda zbójów. Jakoś nie mam ochoty na walkę.

Toshiro

- Nie wiesz co tracisz, koleeś. Normalna kolej rzeczy w końcu to jest, no, ale jak to tam uważa...  - Wzruszył ramionami i puścił Morta, zakładając ręce za głowę, palce dłoni splatając ze sobą. Spojrzał na Sam, nieco przekrzywiając głowę w bok.
- Po pierwsze, a co je to obchodzi. Po drugie, ja bardzo lubię dzieci, a po za tym - skąd będą wiedzieć, że to moje. Po trzeciee... Nawet jeśli tyle mają, to na pewno ładnymi są, a ja jestem bardzio przystojny i mnie na pewno zechcą! - Założył ręce na biodra, wyszczerzając zęby. Zaraz jednak, jego uśmiech zszedł twarzy. Przymknął oczy do połowy powiekami, lekko marszcząc brwi. - Po czwarte - Ty jesteś za młoda to ze mną tego robić nie będziesz. - Machnął ręką, niedbale, po czym spuścił ją wzdłuż tułowia, śmiejąc się pod nosem.
Gdy Sam kogoś 'wyczuła', skierował swój wzrok również, w stronę, w którą spoglądała.
Podszedł w tamtą stronę, stając za drzewem, tym, pod którym stał owy przybysz. Wyglądnął zza niego.
- To jakiś gwałciciel! - Powiedział, patrząc na twarz tego kolesia. Jego twarz nie miała żadnego wyrazu, po prostu - tak patrzył na niego, bo nie miał co innego robić.

Sam

Spojrzała na chłopaka z wyraźną dezaprobatą malującą się na twarzy. No tak, nie podobało jej się, to co powiedział Toshiro.
- Co z tego, że jesteś przystojny, jak masz pustkę w głowie? Jeśli sądzisz, że bym to z Tobą zrobiła, to się pomyliłeś. - powiedziała Sam. Miała w pamięci wpadkę jej rodziców, która miała dramatyczne wręcz skutki. Dlatego właśnie nie zamierzała robić TEGO z Toshiro.

Toshiro

- Bo jak Ci zaraz walnę, to nie będzie śmiechów. - Odparł do Mortreda, wiadomo, jakim tonem. Dla nie kumatych - niezbyt miłym. Coś zaczynali go wszyscy jechać... Pojawił się, i od razu.
- Oj weź, kurna, Sam. Nie aż tak pusto tam jest, w tej mojej głowie. A to drugie, to mówiłem na żarty... Jeejku... - Przewrócił oczami.
Wrócił zaraz po tym, jak zobaczył, co to za kolo. Stanął obok Mortred'a, rozglądając się. Wypuścił powietrze buzią i podszedł do Shinju, zciszając nieco swój głos.
- Noo, dobrze by było. Debil ma na Ciebie chrapkę. Można już iść.. - Powiedział do niej tak cicho, że nawet ona mogła czegoś nie dosłyszeć. Tak więc udał się, w przypuszczaną stronę, gdzie znajdowało się Omashu.

z/t

Sam

Spojrzała na Toshiro, rozkładając ramiona w bezradnym geście.
- Nie moja wina, że Connor twierdzi, że poczucie humoru nie jest mi potrzebne do życia. - pomyślała. Wspomniany wcześniej Connor był jej ojcem. No cóż, on miał swoje poczucie humoru, dość błyskotliwe. Niestety, nie przeszło na nią.
- Powinieneś wiedzieć, że moje poczucie humoru jest dość słabe. - powiedziała dziewczyna, uśmiechając się lekko. Zaczęła iść za chłopakami, stwierdzając, że nie ma sensu marnować czasu.

Las wydawał się cichy i całkowicie opuszczony. Drzewa delikatnie poruszały się na wietrze, szumiąc swoja smutna piosenkę w kroplach jesiennego deszczu. Ptaki, ani żadne inne istoty nie wydawał z siebie żadnych dźwięków. Zbliżał się wieczór.
Jaskinia w której przebywała Pangari, wydrążona przez jakiegoś Maga ziemi dawno temu, była idealnym miejscem na odpoczynek. 'Przynajmniej do tego się przydają.. '- pomyślała z niesmakiem. Dziewczyna przed chwilą rozpaliła krzesiwem ognisko i zaczęła na nim piec królikogęś, którą upolowała nad ranem. Może nie były to duże istoty, ale dla niej to wystarczająca kolacja, tym bardziej, że i tak mało jadała. Ciemnoskóra siedziała na klęczkach przed ogniem, przodem do wejścia jaskini. Spokojne oddychała, mając zamknięte oczy. Jej ręce leżały na nogach, a przez głowę nie przemykała żadna niepotrzebna myśl.
Pełen relaks, mówisz, ale czy długo potrwa?

Pangari

Jaskinia wydawała się całkowicie cicha i opustoszała. Jedynym, słyszalnym odgłosem było trzaskanie ognia i ciche, równomierne bicie serca dziewczyny. W pewnym momencie, niespodziewanie usłyszała ona hałas pochodzący z zewnątrz. Jak się domyśliła, to..  czy raczej ten ktoś biegł w jej stronę. Szybko, jedną ręką chwyciła za broń, która przymocowana  była do jej pasa.
Kiedy kroki były już dobrze słyszalne, jeszcze mocniej zacisnęła palce na rękojeści. Ktokolwiek zakłóca jej pobyt w tej jaskini, nie wie, z kim ma do czynienia.  Czarnowłosa próbowała usunąć z umysłu wszystkie niepotrzebne myśli, by być gotową do walki. Cóż.. jakież to było jej zdziwcie, gdy do miejsca jej odpoczynku, niczym wiatr, wtargnął młody chłopak z blond włosami i jasną skórą.
'Co do..?' - pomyślała, z daleka słysząc odgłosy innych ludzi.
Gdyby tego było mało, nagle, błaganymi gestami i wymachiwaniem rąk, zabójca jej spokoju, zaczął błagać o ciszę.
'Zapowiada się ciekawy dzień.. ' - pomyślała, rozluźniając mięśnie i obserwując jak chłopak chowa się za skałami.

Pangari

Dziewczyna uśmiechnęła się w duchu. 'Szykuje się niezła zabawa..' Spojrzała się bez wyrazu na 'przywódce' grupy, większych mężczyzn. Ten czekał, aż mu odpowie. Minęła chwila, nim postanowiła otworzyć usta.
"Tak.. zajrzał do tej jaskini.." - zaczęła, czując się wspaniale, mogąc kogoś przyprawiać o ból brzucha ze strachu, znów odczekała moment, delektując się chwilą - ".. ale gdy zobaczył, że jest zajęta, wybiegł stąd jak oparzony. Po odgłosie jego kroków, mogę uznać, że udał się na wschód.."