Avatar - Legenda Aanga

Toshiro

Znowu zaśmiał się krótko. Spojrzał potem na Shinju, z uśmiechem na twarzy.
- Nie ma sprawy. Jest lepiej niż było na początku. - Powiedział i podziękował jej za to, że złagodziła jego ból. Lepiej tyle, niżeli miałby męczyć się dalej i tracić mnóstwo krwi, której teraz tracił o wiele mniej, niż przedtem.
- Nie powinnaś nadwyrężać ręki... - Zwrócił się już do Sam - Widziałem jak rąbnęłaś.. Solidnie.

Toshiro

Wzruszył bezradnie ramionami, słysząc narzekania Sam.
- No nie wiem... - Zamyślił się łapiąc palcami podbródek. - Możesz sobie pospać z Azaelem... Albo zemdlij tak jak Kaori. Bo ona to raczej dobrowolnie spać nie poszła, nie? - Znów wzruszył ramionami po czym wyciągnął ręce do góry, z zamiarem rozciągnięcia mięśni, jednak jego ramie, jak i większa jego okolica, zaczęły boleć. Spuścił więc ręce i położył dłoń w tamtym miejscu. Wypuścił ze świstem powietrze ustami, przymykając przy tym oczy. Odchrząknął po czym podniósł się i wyciągnął dłoń w stronę czarnowłosej.
- Albo możemy pobawić się w ganianego na pokładzie.

Sam

Roześmiała się, kiedy usłyszała słowa Shinju, o tym, że złamana ręka nie przeszkadza w bardzo ciekawych rozrywkach, które wcześniej wymieniła. Oj, gdybyś wiedziała, czego ja się obawiam, pomyślała.
- Toż to ja nie o siebie się boję, tylko o chłopaczka. Już i tak ledwo zipie, a jak go zajeżdżę, to już się do niczego nie będzie nadawał. Trzeba uważać! - powiedziała, po czym uśmiechnęła się szeroko.
Takie psie żarty nadal jej się trzymały i póki co - nie zamierzały opuścić. Już się przyzwyczaiła, że w domu takie żarciki były na porządku dziennym i były dobrym sposobem na rozładowanie atmosfery.

Toshiro

Zaśmiał się po cichu, na stwierdzenie Sam.
- Ooo taaa. - Uśmiechnął się - Na pewno. - Dodał zaraz, wciąż nie przerywając swojego cichego śmiechu. Schował dłonie do kieszeni po czym rozglądnął się po pomieszczeniu. Wszedł ponownie do hamaku, zakładając przy tym ręce za głowę i zamykając oczy. - I w sumie racja. Bo nawet ruszać mi się nie chce... - Westchnął.

Ri

- Poza tym, że cholernie boli mnie głowa, to raczej niewiele mi jest. Dzięki za troskę. - Powiedziała i uśmiechnęła się. Wstała z hamaka rozglądając się dookoła. Wszyscy byli na swoim miejscu. No, prawie wszyscy. Westchnęła tylko i podeszła do pozostałych. - Podłączam się do pytania. Żołądek odmawia mi posłuszeństwa, a butelka rumu i jabłko to raczej nie jest pożywienie, na którym można długo pojechać. - Powiedziała. Mało zazwyczaj jadała, nie było jej to jakoś specjalnie potrzebne do szczęścia, jednak tym razem zrobiła się wyjątkowo głodna.

Sam

- Żarłoki - skwitowała, słysząc, na jakie tematy zeszła rozmowa.
Sama nie odczuwała póki co głodu, zjadła niedawno obiad, który był naprawdę dobry i wystarczał na dużą ilość czasu. Poza tym, była już przyzwyczajona do skrajnych warunków, w tym także do braku żywności lub jej małej ilości.
Parsknęła, gdy usłyszała propozycję Toshiro na spożytkowanie wolnego czasu. Początkowo patrzyła na niego jak na wariata, ale uśmiechnęła się później. Nawet podobał się jej ten pomysł.
- Skarbie, ja się bawię w chowanego zawodowo, więc wątpię, czy mnie przebijesz... - powiedziała z nieskończoną pewnością siebie, która wręcz z niej tryskała. - Ale zawsze możesz próbować.

Sam

Uśmiechnęła się, gdy usłyszała propozycję Shiro. Musnęła lekko jego usta, zdobywając się przy tym na swoje najbardziej uwodzicielskie spojrzenie, jakie kiedykolwiek opanowała.
- Jesteś pewien, że tak łatwo ci się uda? - szepnęła mu do ucha.
Nie reagowała za bardzo na ból głowy, ból złamanej ręki, paskudny nastroju, nawet na to, że wszyscy się na nich gapią. Miała idealne predyspozycje do wmawiania sobie i otoczeniu, że wszystko jest w porządku.
- Jakieś propozycje co do tego, gdzie można byłoby się schować? - spytała.

Shinju

Zaśmiała się. Skoro Sam i Shiro chcą się bawić w chowanego to proszę bardzo. Zawsze to jakaś kreatywna rozrywka. No i dziewczynie przyda się trochę zabawy na poprawę humoru.
- Dobra, dobra. Nie zjemy wszystkiego! - zapewniła chłopaka i otworzyła szafkę z jedzeniem. - Wy się bawicie a jakby co to zajmę się małym - rzuciła za wychodzącym Shiro. Wyciągnęła z szafki chleb, jakiś ser oraz sok i kubki i zaczęła szykować kanapki dla siebie oraz Kaori. Przygotowała je, ułożyła na talerzu i podsunęła tamtej a następnie pochowała resztę produktów na ich miejsce. Przysiadła na krześle i zaczęła jeść.
- No to smacznego! - powiedziała.